W rozmowach o Ukrainie dla USA liczymy się mniej niż Finlandia - Konfederacja

W rozmowach o Ukrainie dla USA liczymy się mniej niż Finlandia

Sławomir Mentzen

Na spotkaniu w Białym Domu będą przywódcy UE, NATO, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch a nawet Finlandii.

Nie będzie Tuska. Widocznie ani USA ani Ukrainą, nie widziały żadnego powodu, żeby z nami rozmawiać.

Pomimo olbrzymiej naszej pomocy, pomimo naszego położenia geograficznego, liczymy się mniej niż Finlandia.

To jest po prostu smutne.

Skomentuj

Rozmowy w Waszyngtonie bez Polski – efekt frajerskich rządów PO-PiSu

Rozwiń wpis...
Stanisław Tyszka, poseł do Parlamentu Europejskiego

Gdyby nie Polska Ukraina by już dawno przegrała. Polska jest państwem, które przeznaczyło najwyższy odsetek swojego PKB na pomoc Ukrainie.

Mimo to dziś w Waszyngtonie nie będzie żadnego przedstawiciela Polski.

To jest właśnie efekt frajerskich rządów PO-PiSu.

Zwiń wpis

Skomentuj

Gospodarka hamuje…

Rozwiń wpis...
Tomasz Buczek, poseł do Parlamentu Europejskiego

Wielu rolników zbiera plony, wiedząc, że nie otrzyma uczciwych pieniędzy za swoją pracę. Jednocześnie ceny w sklepach są ciągle wysokie.

W tym samym czasie ktoś inny tygodniami rozsyła CV bez odpowiedzi, a mały przedsiębiorca planuje zamknięcie firmy.

Gospodarka hamuje. Unia Europejska zapowiada kolejne podatki, a nad Wisłą widzimy przewalanie publicznych pieniędzy z KPO.

Odpowiedzialni za obecną sytuację, w końcu dostaną czerwoną kartkę od zwykłych ludzi.

Zwiń wpis

Skomentuj

Kolejny podatek w drodze!

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski

Pod pretekstem dbania o środowisko Ministerstwo Klimatu i Środowiska chce wprowadzić opłatę opakowaniową. Producenci zapłacą za każdy kilogram opakowania wprowadzonego na rynek. Finalnie oczywiście zapłacą konsumenci, czyli my wszyscy. Resort szacuje wpływy na ponad 5 mld zł w 2028 roku.

Oczywiście problem z opakowaniami można rozwiązać mądrzej. Na przykład inwestując w instalacje termicznego przekształcania odpadów, z której można pozyskać dodatkowo energię. W Danii takie “spalarnie” pokrywają 20% zapotrzebowania na ciepło w kraju. U nas urzędnicy wolą iść po najmniejszej linii oporu i przywalić podatkiem, choć problemu to nie rozwiąże, a jedynie uderzy w nasze portfele.

Zwiń wpis

Skomentuj

„Równoległy budżet” państwa to 150 MILIARDÓW złotych! Sejm nie ma nad nim ŻADNEJ kontroli

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, Przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Doczekałem się odpowiedzi na moją interwencję poselską od Ministra Finansów (sygn. BP2.054.1.2025). Ten system jest chory! W Polsce w 2025 roku nadal funkcjonują 43 pozabudżetowe fundusze oraz 19 funduszy powierzonych Bankowi Gospodarstwa Krajowego. Żyjemy w państwie, w którym ani Sejm, ani opinia publiczna nie mają bieżącej kontroli nad tym „równoległym budżetem”, którego wartość wydatków w 2025 roku wynosi 150 MILIARDÓW złotych!

Tak, tak – mamy w naszym kraju dwa równoległe budżety i czas z tym skończyć! Dzięki funduszom pozabudżetowym polski rząd nie tylko obchodzić konstytucyjny limit oficjalnego długu publicznego (60% PKB), ale również… finansuje sam Bank Gospodarstwa Krajowego. Tylko w przypadku 3 funduszy powierzonych Bankowi Gospodarstwa Krajowego (tj. Przeciwdziałania Covid-19, Krajowego Funduszu Drogowego oraz Funduszu Kolejowego), wydatki z tytułu „wynagrodzenia prowizyjnego za obsługę tych funduszy” wyniosły (na rzecz BGK) w samym tylko 2025 roku niemal 18 MILIONÓW złotych! A to dopiero wierzchołek góry lodowej.

Ktoś w tym kraju oszalał?! Co to znaczy, że fundusze są pozabudżetowe?! Przecież za wszystko płacą polscy podatnicy!

Politycznie – pomysł tworzenia funduszy pozabudżetowych (czyli drugiego równoległego budżetu) wyszedł od rządu w latach 90., ale… rozwinęły go wszystkie kolejne ekipy. Najbardziej system tych funduszy rozbudował rząd PiS (w latach 2015–2023), jednak obecny rząd nie jest lepszy.

Czas wrócić do normalności, nie chować wydatków w funduszach pozabudżetowych i nie oszukiwać dalej Polaków jakimiś fikcyjnymi liczbami dot. deficytu czy długu publicznego – liczbami wynikającymi z oficjalnego budżetu państwa. Bowiem budżety obecnie… mamy dwa.

Panie premierze – tak nie zarządza się pieniędzmi własnych obywateli! Bo to jest głęboko nieuczciwe, poza kontrolą i korupcjogenne – no chyba, że taki jest zamysł.

PS. Projekt Ustaw Konfederacji likwidujący „Fundusz Przeciwdziałania Covid-19” czeka od miesięcy na procedowanie. Może już czas zrobić pierwszy krok ku normalności?

Zwiń wpis

Skomentuj

W sprawach bezpieczeństwa musimy mówić jednym głosem!

