Konfederacja Archives - Page 60 of 336 - Konfederacja

Konfederacja

Wszystkie wpisy w temacie “Konfederacja”

Offset klimatyczny – jeden z największych przekrętów ideologii Zielonego Ładu

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Gdzie są dziennikarze?! Niewielu Polaków słyszało o offsecie klimatycznym, a to jeden z największych przekrętów ideologii Zielonego Ładu.

Offset klimatyczny to mechanizm, w którym podmiot emitujący CO₂ (np. firma, instytucja lub sektor) nie redukuje emisji u siebie, lecz… finansuje projekty w innym miejscu na świecie (najczęściej w Afryce), które – w teorii – mają te emisje „zrekompensować”. A podmiot może w ten sposób wykazać w swoich raportach „własną” redukcję lub neutralizację emisji.

Jednym z najczęściej stosowanych rodzajów offsetu są projekty realizowane w Afryce i Azji. Chodzi o programy wymiany tradycyjnych pieców kuchennych na tzw. czystsze i bardziej efektywne urządzenia. Założenie jest proste: nowe afrykańskie piece mają zużywać mniej drewna lub węgla, emitować mniej CO₂ i zanieczyszczeń, a powstałe w ten sposób „oszczędności emisji” są przeliczane na „kredyty węglowe” sprzedawane na rynkach międzynarodowych firmom i instytucjom. Innymi słowy – podmioty mogą nadal u siebie emitować CO2, ale poprzez zakup „afrykańskich kredytów węglowych” mogą jednocześnie wykazywać redukcję CO2 u siebie. Idiotyzm! W istocie „afrykańskie piece” nie są używane, szybko się psują lub są niedostosowane do lokalnych warunków, a afrykańskie gospodarstwa domowe korzystają równolegle ze starych palenisk. Proste?

Mimo tego idiotyzmu „kredyty węglowe” nadal są wystawiane i sprzedawane, a nabywcy – często w Europie lub Ameryce Północnej – zaliczają je jako KOMPENSACJĘ WŁASNYCH EMISJI. W efekcie jednak lokalne emisje CO2 po stronie podmiotu/emitenta pozostają w systemie bez zmian, a cały mechanizm funkcjonuje głównie na poziomie księgowym i raportowym. Bruksela się cieszy, a ludzie są manipulowani – offset bowiem nie gwarantuje realnej redukcji globalnych emisji i tworzy iluzję postępu klimatycznego Europy.

Ten księgowy trik, który ma uspokoić sumienia elit i ogłupić opinię publiczną w Unii Europejskiej, nadal funkcjonuje – emisje CO2 pozostają bez zmian, a przemysł jest duszony idiotycznymi regulacjami. W zamian opinia publiczna dostaje bajki o redukcji CO2 w Europie. To absurd ubrany w zieloną nowomowę. Zamiast realnej redukcji emisji mamy handel certyfikatami, zamiast technologii – ideologię, a zamiast uczciwej polityki – manipulację. Ludziom mówi się, że „ratują planetę”, podczas gdy w rzeczywistości ratuje się statystyki i polityczną narrację Brukseli. Offset to alibi dla nieudolnej polityki klimatycznej. Pozwala mówić o „neutralności”, której nie ma. Pozwala udawać działanie tam, gdzie go nie widać. To system zaprojektowany nie po to, by obniżać emisje, lecz by podtrzymać Zielony Ład mimo jego oczywistej nieskuteczności.

Polityka klimatyczna Komisji Europejskiej pod kierownictwem Ursuli von der Leyen to kulminacja tego myślenia: więcej haseł niż efektów, więcej ideologii niż rachunku ekonomicznego, więcej presji na obywateli niż odwagi, by przyznać się do błędu. Zielona transformacja stała się projektem politycznym, a nie realnym planem modernizacji Europy.

Efekt? Europa płaci coraz więcej za energię, traci konkurencyjność, przenosi przemysł poza UE – a jednocześnie ogłasza „sukcesy klimatyczne”, które istnieją wyłącznie na papierze. Offset jest symbolem tego oszustwa: pięknie brzmi, dobrze wygląda w prezentacjach, ale z rzeczywistością nie ma nic wspólnego. I ten absurd dzieje się na masową skalę.

