Najwyższy czas zakończyć rządy von der Leyen i przywrócić normalność! - Konfederacja

Najwyższy czas zakończyć rządy von der Leyen i przywrócić normalność!

Anna Bryłka, poseł do Parlamentu Europejskiego

Na najbliższym posiedzeniu Parlamentu Europejskiego debata i głosowanie naszego (grupa Patrioci dla Europy) wniosku nad wotum nieufności wobec Komisji Europejskiej. Najwyższy czas zakończyć rządy von der Leyen i przywrócić normalność!

Główne zarzuty sformułowane we wniosku:
– błędna polityka klimatyczna Komisji Europejskiej prowadząca do utraty konkurencyjności i biedy wśród Europejczyków;

– skandale finansowe: Komisja Europejska wielokrotnie naruszała wymóg przejrzystości w swoich procesach decyzyjnych i przekraczała swoje kompetencje, podważając suwerenność narodową i zaufanie obywateli do Unii Europejskiej;

– otwarcie granic na nielegalną imigrację, co doprowadziło do utraty bezpieczeństwa obywateli w Europie Zachodniej, a następnie Pakt o Migracji i Azylu, który zrzuca odpowiedzialność na państwa, które są dziś jeszcze relatywnie bezpieczne;

– zagrożenie dla wolności słowa, próba zorganizowania politycznej cenzury, co podważa wartości i zasady demokratyczne;

– jednostronne przystąpienie do podpisania umowy z państwami Mercosur w grudniu 2024 r., ignorując silny i powtarzający się sprzeciw kilku parlamentów narodowych; ostateczna próba zniszczenia europejskiego rolnictwa i działanie przeciwko bezpieczeństwu żywnościowemu;

– ratyfikacja umowy z krajami Mercosur, przez podział umowy na dwa odrębne instrumenty prawne w celu obejścia parlamentów narodowych, wyprzedzając uzasadnione obawy państw członkowskich;

– zawarcie porozumienia handlowego ze Stanami Zjednoczonymi bez otrzymania formalnego mandatu od Rady, z rażącym naruszeniem równowagi instytucjonalnej zapisanej w Traktatach; brak przejrzystości przy negocjacjach, a zobowiązania podjęte przez Komisję pozostają niejasne i niejednoznaczne;

Skomentuj

System kaucyjny zwiększa produkcję gazów cieplarnianych!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Zwolennicy systemu kaucyjnego przedstawiają go jako panaceum na problemy z odpadami opakowaniowymi i sposób na ratowanie środowiska. Tymczasem najnowsze badania pokazują, że efekt może być dokładnie odwrotny – wprowadzenie systemu nie zmniejszy, ale znacząco zwiększy ślad węglowy butelki PET stającej się odpadem.

Badanie przeprowadzone przez dr inż. Beatę Waszczyłko-Miłkowską i dr inż. Jolantę Kamińską-Borak z firmy BioVeradi wykazało, że w dotychczasowym gminnym systemie zbiórki emisja wynosiła około 4 g CO₂e na jedną butelkę PET. W systemie kaucyjnym rośnie ona do około 11 g CO₂e, czyli niemal trzykrotnie. Wyniki te nie są przypadkowe – to rezultat analizy 109 scenariuszy i dziesiątek testów wrażliwości, obejmujących różne typy gmin: miejskie, miejsko-wiejskie i wiejskie.

Źródłem różnic jest przede wszystkim logistyka. W systemie gminnym pojemniki do selektywnej zbiórki stoją obok domu czy bloku – nie ma potrzeby dodatkowych dojazdów. Tymczasem system kaucyjny wymusza transport: w wielu gminach mieszkańcy muszą pokonać kilka kilometrów samochodem, by oddać butelki. Każdy taki kurs generuje emisje. Ale to dopiero początek – z punktów zbiórki lekki, ale bardzo objętościowy strumień opakowań trafia do węzłów konsolidacji, a stamtąd do sortowni i zakładów recyklingu. Przykładowo, na naczepę ciężarówki mieści się około 750 kg niezgniecionych butelek PET. Oznacza to konieczność ogromnej liczby przejazdów, a więc emisji.