Rozwiń wpis...
Marcin Możdżonek w programie Śniadanie Rymanowskiego w Polsat News

Zamiast obrażać Donalda Trumpa jak to robili Tusk, Sikorski czy jego żona, trzeba przyjąć pozycję partnerską – bez niego konfliktu na Ukrainie nie zakończymy.

👉 Skoro prezydent Nawrocki może być łącznikiem z Trumpem, to wykorzystajmy to, a Donald Tusk ze swoją świtą niech zrobi krok do tyłu. W sprawach bezpieczeństwa musimy mówić jednym głosem!

👉 Dyplomacja rządu Tuska? Ambasador Schnepf nawet nie złożył kwiatów pod Monte Cassino, a Bogdan Klich nigdy nie powinien być polskim ambasadorem w USA.

Zwiń wpis

Skomentuj

Ten rząd jest na niby1

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Kibice Maccabi Hajfa na meczu z Rakowem Częstochowa zachowują się jak bydło i wywieszają haniebny, antypolski transparent, którym nazywają nas “Mordercami od 1939 r.”, czym ostentacyjnie plują na Polskę, zakłamują prawdę historyczną i próbują fałszywie obarczać nas odpowiedzialnością za zbrodnie II wojny światowej. Reakcja ich ambasady w Polsce? Żadnych przeprosin, brak stanowczego odcięcia się od skandalicznego transparentu. Reakcja ministra Sikorskiego? Podziękował ambasadzie za… reakcję i stanowisko! Masz Ty człowieku honor?

Mało tego. Wyobraźcie sobie, że rządzący zamiast wywalić na zbity pysk antypolskiego prof. Ruchniewicza z funkcji dyrektora Instytutu Pileckiego, po tym jak chciał dyskutować o “zwrotach dóbr kultury przez Polskę na rzecz Niemiec”, twardo trzymają go na stanowisku i pozwalają mu… odwołać dyrektorkę, która o tych haniebnych pomysłach informowała resort kultury! To się w głowie nie mieści.

W tej chorej uległości wobec innych państw chronimy i wyciszamy antypolskie postawy godzące w interes naszej Ojczyzny, a do tego karzemy tych, którzy zachowali się godnie. To plucie na własną politykę historyczną i tożsamość narodową. Nie szanujemy samych siebie, więc efekt jest taki, że i nas nikt nie szanuje.

Jednym z najpilniejszych celów, po rządach zdradzieckich pseudoelit, będzie przywrócenie godności własnemu Narodowi.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Rzadki moment kiedy PiS-owski minister przyznaje rację Konfederacie

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, lider Konfederacji na Lubelszczyźnie

Rafał Mekler w Telewizji Republika wskazał na to co dzieje się obecnie w Holandii:
– W Holandii wpadli na pomysł, że będą płacić ciężkie miliony euro – jest mowa o 1,5 miliarda euro – na likwidację hodowli bydła. “Ekolodzy” stwierdzili, że krowy, niestety, wydalają azot. Przypomnę, że azot to jest praktycznie siedemdziesiąt parę procent naszej atmosfery.
Rzecz cała polega na tym, żeby zrobić miejsce dla mięsa z Mercosur.

Poseł PiS i b. minister rolnictwa w rządzie Morawieckiego Robert Telus potwierdził opinię Rafała Meklera:
– Tak, potwierdzam. Już od jakiegoś czasu w Europie jest prowadzona taka polityka, żeby zwijać albo zabijać europejskie rolnictwo, co za tym idzie polskie rolnictwo. Po to tylko i wyłącznie, żeby podpisać umowę z Mercosur i zrobić miejsce – bardzo ładnie kolega to powiedział – zrobić miejsce na towary z krajów Mercosur, a do tych krajów, w tamtym kierunku…
– …pojadą niemieckie samochody – dokończył zdanie Rafał Mekler.

Zwiń wpis

Skomentuj

Unia Europejska staje się motoryzacyjną Kubą jeśli chodzi o auta rodzinne

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

UE staje się motoryzacyjną Kubą jeśli chodzi o auta rodzinne. Albo jeździsz starociem albo musisz importować z USA lub Azji. Przemysł wymierającego kontytentu ignoruje istnienie rodzin, które mogłyby odbudować jego demografię.

Klaudia Domagała, prezes Fundacji Kobiety Wolności i Niepodległości

Samochód dla dużej rodziny, mój mini-poradnik na 2025 rok.

Kto ma czworo dzieci lub więcej, ten wie: życie codzienne to logistyka, kompromisy i nieustanne decyzje „co się zmieści, a co nie”. Dotyczy to nie tylko lodówki czy mieszkań, ale także… samochodu. Dziś trochę osobisty wpis, ale jednocześnie bardzo praktyczny. Bo czy wiedzieliście, że w 2025 roku w Unii Europejskiej praktycznie nie da się kupić nowego samochodu dla dużej rodziny w racjonalnej cenie?

Cenowo chcieliśmy zachować rozsądek – zależało nam na aucie z salonu (używane, poleasingowe, ewentualnie nowe), praktycznym i trwałym. Po pewnym czasie poszukiwań z bólem przyjęliśmy do wiadomości, że suma musi przekroczyć 6 cyfr, a i tak wybór jest bardzo ograniczony. To bariera, którą wiele rodzin wielodzietnych w Polsce w ogóle nie jest w stanie przekroczyć – dlatego tak wiele osób jeździ dziś 15–20-letnimi vanami z epoki, gdy Europa jeszcze produkowała normalne samochody dla rodzin.

Mam tu na myśli takie klasyki jak: Ford S-Max, VW Sharan, Renault Espace, Opel Zafira, Toyota Previa – auta z prawdziwymi 7 miejscami i normalnym zawieszeniem. Niestety: producenci tną gamy modelowe, zostawiając w ofercie SUV-y „na pokaz”, a nie samochody do życia.