To nie jest zielona polityka. To jest zielony cynizm! Precz z taką zakłamaną Unią!

Zwiń wpis

Skomentuj

Trzeba skończyć z finansowaniem skorumpowanej i niewdzięcznej Ukrainy za nic!

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego, członek grupy Europa Suwerennych Narodów

Rząd Tuska zadłuża nas w rekordowym tempie, mamy najwyższy w historii deficyt budżetowy i zapaść w ochronie zdrowia. W takim momencie premier ogłasza, że zgodził się, by włączyć Polskę do wspólnego unijnego długu 90 miliardów euro (blisko 380 miliardów zł) na rzecz Ukrainy, który będziemy musieli spłacać! Węgry, Czechy i Słowacja zostały z tego wyłączone i pokazały, że można, a my dalej robimy za bankomat!

I to wszystko bez pytania Polaków o zdanie, bez podstawy ustawowej, z całkowitym pominięciem parlamentu! A przecież tylko w latach 2022-23 przeznaczyliśmy na pomoc dla Ukrainy ponad 100 miliardów złotych, spłacamy odsetki od ukraińskiej pożyczki udzielonej im przez Komisję Europejską, a ukraińskim obywatelom dajemy w Polsce socjal i dostęp do publicznej ochrony zdrowia bez ubezpieczenia zdrowotnego! Absolutny ewenement na skalę światową.

Co otrzymaliśmy w zamian? NIC. Czas na asertywną politykę opartą na polskim interesie narodowym! Koniec z bezwarunkową pomocą i zadłużaniem się dla Ukrainy. Trzeba powiedzieć DOŚĆ naszym sprzedajnym pseudoelitom, które dla innych zrobią wszystko, a Polaków mają gdzieś.

Pieniądze polskich podatników powinny być przeznaczane przede wszystkim na potrzeby Polaków! Kto się zgadza, niech poda dalej!

Zwiń wpis

Skomentuj

Absurd! Władze Łodzi analizują, czy potrzebne są nowe… niskopodłogowe tramwaje

Rozwiń wpis...
Klaudia Domagała, prezes Fundacji Kobiety Wolności i Niepodległości, łódzka działaczka Konfederacji

Władze Łodzi analizują, czy w naszym mieście… potrzebne są nowe niskopodłogowe tramwaje.

Skupmy się na faktach. Stan taboru MPK Łódź:
– 351 wagonów tramwajowych łącznie
– ok. 90 wagonów niskopodłogowych (PESA Swing, PESA 122N, PESA 122NaL, Moderus Gamma, Bombardier Cityrunner)
– ok. 200 wagonów wysokopodłogowych typu Konstal 805Na, kursujących głównie w składach dwuwagonowych
– pozostałe to starsze konstrukcje częściowo niskopodłogowe (Düwag M8CN, Siemens NF6D).

Oznacza to, że zdecydowana większość taboru to stare, wysokopodłogowe wagony, które nie spełniają dzisiejszych standardów dostępności. A władze naszego miasta zastanawiają się, czy “niska podłoga” jest nam potrzebna. I to mimo tego, że do końca roku trzeba podjąć decyzję o zakupie 15 nowych pojazdów, my zamiast konkretów słyszymy o „analizach”, „rozważaniach” i „pogłębionych rozmowach”. No ludzie kochani, naprawdę?!

Może więc nie chodzi o logikę, a o tragiczną sytuację budżetową? Przyjrzałam się także temu.

Łódź niestety nie pozyskała środków zewnętrznych na ten zakup, wyprzedziły nas inne samorządy. Wieloletnia seria przegranych konkursów trwa. Przez lata słyszeliśmy, że winny był PiS i brak KPO. Dziś zarówno w Łodzi jak i państwie rządzi KO i Lewica, KPO jest, a dofinansowań dla Łodzi… nadal jak na lekarstwo. Czyli co? 8 lat nas okłamywano? Ile straciliśmy przez nieudolność łódzkich władz? Setki milionów złotych czy jeszcze więcej?

A przecież mówimy o podstawach funkcjonowania miasta. Niskopodłogowy tramwaj to nie luksus. To warunek normalnego funkcjonowania dla seniorów, osób z niepełnosprawnościami, rodziców z wózkami i wszystkich, którzy mają ograniczoną mobilność. Mamy 2025 rok, a Łódź, jedno z największych miast w Polsce, nadal opiera transport publiczny na taborze z lat 70. i 80. Co gorsza, nie ma żadnej realnej perspektywy zmiany w najbliższych latach!

W takim razie gdzie pieniądze? One są, tylko wydawane gdzie indziej.

Były setki milionów na deficytowe i przynoszące straty Orientarium w łódzkim ZOO. Było 100 milionów na tunel drogowy dla deweloperów w Nowym Centrum Łodzi. Są środki na kolejne festiwale i wydarzenia promocyjne, na których promuje się łódzka władza. Są nawet środki na komunikację tramwajową, ale takie, gdzie mogą wręcz utrudnić transport w Łodzi (wyburzenie wiaduktu na Kopcińskiego i nowe torowisko przy al. Grohmanów).

Nie ma natomiast pieniędzy na:
⛔ nowe tramwaje
⛔ szerokie i bezpieczne dojazdy do autostrad, ekspresówek i drogi wylotowe (w tym przedłużenie Włókniarzy)
⛔ kluczowe inwestycje drogowe, czekające od lat na realizację (Trasa Karskiego, Trasa Konstytucyjna itd.)
⛔ parkingi w centrum i P&R
⛔ utwardzanie dróg gruntowych na obrzeżach
⛔ utrzymanie w dobrym stanie tego, co już zostało zbudowane

I wiele, wiele więcej.

Na PR-owe inwestycje, tunele dla deweloperów pod Nowym Centrum Łodzi i burzenie wiaduktów środków nie brakuje. Na podstawowe potrzeby mieszkańców, transport i normalne drogi nie ma. Zawsze słyszymy: „poczekajmy, przeanalizujmy”.

Niestety, na PRze Hanny Zdanowskiej i ekipy KO/Lewica silnej i rozwijającej się Łodzi nie zbudujemy.

Liczę, że silną presją skłonimy władze miasta do zmiany decyzji. A nic nie boli ich bardziej, niż skaza na wizerunku. Dlatego PODAJ DALEJ ten wpis!

Zwiń wpis

Skomentuj

2/3 prądu w Chinach pochodzi z elektrowni cieplnych

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski, płocki lider Konfederacji

2/3 prądu w Chinach pochodzi z elektrowni cieplnych. Pozostała część to miks pozostałych źródeł w tym stabilnej hydroenergetyki, którą propagandyści celowo mieszają z wiatrakami i PV, (choć to błąd merytoryczny), żeby spowodować wrażenie jak dużo energii pochodzi z tych źródeł.

99% energii elektrycznej w Urugwaju pochodzi z OZE?
Pan senator dodał do posta zdjęcie wiatraków i fotowoltaiki, ale nie napisał, że 70% energii w tym kraju wyprodukowaly elektrownie wodne i na biomasę, a więc stabilne źródła, a nie niestabilne wiatraki i PV. Polska nie ma takich warunków hydrologicznych jak np. właśnie Urugwaj czy w Europie Szwecja i Norwegia. Do tego produkcja prądu jest tam 10 razy mniejsza niż w Polsce. Nie ma więc możliwości porównania Urugwaju i Polski pod względem sposobu produkcji energii elektrycznej.

Zwiń wpis

Skomentuj

Trwa już odbudowa Ukrainy. Polska na tym polu przegrywa z kretesem

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

To co się dzieje nie jest normalne. Czas przestać zadłużać przyszłe pokolenia Polaków i zacząć wreszcie dbać o polski interes narodowy! Czas przestać gadać i zacząć realnie działać. Czas włączyć się w odbudowę Ukrainy, bo odbudowa Ukrainy nie jest już tylko planem. Jest faktem. I Polska na tym polu przegrywa z kretesem.