Co ciekawe, duże auta rodzinne wciąż są produkowane – tylko nie w Europie.

W USA możesz dziś kupić: Kia Carnival, Honda Odyssey, Toyota Sienna, Chrysler Pacifica, Ford Expedition – wszystkie zbudowane dla rodzin.

W Azji też nie ma problemu: Maxus G90, Nissan Serena, Toyota Alphard, Buick GL8 – ale w Europie te auta praktycznie nie istnieją. Brak homologacji, brak importu, brak zainteresowania ze strony marek, które dziś wolą zarabiać na SUV-ach i crossoverach.

Nasze rozwiązanie: Forthing U-Tour.
Po długich poszukiwaniach zdecydowaliśmy się na chińskiego vana marki Dongfeng. Zaskoczeni? My też na początku byliśmy, ale dziś możemy śmiało powiedzieć, że był to dobry wybór i dostępny w Europie dla rodziny 2+4.

Auto kosztowało 149 990 zł brutto, ale dzięki promocji rocznika 2024 dostaliśmy lakier za 1 zł, ubezpieczenie OC/AC na rok za 1 zł oraz instalację LPG także za 1 zł. Lekką ręką ok. 15 tys. zł oszczędności. W tej cenie dostaje się więc naprawdę dużo.

 Co konkretnie?
– Silnik 1.5, 177 KM – jednostka Mitsubishi, sprawdzona i dynamiczna
– Automatyczna skrzynia biegów – wygodna w mieście i trasie
– Rejestrator jazdy w standardzie
– Tempomat, kamera cofania, pełna elektryka (fotele, szyby, lusterka)
– Fotele przednie oraz w 2. rzędzie wentylowane i podgrzewane – sprawdzają się latem i zimą, choć przy fotelikach z oczywistych przyczyn nie mają zastosowania.
– Panoramiczny dach z otwieranym szyberdachem – dzieci go uwielbiają 
– Automatyczna klimatyzacja – co prawda jednostrefowa, ale dobrze rozprowadzona po całej kabinie, w przeciwieństwie do np. Toyoty Proace Verso, gdzie klimatyzacja w drugim i trzecim rzędzie to już tylko sterowanie manualne.

I najważniejsze: układ 2+2+3. Środkowy rząd to dwa oddzielne, komfortowe fotele kapitańskie. Pomiędzy nimi jest przejście, więc mogę bez wysiadania z auta przejść do dzieci siedzących z tyłu – co jest naprawdę wygodne, np. na postoju czy przy potrzebie pomocy.

Jak z przestrzenią?
To nie jest pojazd dostawczy, więc bagażnik przy pełnym składzie jest niewielki: wchodzi duży wózek typu gondola + mały bagaż, albo większe zakupy z supermarketu. Ale na dłuższy wyjazd w 7 osób raczej konieczny będzie bagażnik dachowy.

Plusem jest to, że mimo długości, auto mieści się na normalnych miejscach parkingowych – czasem lekko wystaje, ale generalnie da się nim spokojnie funkcjonować w mieście. Zaskakująco dobrze się nim manewruje.

 Z rzeczy, które są nieoczywiste, a istotne dla rodziny:
– Wygodne i DUŻE uchwyty na kubki w 1. rzędzie, jednocześnie z mechanizmem trzymającym pewnie także mniejsze kubki. W poprzednim aucie nie mieściły nam się np. termosy, tu problemu nie ma. W drzwiach są specjalne miejsca na większe butelki.
– Stoliczki w 2. rzędzie są bardzo solidne, pozwalają np. rysować czy bawić się na nich. Jednocześnie tam uchwyt na kubek mógłby być nieco głębszy. Uchwyty są też w 3. rzędzie.
– Każdy rząd ma wejścia USB do ładowania.
– Rozmowy między 1., a 3. rządem nie są łatwe. Jest dosyć daleko, a muzykę trzeba wyciszać żeby dobrze słyszeć.
– Muzyka/dźwięk. Sterowanie głośnością tylko z poziomu kierownicy lub… dotykowego tabletu. Zdecydowanie wolałabym pokrętło lub przycisk MUTE na środkowym panelu – właśnie chociażby po to, aby szybko móc porozmawiać z dziećmi.
– W 3. rzędzie nie ma dodatkowego oświetlenia. W aucie jest panoramiczny dach i duże okna, ale myślę, że jakaś lampka np. do czytania lub poszukania czegoś co spadło by się przydała. Jednocześnie jeżdżące tam dzieci nie narzekały na tą kwestię, więc to raczej moje własne przemyślenia 
– Dzieci uwielbiają przestrzeń w aucie, podświetlenia na drzwiach których kolor można zmieniać, szyberdach itd. Czują się w samochodzie wygodnie i lubią nim jeździć.
– 3. rząd nie ma ISOFIX. Nie da się też wyłączyć poduszki powietrznej pasażera w 1. rzędzie do montażu fotelika tyłem (lub jeszcze nie znaleźliśmy na to sposobu).
– Dużo wygodnych schowków, paczka wyciąganych chusteczek mieści się na dolnej półce w środkowym panelu 

 Jest pod ręką, a jej nie widać.

 Z perspektywy kierowcy, uwagi praktyczne:
– Spalanie ok. 10l/100 km, bak 55l. Zasięg bez instalacji LPG nie jest więc wysoki. Jednocześnie otrzymujemy bardzo dynamiczne auto, szczególnie w trybie SPORT.
– Składanie lusterek z poziomu dotykowego tabletu. Potrzebujemy je składać żeby wjechać w bramę kamienicy. Można się przyzwyczaić, ale dlaczego nie ma po prostu fizycznego przycisku? – Miękkie zawieszenie, ale bez wrażenia “bujania”. Raczej dobrze wyłapujące nierówności. Układ kierowniczy dostosowany także pod manewrowanie po mieście jednym palcem. Jednocześnie można go dostosować z poziomu ustawień samochodu.
– Auto dostajemy na oponach chińskich, letnich, przeciętnej jakości. Przed zimą, nawet w salonie, zasugerowano wymianę na dobre zimowe lub wielosezonowe.