Wbrew narracji polskiego rządu odbudowa Ukrainy już trwa. Nie po wojnie, nie „w przyszłej perspektywie”, lecz teraz – w warunkach wojennych. I chociaż niewielu Polaków o tym wie, już teraz realizowane są tysiące projektów: energetyka, wodociągi, drogi lokalne, budynki publiczne, mieszkalnictwo, infrastruktura komunalna. Pieniądze już płyną szerokim strumieniem i niestety jako Polska jesteśmy biznesowo ogrywani. Mimo gigantycznej pomocy humanitarnej i politycznej Polska nie jest dziś państwem pierwszego wyboru przy odbudowie.

Kto już dziś realnie odbudowuje Ukrainę? Odbudowują ją między innymi:
💲 Dania – z twardym modelem patronackim (Mykołajiw), własnym finansowaniem i projektami infrastrukturalnymi;
💲 Francja – z grantami skarbu państwa, przygotowaniem projektów i „pipeline’em” pod przyszłe kontrakty (Czernihów);
💲 Niemcy – przez państwowy bank rozwojowy Niemiec, z gigantycznymi kontraktami w energetyce i infrastrukturze komunalnej;
💲 Włochy – aktywne politycznie i biznesowo, zwłaszcza po Konferencji Odbudowy Ukrainy w Rzymie;
💲 Holandia – w projektach wodnych, logistycznych i zarządzania kryzysowego;
💲 Szwecja i Finlandia – w energetyce, odporności infrastruktury i technologiach;
💲 Wielka Brytania – poprzez instrumenty finansowe, doradcze i sektor prywatny;
💲 Stany Zjednoczone – przez Bank Światowy, USAID i potężne kontrakty wykonawcze.
💲 Turcja – sektor budowlany z Turcji ma już projekty o wartości wielomiliardowej (szacowane portfolio ok. 10 mld USD) i udział w pilnych ukraińskich projektach infrastrukturalnych – mostach, drogach, energetyce i mieszkaniach.
💲 A przede wszystkim Ukrainę odbudowują… sami Ukraińcy, bo większość codziennych kontraktów idzie przez ich system zamówień publicznych.

A Polska? Polska do dziś nie ma własnego, wyraźnego „odcinka odbudowy”, nie ma regionu, który odbudowuje systemowo, nie dominuje w przygotowaniu projektów i nie jest liderem największych kontraktów infrastrukturalnych. Podczas gdy inni już są wykonawcami, Polska jest głównie jedynie zapleczem – ciesząc się z pojedynczych, mało znaczących zleceń. I to brutalna prawda.

W odbudowie wygrywa nie ten, kto pomaga i potrafi pięknie mówić – tylko ten, kto przygotował projekty, pieniądze i własne firmy. Państwa, które potraktowały odbudowę Ukrainy jako element własnej polityki gospodarczej, już dziś zbierają efekty. Polska wybrała rolę niemal wyłącznie dawcy.

Czas się obudzić, bo to właśnie teraz rozdzielane są role na kolejne 10–15 lat. Na co czeka rząd premiera Donalda Tuska? Nie wiadomo. Jeśli jednak Polska dziś nie wejdzie twardo w projekty, jutro będzie wciąż tylko mało znaczącym podwykonawcą cudzych decyzji – mimo że była jednym z największych sojuszników Ukrainy, zadłużając Polaków na dekady.

To nie jest kwestia moralności. To jest kwestia realnej polityki państwa. Solidarność bez strategii kończy się tym, że odbudowują inni. A rachunek – jak zwykle – zapłacą Polacy. No chyba, że taki plan ma polski rząd i wystarczy, gdy polscy posłowie krzykną w Sejmie: chwała Ukrainie!?

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

Wszystkim rolnikom i ogrodnikom życzę, żeby 2026 rok przyniósł obfite zbiory

Rozwiń wpis...
Zbigniew Kasperczuk, podlaski działacz Konfederacji

Kto by pomyślał, że z pasji, cierpliwości i codziennej pracy wyrośnie coś takiego w tak niesprzyjającym podlaskim klimacie. Koniec roku to dobry moment, żeby przypomnieć sobie, że ziemia zawsze oddaje to, co jej damy czyli czas, serce i szacunek. Nie każdy sezon jest łatwy, nie każdy plon idealny, ale warto siać i warto czekać.

Wszystkim rolnikom i ogrodnikom życzę, żeby 2026 rok przyniósł obfite zbiory, dobrą pogodę, spokój ducha i satysfakcję z pracy, która ma sens. Bez was nie ma chleba, nie ma stołu i nie ma Polski.

Zwiń wpis

Skomentuj

Dziś Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego

Dziś Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego

107 lat temu w tej części odradzającej się Polski idealnie wykorzystano nadarzającą się okazję do chwycenia za broń. Wszystkie cele zostały zrealizowane. Ten idealny przykład pragmatyzmu, odpowiedzialności i instynktu samozachowawczego do dzisiaj nie jest znany wielu Polakom. Konfederacja przypomina, cześć i chwała bohaterom Powstania Wielkopolskiego! Cześć i chwała zwycięzcom!

Skomentuj

Ten kraj ma już dość i odbiera status „uchodźcy” Ukraińcom, którzy wyjechali na święta

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, przedsiębiorca, lider lubelskich struktur Konfederacji

Niemieckie media obiegła informacja o ogromnych kolejkach na ukraińskich granicach które tworzą powracający na Ukrainę na święta i Nowy Rok Ukraińcy. Wywołało to debatę o sensowność wypłacania zasiłków i innej pomocy Ukraińcom podającym się za uchodźców.

Podobna dyskusja miała kiedyś miejsce gdy na jaw wyszły statystyki dotyczące muzułmanów wyjeżdżających do swoich krajów na wakacje podczas gdy uzasadnieniem ich statusów w Niemczech było zagrożenie w państwie skąd pochodzą.

Wówczas wiele to nie zmieniło, ciekawe jaki to będzie mieć przebieg teraz?

Andrzej Zapałowski, poseł na Sejm

Europa zbyt wolno przytomnieje. W 2024 roku granicę polsko-ukraińską obywatele Ukrainy przekroczyli 18 milionów razy, ukraińsko-rumuńską 6,5 miliona razy. Norwegia ma dość. Odbiera status „uchodźcy” Ukraińcom, którzy wyjechali na święta

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

Polska nie może być ofiarą cudzych interesów i politycznych układów

Rozwiń wpis...
Konrad Berkowicz, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

Unia Europejska pod przywództwem Ursuli von der Leyen coraz wyraźniej przestaje być wspólnotą współpracy, a staje się narzędziem narzucania decyzji wbrew interesom państw narodowych. Bruksela oderwana od realiów życia Europejczyków forsuje ideologiczne projekty i politykę, za którą płacą zwykli obywatele – rolnicy, przedsiębiorcy i rodziny. To centralizacja władzy, której Polska nie potrzebuje i na którą nie wyrażała zgody.

Umowa Mercosur jest tego najlepszym przykładem: to cios w polskie rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe. Brukselscy urzędnicy na czele z von der Leyen nie poniosą konsekwencji tej decyzji – poniosą je polscy rolnicy i konsumenci. Polska nie może być ofiarą cudzych interesów i politycznych układów. Potrzebujemy suwerenności decyzyjnej, a nie kolejnych umów podpisywanych ponad głowami narodów.

Nie dla umowy Mercosur. Tak dla suwerennego rolnictwa!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (7)

Polska powinna szykować się do obrony, a nie cieszyć się, że inni za nas walczą

Rozwiń wpis...
Michał Wawer, współprzewodniczący Klubu Parlamentarnego Konfederacji, w Radio TOK FM

– Myślę, że prezydent Ukrainy chodził po ulicach Warszawy z pewnym niedowierzaniem i się rozglądał, co to jest za tak nieprawdopodobnie bogaty naród, że po przeznaczeniu 5% PKB na obronność, po przeznaczeniu ponad 100 miliardów na pomoc Ukrainie, po utrzymywaniu już przez długie lata ponad miliona uchodźców ukraińskich w Polsce, jest to naród, który jeszcze ma pieniądze, żeby kolejne miliardy, być może dziesiątki miliardów dorzucać do pożyczki unijnej na rzecz Ukrainy – tej, co do której tutaj panowie europosłowie tak triumfują, że została udzielona.