Pewnie jeszcze jest wiele aspektów, które są dla Was ważne. W razie czego, pytajcie w komentarzach i wiadomości prywatnej.

 A co z alternatywami?

Chrysler Pacifica – świetne auto, bardzo rodzinne, ale dostępne tylko z importu. Sprowadzenie trwa kilka miesięcy, a i tak to samochód używany. Części? Z USA. Gwarancja? Brak.

Toyota Proace Verso (i analogiczne modele Peugota oraz Opla, które różnią się głównie znaczkiem na masce) – testowaliśmy. Auto duże, ale to dostawczak z szybami, nie rodzinny van. O części wad pisałam już wyżej. Zawieszenie „autokarowe”: mój mąż miał po krótkiej jeździe jako kierowca objawy choroby lokomocyjnej. To w naszym przypadku było najbardziej dyskwalifikujące. No i ceny: używane to okolice 150-200 tys. zł za wersje z pełnym wyposażeniem.

Hyundai Staria – auto dostępne w Europie i wygląda naprawdę nowocześnie, ale rozsądnie wyposażona wersja to wydatek ok. 250 tys. zł, czyli sporo więcej niż Forthing.

Mercedes Klasa V – praktyczny i prestiżowy, ale poza naszym zasięgiem finansowym. Używane egzemplarze poleasingowe, które nam wyceniono w łódzkim salonie, to okolice 300 tys. zł. Nowe kosztują jeszcze więcej. Jeśli Was stać, pewnie byłyby to świetny wybór!

Dacia Jogger – budżetowo wygląda zachęcająco, ale znajomy nam odradził. Głównie dlatego, że trzeci rząd to raczej miejsce awaryjne jak wpadnie teściowa i trzeba ją odwieźć, a nie do jazdy 1200 km w pełnym składzie i z bagażem.

Renault Kangoo Grand – ktoś ostatnio podrzucił, że też ma wersję 7 os. i. układ 2+3+2, ale nie testowaliśmy, więc nie oceniamy.

Ciekawostka na koniec
Forthing już zapowiedział nowy model V-Tour, który będzie dłuższy o kilkadziesiąt centymetrów, z większym bagażnikiem. Cena? Około 220 tys. zł, nadal mniej niż niejedna Toyota czy Mercedes… a to przecież auto fabrycznie nowe.

Europa musi wrócić do normalności
Rodzina 2+4 to nie egzotyka. To nie „patologia”. To normalność. A przynajmniej powinna być.

Tymczasem europejski rynek samochodowy, podobnie jak mieszkaniowy, wypycha takie rodziny poza margines. Jeśli masz więcej dzieci, nie znajdziesz samochodu, mieszkania ani wakacyjnej oferty. Masz się zmieścić w standardzie, który dla Ciebie nie istnieje.

Nie zgadzam się z tym. Normalne rodziny mają prawo do normalnego życia. Do samochodu z siedmioma pełnoprawnymi miejscami. Do przestrzeni. Do decyzji, które nie są podyktowane modą ani biurokracją, ale realnymi potrzebami.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Szczyt Trump-Putin

Rozwiń wpis...
Krystian Kamiński

Bez względu jaki będzie wynik dzisiejszego szczytu na Alasce przejdzie on do historii. Tak jak przechodziły do historii, utrwalając się w datach zapamiętanych z podręczników szkolnych, te wszystkie zjazdy i konferencje cesarzy, królów i książąt przeszłych wieków. Przejdą do historii, bo bez względu na to jakie decyzje zapadną (lub nie zapadną) historia wraca w swoje utarte tory. Alaskańskie spotkanie Donalda Trumpa i Władimira Putina pokazuje, manifestuje powrót klasycznych form stosunków międzynarodowych i sposobów uprawiania polityki zagranicznej.

Po pierwsze – unilateralizm. Donalda Trumpa nie interesuje ONZ, NATO, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Nie tylko jako organy i biurokracje. Nie interesują go także za bardzo państwa będące sojusznikami i partnerami Stanów Zjednoczonych w ramach statutów i procedur tych organizacji. Interesują go USA i ich mocarstwowe interesy – zgodnie ze swoją interpretacją.

Po drugie – koncert mocarstw. Donald Trump dlatego będzie negocjować los Ukrainy z Władimirem Putinem, a nie Ursulą von der Leyen, Friedrichem Merzem, Emmanuelem Macronem czy Karolem Nawrockim, ponieważ w polityce liczy się on wyłącznie ze sprawczością. Politycy europejscy zostaną jedynie poinformowani o głównych ustaleniach, będą w różnym zakresie brać udział w opracowaniu politycznych form wdrożenia i przystosowania się do decyzji strategicznych, o ile takie zostaną osiągnięte. Z punktu widzenia strategii i polityki Rosja, dokonując inwazji na Ukrainę i utrzymując zdolność do jej prowadzenia, zamanifestowała realną sprawczość. Stało się to mimo pośredniego zaangażowania Stanów Zjednoczonych oraz całego ich bloku sojuszniczego. Moskwa zakwestionowała porządek obowiązujący w Europie od 1991 roku, a właściwie zasady amerykańskiej hegemonii globalnej, które stanowiły, iż tylko USA mają prawo bezpardonowo, środkami militarnymi obalać władze i systemy państwowe (Irak) lub zmieniać granice państw (Kosowo). Zatem…