To są pieniądze, które pójdą z kieszeni polskich podatników między innymi. To są pieniądze, pula, z której wyłączyły się Węgry, wyłączyły się Czechy, wyłączyła się Słowacja. Państwa, które najwyraźniej bardziej trzeźwo oceniają swoją sytuację budżetową i widzą, że za darmo dorzucać kolejnych miliardów Ukrainie ich po prostu nie stać. Polska z jakiegoś powodu do tego grona nie dołączyła.

Polska najwyraźniej uważa, że jeżeli chodzi o finansowanie Ukrainy, to stać nas na wszystko, choćby kolejne pokolenia miały żyć potem w zrujnowanej Polsce. I to nie jest pretensja do prezydenta Zełeńskiego. Ja naprawdę na jego miejscu, jako prezydent Ukrainy, jak ktoś mi daje pieniądze, to to jest naturalne, że się bierze. Pretensje mam do premiera Tuska, że po prostu w pogardzie ma polskie interesy budżetowe, w pogardzie ma los Polski, los polskich podatników, będąc premierem naszego kraju.

Tutaj padły słowa ze strony pana posła Stefaniaka, jakoby tutaj Polacy mieli nie płacić tej pożyczki, jakoby ona miała być spłacana z rosyjskich aktywów. To jest bzdura.
Po pierwsze, zabezpieczenie to nie oznacza, że z tych pieniędzy ta pożyczka będzie pochodzić.
Po drugie to zabezpieczenie jest fikcyjne, dlatego że Belgia nigdy się nie zgodzi na to, żeby te rosyjskie środki bez zgody Rosji odmrozić. (…)

Polska nie ma wpływu na to, czy Ukraina upadnie, czy nie. Polska powinna szykować się do obrony swoich granic i jeżeli mamy wolne kilkanaście miliardów, których nie mamy, to powinniśmy je przeznaczać na naszą obronność, a koszty wspierania Ukrainy to powinny ponosić państwa zachodnie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

Kwota jaką mamy płacić za długi na rzecz Ukrainy zbliża się do… miliarda rocznie!

Rozwiń wpis...
Bartłomiej Pejo, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

W obliczu kolejnych afer korupcyjnych na Ukrainie powinniśmy zachować daleko idącą ostrożność w przekazywaniu jakichkolwiek środków finansowych. To nie są czyjeś pieniądze, to my, wszyscy Polacy, spłacamy odsetki od tych długów.

Dług zaciągnięty na rzecz Ukrainy oznaczał już wcześniej około 120 mln zł samych odsetek rocznie. Dziś mówimy o zobowiązaniach rzędu 90 mld zł, co obciąża polski budżet kwotą około 600–650 mln zł rocznie i zbliża się do miliarda. To realne pieniądze wyciągane z kieszeni obywateli.

W tym samym czasie mamy ogromną zapaść w służbie zdrowia. Brakuje środków na leczenie i ratowanie życia Polaków. Słyszymy, że nie ma pieniędzy, a jednak pieniądze są. Pytanie tylko, kto za to zapłaci.

Pomoc sama w sobie nie jest problemem. Moglibyśmy przekazywać środki, a nawet uzbrojenie, ale jako społeczeństwo mamy prawo oczekiwać czegoś w zamian. Nie wystarczą podziękowania, uściski dłoni i poklepywanie po plecach polityków.

Około 40 procent Polaków nie chce już finansować Ukrainy ani programów socjalnych opłacanych z naszych pieniędzy. Dlaczego tak się dzieje? Bo od lat nie dostajemy nic w zamian. Ani realnej współpracy technologicznej, na przykład w obszarze dronów, ani rozwiązania spraw fundamentalnych, takich jak kwestie wołyńskie.

Te rozmowy toczą się od lat i nie przynoszą żadnych efektów. I o tym trzeba mówić wprost.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

12 tysięcy! Tyle osób co roku w Wielkiej Brytanii trafia do aresztu za wpisy w mediach społecznościowych!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

W Wielkiej Brytanii doszło do faktycznego demontażu wolności słowa, a skala represji przekracza najśmielsze oczekiwania. Policja dokonuje tam ponad 30 aresztowań dziennie za publikowanie niepoprawnych politycznie treści w internecie. Kara się za obraźliwe komentarze oraz „dezinformację”.

Najlepszym symbolem tej degradacji jest zatrzymanie na lotnisku Heathrow irlandzkiego komika Grahama Linehana za kilka tweetów dotyczących transaktywistów, którzy nawoływali do przemocy. W jego zatrzymaniu brało udział 5 funkcjonariuszy. Po kilku godzinach został zwolniony pod warunkiem zaprzestania publikowania czegokolwiek w sieci do czasu rozstrzygnięcia sprawy. Ostatecznie został oczyszczony z zarzutów.

To, co dzieje się w Wielkiej Brytanii, przypomina metody znane z reżimów autorytarnych. Policja analizuje prywatne wiadomości, wchodzi do domów za wpisy w zamkniętych grupach WhatsAppa, zatrzymuje starsze osoby za milczące trzymanie transparentu pod kliniką aborcyjną. Żona konserwatywnego polityka otrzymuje wyrok 31 miesięcy więzienia za wpis w internecie, podczas gdy sprawca przestępstw seksualnych wobec dzieci dostaje 21 miesięcy. To nie jest walka z przemocą ani z nienawiścią, to tępienie jakichkolwiek prawicowych poglądów.

Nawet Google ostrzega, że Wielka Brytania zmierza w stronę tłumienia legalnych treści i łamania podstawowych praw obywatelskich. Wielka Brytania staje się państwem cenzury, strachu i politycznej kontroli myśli. Widząc to, nie dziwi mnie fakt tak długiego tuszowania sprawy pakistańskiego gangu pedofilów. W tak opresyjnym państwie strach powiedzieć prawdę.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Pomoc Ukrainie nie może oznaczać niszczenia polskiej gospodarki

Rozwiń wpis...
Michał Połuboczek, poseł na Sejm

INTERES POLSKI – Polska nie może dłużej udawać, że nic się nie dzieje. Ukraina, pod presją oligarchów i hutniczych monopoli, wprowadza zakaz eksportu złomu, uderzając w polskie i europejskie hutnictwo. Skutek jest prosty: nasze huty tracą surowiec, miejsca pracy są zagrożone, a ukraińskie kombinaty szykują dumping stali w UE nawet 20–25% poniżej cen rynkowych. To nie jest wolny handel, to gospodarcza agresja.

Linia Konfederacji jest jasna: pomoc Ukrainie nie może oznaczać niszczenia polskiej gospodarki. Nie zgadzamy się na sytuację, w której Polska ponosi koszty wojny, odbudowy i „solidarności”, a w zamian dostaje dumping, korupcję i łamanie zasad rynku. Jeśli Ukraina chce korzystać z dostępu do rynku UE, musi grać według tych samych reguł – bez wyjątków i przywilejów.

Popieramy twarde działania obronne: presję na UE, zniesienie wyłączeń handlowych dla ukraińskiego hutnictwa i realne mechanizmy antydumpingowe. To nie jest antyukraińskość. To elementarna polityka państwowa. Współpraca – tak. Eksploatacja Polski – nie.

Zwiń wpis

Skomentuj

Jeśli teraz nie postawimy granicy, jutro nie będzie już czego bronić!

Rozwiń wpis...
Konrad Berkowicz, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

TSUE ogłosiło, że to on – i tylko on – ma prawo decydować, jakie kompetencje państwa przekazały Unii Europejskiej. Państwa członkowskie i ich sądy, nawet konstytucyjne, mają nie mieć prawa tego oceniać w świetle traktatów. To oznacza, że Unia sama wyznacza granice swojej władzy, bez zewnętrznej kontroli. To nie jest interpretacja prawa, lecz fundamentalna zmiana ustroju Unii Europejskiej, dokonana bez zgody narodów i poza jakąkolwiek demokratyczną procedurą.

Jeżeli instytucja międzynarodowa stawia się ponad konstytucjami państw i zakazuje ich sądom kontroli własnych działań, to przestaje być sądem, a zaczyna być władzą polityczną bez hamulców. To oznacza koniec realnej suwerenności i początek systemu, w którym nie ma już odwołania – bo władza sama ocenia legalność swojej władzy. Tu nie chodzi o jeden wyrok ani o jedną sprawę. Tu chodzi o pytanie, czy jeszcze rządzą państwa członkowskie, czy już struktura, której nikt nie zna, nikt nie wybiera i której nie wolno kontrolować. Jeśli teraz nie postawimy granicy, jutro nie będzie już czego bronić. 