…po trzecie – koniec globalnego prymatu USA. Sam fakt, że Rosja zdecydowała się rozpocząć konwencjonalną, regularną wojnę w Europie i, prowadząc ją już czwarty rok, nie została pokonana czy zdyscyplinowana przez USA i ich sojuszników potwierdza, że hegemonia Waszyngtonu, której krótka epoka narodziła się w latach 1989-1991, jest skończona. Fakt, którego nie może przyjąć do wiadomość spora część polskich polityków, analityków, publicystów, jest w pełni uświadomiony przez imperatora Imperium Americanum. Trump dostrzegł, że USA nie mają sił i zasobów utrzymywać globalne panowania. Równowaga sił, z wielu względów, zmieniła się na ich niekorzyść, trzeba więc grać starym, znanym przez wieki sposobem – równoważeniem, przeplataniem walki (także wojennej) i negocjacji, uznając innych aktorów międzynarodowych za rywali, ale zarazem podmioty o równym statusie ontologicznym…

… co jednocześnie, po czwarte, oznacza kres legitymizacji polityki zagranicznej USA i ładu międzynarodowego formułą ideologii liberalnej ukierunkowanej ku utopii „globalnej demokracji”, która miała podporządkować egoizm i suwerenność państw „ładowi opartemu na zasadach”. Utopia stara jak same Stany Zjednoczone – państwo-projekt oświeceniowej ideologii, była po prostu próbą projekcji na cały świat ideologii i systemu, według których zostały skonstruowane same USA. W praktyce ta kosmopolityczna utopia nie mogła być zrealizowana przez żadne organizacje międzynarodowe czy ponadnarodowe, które nie stały się podmiotem globalnej władz mocą równie globalnej zgody „wolnych z wolnymi, równych z równymi” (my, Polacy bardzo lubimy takie utopie, prawda?). W praktyce idea globalnej demokracji mogła być wcielana właśnie tylko przez maszynerię państwową USA, która dążyła nie tylko do przewagi politycznej i eksploatacji ekonomicznej, ale też do uformowania całego świata na swój obraz i podobieństwo – od systemu politycznego po kulturę.

W efekcie logika funkcjonowania elit i struktur amerykańskich nie była logiką zwykłego państwa narodowego, ale logiką metropolitalnego regionu budowanego Imperium Mundi, tak jak teoretyzowali na jego temat Antonio Negri, a w Polsce Tomasz Gabiś. Najważniejszym mechanizmem wzrostu tego „światowego imperium” miał być proklamowany w czasach Ronalda Reagana turbokapitalizm ujęty w formule „konsensusu waszyngtońskiego”. W istocie globalizacja dokonywała się najszybciej i najsilniej właśnie na poziomie gospodarczym.

Rychło dały o sobie znać wewnętrzne sprzeczności takiej formuły Imperium Mundi. Wolny przepływ kapitału i towarów wyprzedził formy panowania politycznego, pierwszą wśród których miała być tzw. soft power. Głównym piachem w trybach procesu okazała się Chińska Republika Ludową – okazała się ona niepodatna na ideologię i presję polityczną hegemona, zachowując kontrolę nad własnym otwarciem na globalizację gospodarczą i cenzurując wpływ kulturowy na własne społeczeństwo. Swoje zrobił efekt skali Chin a także ich skonsolidowany system polityczny. Zdołały one akumulować i kapitał, i know-how. Komitet Centralny KPCh mógł tym łatwiej określić korzystne dla siebie warunki inwestycji, że miał do czynienia z Amerykanami wychowanymi w wybitnie indywidualistycznej kulturze, która dostała ideologiczno-polityczną sankcję w postaci neoliberalnej polityki kolejnych administracji w Białym Domu. Dla inwestorów liczył się tylko tegoroczny bilans spółki, a nie długofalowy interes gospodarki narodowej.

Gospodarcza globalizacja zadziałała więc przeciw politycznej. Zresztą amerykańskie elity nie były do końca gotowe także na tę ostatnią. Wszak USA nie uznały jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego. Donald Trump jasno pokazuje jak bardzo wierzy w kantowskie marzenie o światowej republice – zapraszając Władimira Putina, na którego Międzynarodowy Trybunał Karny wydał wszak nakaz aresztowania. Pozostaje przy tym niezachwianym sojusznikiem innego figuranta takiego nakazu – Benjamina Netanjahu.

Spotkanie z Putinem nie jest więc kaprysem, wyrazem skrajnej niekompetencji, czy wariactwa amerykańskiego prezydenta, jak to często słyszę i czytam w Polsce. Jest robieniem polityki zagranicznej w sposób, w jaki była robiona przez większość historii.

Zmienność retoryki i gestów to naturalna cecha tej formy uprawiania polityki. W Polsce przyjmowano niedawno z podnieceniem pewne utwardzenie języka Trumpa wobec Moskwy, gdy mówił o tym, że zawiódł się na Putinie, gdy zapowiadał skrócenie okresu, w którym Rosjanie mają zaprzestać działań zbrojnych (ten termin już minął!) i gdy jego urzędnicy grozili sankcjami pośrednimi wobec podmiotów skupujących rosyjską ropę naftową czy gaz ziemny.

Rozochocony pokorą, z jaką jego handlowy dyktat został przyjęty zachodnioeuropejscy wasale z UE, Trump przedsięwziął podobną jak wobec nich, taktykę zastraszania Indii. Podniósł 6 sierpnia cła na indyjskie towary do 50 proc., wprost wskazując na Indie palcem jako jednego z głównych nabywców rosyjskiej ropy, czyli jako na potencjalną ofiarę zapowiadanych antyrosyjskich sankcji wtórnych.