Zwiń wpis

Skomentuj

Musimy zrobić mocny rozbieg przed wyborami parlamentarnymi w 2027 roku

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego, członek grupy Europa Suwerennych Narodów

Decyzją prezesa partii Nowa Nadzieja, przestałam pełnić funkcję prezesa okręgu podwarszawskiego. To było dla mnie niezwykle cenne doświadczenie polityczne! Bardzo się cieszę, że okręg udało się zintegrować i postawić na nogi. Jest w nim mnóstwo wartościowych, pracowitych i oddanych Polsce osób. Dziękuję wszystkim za wsparcie, zaangażowanie i każde dobre słowo!

Dla mnie rozpoczyna się czas nowych i odważnych inicjatyw. Zamierzam zaangażować się w pracę dla Was jeszcze mocniej i wejść na kolejny, nowy poziom politycznej działalności. Jestem pewna, że nadchodzący rok będzie wyjątkowy i przełomowy! Musimy wspólnie zrobić mocny rozbieg przed wyborami parlamentarnymi w 2027 roku, które będą kluczowe dla przyszłości Polski!

Sławomir Mentzen

Dziękuję za Twoją pracę w okręgu!
Kolejne lata na pewno będą dla Ciebie czasem ciężkiej i ważnej walki o polskie interesy w Parlamencie Europejskim.
Powodzenia!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Blisko połowa Włochów woli psiecko niż dziecko.  „Naród bez dzieci żyje już tylko przeszłością”

Rozwiń wpis...
Jasna Iwan, Rzecznik Prasowy Konfederacji w Krakowie

W wielu włoskich domach wigilijny stół staje się dzisiaj symbolem nie tylko tradycji, ale także nieobecności. Coraz częściej brakuje przy nim dzieci. Ich miejsce zajmują zwierzęta domowe.

Dane włoskiego urzędu statystycznego ISTAT pokazują proces, który nie jest już jedynie ciekawostką obyczajową, ale znakiem epoki: od 2006 roku odsetek bezdzietnych par poniżej 65. roku życia posiadających zwierzęta wzrósł o 10 punktów procentowych – z 38 do niemal 48 procent.

Według raportu ISTAT, przywoływanym przez dziennik Avvenire, około 10 milionów gospodarstw domowych ma dziś przynajmniej jedno zwierzę. W domach z psami przypada średnio 1,3 psa, z kotami – 1,8 kota. Równolegle rosną wydatki: około 7 miliardów euro rocznie Włosi przeznaczają na opiekę nad pupilami. Na ulicach coraz częściej widzimy wózki, które nie przewożą już dzieci, tylko psy i koty.

Patrząc na te dane, trudno uciec od pytania: czy mamy do czynienia jedynie ze zmianą stylu życia, czy raczej z objawem głębokiego kryzysu cywilizacyjnego?

Zachodnia Europa – ta sama, która przez wieki budowała swoją siłę na rodzinie, ciągłości pokoleń i kulturze życia – zdaje się dziś wybierać samounicestwienie. I nie jest to efekt zewnętrznej agresji, ani „wojny hybrydowej” prowadzonej przez Rosję czy Chiny. To konsekwencja ideologii wyhodowanych w samym sercu Zachodu: kultu wygody, absolutyzacji indywidualnego wyboru, lęku przed odpowiedzialnością i trwałym zobowiązaniem. Europę możemy porównać więc do węża, który zjada własny ogon.

Cywilizacje nie upadają nagle. Najpierw tracą wolę trwania. Demografia jest jednym z najczulszych sejsmografów tego procesu. Naród bez dzieci żyje już tylko przeszłością – niezależnie od tego, ile w tej przeszłości było wielkich kart.

Dzieci znikają z polskiego krajobrazu, a wraz z nimi znika coś znacznie więcej niż liczby w statystykach – znika przyszłość, której nie da się zastąpić żadnym substytutem.

Zwiń wpis

Skomentuj

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.