Rzecznik indyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych odpowiedział na to uwagą, by Waszyngton nie wtrącał się w kształt relacji między jego państwem a Moskwą. Indie zasygnalizowały również, że nie kupią amerykańskich samolotów F-35. Tego samego 6 sierpnia zapowiedziano, że premier Indii Narendra Modi uda się do Chin po raz pierwszy od siedmiu lat, na szczyt Szanghajskiej Organizacji Współpracy, który rozpocznie się 31 sierpnia. Dwa dni później Modi odbył rozmowę telefoniczną z Władimirem Putinem, podczas której zaprosił prezydenta Rosji do swojego kraju na 23 szczyt dwustronny. Pojawiły się informacje, iż Hindusi mogą kupić najnowocześniejszy rosyjski samolot myśliwski Su-57 ponieważ Rosjanie poszli w swojej ofercie tak daleko, że zaoferowali kody źródłowe.

Biorąc pod uwagę, że Trump poważnie nadwyrężył relacje także z pozostałą częścią BRICS – Republiką Południową Afryki i Brazylią (wobec tej ostatniej żądał umorzenia procesu sądowego jej byłego prezydenta i swojego zwolennika Jaira Bolsonaro), USA znalazły się w niebezpiecznej izolacji w gronie mocarstw… a nie są już hegemonem. To dlatego Donald Trump zaprosił Władimira Putina, czym ostatecznie pogrzebał marzenia o izolacji rosyjskiego przywódcy.

Czy wyciągniemy z tego jakiekolwiek wnioski w Polsce? Rosja nie będzie izolowana. Rosja nie zostanie wykluczona z Europy. Rolę tę będzie podtrzymywał usilnie ten sam polityk, którego Europa, a szczególnie Polska uważa za swojego protektora. Polityk ten bezlitośnie będzie rozgrywał wobec nas rosyjski straszak, w sytuacji, gdy sami Europejczycy nie mają relacji z Moskwą.

W chwili, gdy tak właśnie układają się relacje międzynarodowe czołowa partia opozycyjna, szykując się do przejęcia władzy w naszym kraju napisała w swojej, werbalnie uzurpatorsko określonej, „deklaracji polskiej” – „Należy bezwzględnie postawić na ścisły niezachwiany, strategiczny sojusz militarny gospodarczy ze Stanami Zjednoczonymi Armia Polska musi zostać rozbudowana we współpracy z USA”. Osoby te zdają się nie rozumieć rzeczywistości geopolitycznej, która ich otacza.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

Trump rozmawia z Putinem – oburzenie. Trump rozmawia z Netanjahu – brak oburzenia

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Widzę wielkie oburzenie, że Trump normalnie traktuje Putina, chcąc doprowadzić do pokoju na Ukrainie.

Ciekawe, że takich reakcji nie było, gdy Trump spotykał się z Netanjahu

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

To wydarzenie to przejaw prymitywnych, antypolskich uprzedzeń

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

Mimo że jestem na urlopie trudno skupić się na odpoczynku wobec haniebnego, antypolskiego zachowania kibiców Maccabi Haifa podczas wczorajszego meczu z Rakowem Częstochowa. To nie tylko incydent sportowy, ale atak na Polaków i prawdę historyczną.

Transparent z kłamliwymi oskarżeniami wobec naszego narodu – sugerujący rzekomą odpowiedzialność Polaków za zbrodnie II wojny światowej – to powtórka z antypolskich kampanii, które od lat próbują zakłamać prawdę o Holokauście i roli Polski jako ofiary III Rzeszy, walczącej z nią aktywnie i skutecznie od pierwszych do ostatnich dni wojny.

Polska straciła ok. 6 milionów obywateli, w tym ok. 3 miliony Żydów, a nasi rodacy ratowali Żydów ryzykując życie, za co Yad Vashem uhonorował ponad 7 tysięcy Sprawiedliwych wśród Narodów Świata (a powinno ich być jeszcze znacznie więcej). Wiele rodzin, jak rodzina Ulmów, straciło życie przez swoje poświęcenie.

Dokonywanie takich prowokacji jest zwyczajną obrzydliwością, szczególnie w kontekście sportu, który powinien łączyć. Rząd musi monitorować czy odpowiednie reakcje zostaną poczynione na poziomie władz izraelskich i UEFA.

To wydarzenie to nie jedynie wybryk kibicowski, a przejaw prymitywnych, antypolskich uprzedzeń i zakłamywania prawdy historycznej, dla których nie może być tolerancji.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

15 sierpnia – w ten dzień polska historia, wiara i etos narodowy tworzą spójną całość

Rozwiń wpis...
Wicemarszałek Sejmu Krzysztof Bosak

To rocznica zwycięstwa w Bitwie Warszawskiej, która było nie tylko starciem militarnym, lecz także triumfem woli narodu broniącego swojego istnienia przed bolszewicką niewolą. Bez tego wysiłku Polska mogła zniknąć z mapy tuż po odzyskaniu swojej niepodległości.

To także Święto Wojska Polskiego, które w 1920 roku skutecznie stanęło do walki, a dziś nadal pełni swoją misję, strzegąc naszych granic w świecie pełnym nowych zagrożeń. Wojsko jest silne wtedy, gdy jest zakorzenione w narodzie, gdy ma jasny cel, dobrych i budzących szacunek i zaufanie dowódców oraz jest należycie wyposażone i wyszkolone.

Wreszcie to Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – święto, które przypomina, że polska tożsamość wyrasta z chrześcijańskich fundamentów. Te fundamenty przez wieki kształtowały naszą kulturę, prawo i życie narodowe. Bez nich nie byłoby tej siły ducha, która pozwoliła zwyciężyć w 1920 roku.

Dzień ten jest zarówno przestrogą jak i zobowiązaniem. Przestrogą, że niepodległość można utracić, jeśli naród zapomni o obowiązkach i o źródłach własnej siły. Zobowiązaniem, byśmy wzorem naszych przodków byli gotowi bronić Polski i dla niej pracować.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Izrael morduje! I żadne kłamliwe żydowskie transparenty tego nie przykryją!

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Maccabi i inne kluby z Izraela powinny grać w jakichś rozgrywkach azjatyckich, a nie europejskich.

Ta barbarzyńska dzicz pasuje kulturowo i geograficznie do Azji lub nawet Afryki, a nie do cywilizowanej Europy.

Zabójcy 60 tysięcy osób, w tym 18 tysięcy dzieci od 2023 roku.

Kibice Rakowa mają rację. Izrael morduje, a świat milczy.

Żadne kłamliwe żydowskie transparenty tego nie przykryją.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Jak się manipuluje informacją o kosztach produkcji prądu

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski

Paskudna manipulacja w artykule portalu Energetyka24?

Autorka artykułu z portalu Energetyka24 i pan Jakub Wiech powielają tezę, że koszt produkcji prądu z węgla jest „ponad 2 razy droższy” niż z OZE – bez podania pełnych danych, bez kontekstu i bez potwierdzenia w raporcie, który został przywołany.

Poniżej mamy przykład manipulacji polegający na pomieszaniu pewnego wpisu z LinkedIn z raportem “Transformacja energetyczna w Polsce Edycja 2025” oraz selektywnym doborze i uproszczeniu danych. Fakt, że energia z OZE ma niski koszt krańcowy, a wysoka emisja CO2 winduje koszt energii z węgla, jest prawdziwy. Jednak przedstawione w artykule liczby i wnioski, między innymi, że koszt produkcji energii elektrycznej z węgla kamiennego jest ponad dwa razy wyższy niż z OZE, nie ma potwierdzenia w raporcie.

Artykuł, który przytacza Jakuba Wiecha ma moim zdaniem za zadanie wprowadzać mniej krytycznych czytelników w błąd co do rzeczywistych kosztów wytwarzania i cen energii i sugerować, że na to wskazuje przytoczony raport.

Po pierwsze, w raporcie, o którym mowa w artykule nie ma takich informacji.

Po drugie, we wpisie, na który powołuje się podwładna pana Jakuba Wiecha przywołano wpis z LinkedIn, w którym pokazano wykres, który nie uwzględnia kosztów OZE, a jedynie pokazuje koszty prądu z węgla, wskazując w mocno uproszczony sposób na pewne składowe i podaje informacje o jakiejś różnicy kosztów na rzecz OZE.

Po trzecie, nie wspomniano, że jednostkowe koszty elektrowni węglowych rosną, bo muszą coraz częściej ustępować miejsca zmiennej generacji z OZE. Im mniejszy czas pracy, tym wyższy koszt jednostkowy za MWh – porównywanie „średnich kosztów” bez tej i wielu innych informacji to po prostu perfidna manipulacja. Sam przytoczony raport na stronie 33 wskazuje, że “Jednostki węglowe zanotowały najniższe w historii współczynniki wykorzystania mocy. Wartości dla węgla kamiennego (31%) zbliżyły się do poziomu wysokich turbin wiatrowych (27%).” – A to właśnie z powodu ustępowania miejsca OZE.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (8)

Mamy premiera tchórza i cwaniaka

Rozwiń wpis...
Tomasz Grabarczyk, lider Konfederacji w Łodzi

Jedno nagranie, a ile mówi o Donaldzie Tusku.

To człowiek bez honoru i zwyczajnej ludzkiej przyzwoitości. Przecież to on jest szefem tego rządu! To on jest przełożonym minister Pełczyńskiej-Nałęcz i to on ponosi za nią odpowiedzialność. Nawet jeśli ma do niej pretensje (słuszne), to niech je wyraża w kuluarach, albo niech ma jaja i ją zdymisjonuje.

Takie cwaniackie wyżywanie się przed kamerami świadczy tylko o jego małości. Mamy premiera tchórza i cwaniaka.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Czy wy macie ludzi za idiotów?! #AferaKPO

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Minister sprawiedliwości, Waldemar Żurek, który powinien stać po stronie ludzi, mówi, że Afera KPO to “drobiazg”. Minister Pełczyńska-Nałęcz, która oficjalnie zarządza KPO, dziś na konferencji winą za aferę obarcza “internautów aferzystów”. A parasol nad tym całą hucpą roztacza ojciec wielu afer III RP, Donald Tusk. To ma być polski rząd, czy jakaś nowa wersja ubecji?!

Ogromne dotacje przyznano m.in. rodzinie posła-milionera z KO Artura Łąckiego, żonie senatora KO Godyli, córce wojewody łódzkiego, radnemu z Polski2025, kandydatce PO do Rady Powiatu Mławskiego, a nawet prezesowi PZPN, Cezarowi Kuleszy, na 5-gwiazdkowy hotel. Ale kto jest winny? Wy, OBYWATELE! Zwykli ludzie, którzy dostrzegli to marnotrawstwo milionów złotych publicznych pieniędzy i nagłośnili sponsorowanie rodzin polityków. Ale tym niech plebs się nie interesuje! Plebs ma wracać do roboty, tyrać na tych skorumpowanych pasożytów i morda w kubeł.

Mamy zapaść w ochronie zdrowia, rosnące ubóstwo, rachunki wywala pod sam sufit, imigranci są wpuszczani jak leci, a tutaj kaska dla swoich na hotele, restauracje i przepalanie środków na jachty, czy oranżerie w kebabie. I nawet nie czekają aż te pieniądze przywędrują z Brukseli, tylko zaczęli doić już teraz, prosto z polskiego budżetu! Ludzie powinni wami gardzić, tak jak wy gardzicie nimi.

Kolejna patowładza III RP nie ma za grosz szacunku do człowieka. W takim państwie dorastałam i w takim wciąż żyję, nic się nie zmienia. Zwykły człowiek spóźni się z ZUS-em, źle wypełni świstek papieru w urzędzie, pomyli się o parę groszy w rozliczeniu ze skarbówką i zaraz go zgnoją. A rządzący kolekcjonują afery na miliardy, rozkradają owoce naszej pracy i nic. Taki jest ten chory system, odzierający z godności wszystkich ciężko pracujących, a nagradzający cwaniaków i złodziei.

Pseudoelity, które rządzą nami od dekad są zerem – moralnym, politycznym, każdym. I tylko w naszych rękach oraz głowach jest to, by wreszcie przestać się tym zgniłym aparatczykom poddawać! Jednoczmy się, pomagajmy sobie wzajemnie i mobilizujmy, by raz na zawsze tę bandę oderwać od naszej Ojczyzny i zacząć przywracać godność zwykłemu człowiekowi.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (7)

Afera KPO to kolejny efekt zamknięcia gospodarki przez rząd PiS w 2020 r.

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski

Poniższe nagranie to przykład dramatu wielu ludzi, których przycisnęły pandemiczne obostrzenia, a teraz pluje im się w twarz przyznając dotacje z KPO na jachty.

Pamiętajmy, że Afera KPO to dalszy ciąg wydarzeń zapoczątkowanych w 2020 roku zamknięciem gospodarki przez rząd PiS. Środki z KPO w teorii miały służyć odbudowie gospodarki po pandemii. Tu warto jednak zauważyć, że nie każdy kraj zamknął ludzi w domach i zabronił im zarabiać na życie. To była indywidualna decyzja poszczególnych rządów.

Dziś te decyzje wciąż negatywnie wpływają na naszą rzeczywistość. PO-PiS poza wpędzaniem nas w kłopoty nie potrafi zrobić niczego, co przyniosłoby nam jakąś korzyść. Co najwyżej na ich polityce skorzystają ci, co są zblatowani z władzą.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Niemcy chcą 1/4 zapotrzebowania na ciepło pokryć z geotermii!

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski

W ubiegłą środę rząd Niemiec zatwierdził projekt ustawy mającej na celu przyspieszenie wdrażania projektów geotermalnych. Niemcy chcą 1/4 zapotrzebowania na ciepło pokryć właśnie z geotermii. To bardzo dużo. Z drugiej strony przy zastosowaniu zaawansowanych technologii wiercenia, można pozyskać jeszcze więcej.

Patrząc na to z perspektywy kilku lat, mamy do czynienia z przewartościowaniem podejścia do geotermii. W końcu zaczęto dostrzegać w tym źródeł energii potencjał większy niż rekreacja i lokalne źródło wspomagania ogrzewnictwa.

Szkoda tylko, że w Polsce wciąż przeważa głos “ekspertów”, którzy odrzucają ten wielki potencjał spychając go do realizacji punktowych inwestycji bez większej strategii i odpowiedniego finansowania. Określając to wprost, są pieniądze na importowane wiatraki i panele, nie ma na polską geotermię.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Polska po pandemii: jacht, sauna i zeroemisyjny deser – na Twój rachunek

Rozwiń wpis...
Tomasz Grabarczyk, lider Konfederacji w Łodzi

Krajowy Plan Odbudowy miał być ratunkiem po pandemii. Donald Tusk chwalił się odblokowaniem środków jako swoim największym sukcesem. Dziś widać, że to jeden z największych festiwali rozdawnictwa i marnotrawstwa w III RP.

Miliony z KPO idą na jachty, sauny, domki na wodzie, kursy taekwondo, kluby dla swingersów, „innowacyjne” desery i piwa bezalkoholowe – projekty całkowicie oderwane od realnych potrzeb Polaków. Wystarczyło wrzucić modne unijne słowa: dywersyfikacja, odporność, zeroemisyjność – i pieniądze płynęły szerokim strumieniem.

Afera KPO to afera POPiS-u! Te dwie partie kolejny raz wspólnie odpowiadają za wyrzucenie pieniędzy obywateli do śmieci! Rząd Tuska rozluźnił kryteria, żeby łatwiej było brać pieniądze. Minister Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz (Polska 2050) sama się tym chwaliła. Za to PiS zgodził się na prawie 300 kamieni milowych Brukseli, łącznie z powiązaniem wypłat z tzw. praworządnością i wprowadzeniem szkodliwych zmian w prawie. Efekt? Polska sprzedała swoją decyzyjność za unijne granty. KPO stało się politycznym kagańcem i maszynką do marnowania publicznych pieniędzy.

Konfederacja od początku mówiła jasno: KPO to nie prezent, tylko pułapka. Teraz rachunek za tę naiwność zapłacimy wszyscy – w wyższych podatkach, droższym życiu i ograniczonej suwerenności.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Państwo polskie zadłuża się na rekordową skalę!

Rozwiń wpis...
Krzysztof Mulawa, poseł

W tym roku Dzień Wolności Sektora Prywatnego przypadł 9 sierpnia. To najpóźniejsza data w historii. Co to oznacza w praktyce?

Przez ponad 7 miesięcy pracujemy na potrzeby państwa. Dopiero licząc od dnia dzisiejszego, w tym roku zaczynamy zarabiać dla siebie. Wydatki publiczne pochłaniają ponad 60% tego, co wypracowuje sektor prywatny. To więcej niż w czasach lockdownów i covidowych szaleństw.

A teraz jeszcze raz zestawmy to sobie z wydatkami z KPO…

Zwiń wpis

Skomentuj

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.