Dodatkowe koszty klimatyczne generuje także proces sortowania i przygotowania odpadów: oddzielanie puszek od butelek, rozdział kolorów czy segregacja metali. Każdy etap wymaga energii i ruchu materiału. Do tego dochodzi jeszcze pobór mocy przez automaty do zwrotu opakowań, ich serwis i konieczność opróżniania. To wszystko oznacza kolejne kilogramy CO₂.

Analiza pokazała jasno, że w skali milionów butelek różnice w emisjach stają się dramatyczne. Jak komentuje dr inż. Beata Waszczyłko-Miłkowska, to emisje, „których nie da się obronić przed klimatem ani przed rachunkiem sumienia branży”. Innymi słowy, zamiast realnie poprawiać bilans środowiskowy, system kaucyjny może stać się obciążeniem dla klimatu – szczególnie w porównaniu z dobrze funkcjonującym systemem gminnym.

Zwiń wpis

Skomentuj

Chcą zamienić czynną szkołę na… magazyn obrony cywilnej i urząd

Rozwiń wpis...
Klaudia Domagała

Zamiast czynnej i pełnej dzieci szkoły w Wiączyniu Dolnym koło Łodzi… magazyn obrony cywilnej i urząd?!

Ponad 250 dzieci i 50 pracowników Publicznej Szkoły Podstawowej OO. Bernardynów w Wiączyniu Dolnym może stracić swoje miejsce nauki i pracy. Wójt Gminy Nowosolna, Piotr Szcześniak, wypowiedział zakonowi umowę dzierżawy budynku szkoły, tłumacząc to koniecznością utworzenia w nim… magazynów obrony cywilnej oraz części referatów urzędu.

Budynek od ponad 60 lat pełni funkcję szkoły i został wybudowany jako tzw. „tysiąclatka”. Od 2017 roku Ojcowie Bernardyni prowadzili tu szkołę podstawową i przedszkole, inwestując w remonty, wyposażenie i rozwój. Dziś to jedna z najlepiej ocenianych placówek w regionie, zapewniająca dzieciom nie tylko wysoki poziom nauki, ale także poczucie bezpieczeństwa i rodzinnej atmosfery.

Jakie będą skutki tej decyzji?
❌ 250 uczniów i przedszkolaków zostanie zmuszonych do przeniesienia się do innych szkół, często oddalonych o wiele kilometrów.
❌ Rodzice zostaną obciążeni dodatkowymi obowiązkami logistycznymi.
❌ Pracę straci kilkadziesiąt osób.
❌ Cała lokalna społeczność zostanie pozbawiona ważnego centrum życia społecznego i edukacyjnego.

Kluczowe pytania, które pozostają bez odpowiedzi:

▶️ Czy gmina przeprowadziła analizę alternatywnych lokalizacji dla magazynów OC i urzędowych referatów?
▶️ Jakie dokładnie zadania i funkcje miałby pełnić budynek szkoły w nowym przeznaczeniu?
▶️ Jakie są realne koszty? Zarówno likwidacji szkoły, jak i adaptacji obiektu na magazyny, w zestawieniu z innymi rozwiązaniami (np. budową nowej infrastruktury z dotacjami celowymi)?
▶️ Jak gmina planuje zabezpieczyć ciągłość edukacji i dobrostan psychiczny dzieci w przypadku przenosin?

Nie można przechodzić obojętnie wobec działań, które niszczą to, co mieszkańcy budowali przez lata. Nowa ustawa o ochronie ludności i obronie cywilnej (Dz.U. 2024 poz. 1907) co prawda nakłada na gminy obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów oraz infrastruktury na czas kryzysu, jednocześnie przepisy NIE WSKAZUJĄ że takie magazyny muszą powstawać w CZYNNYCH szkołach, bo lokalizacja zależy od decyzji gminy.

Obrona cywilna jest potrzebna, ale nie kosztem naszych dzieci. Można budować bezpieczeństwo państwa i jednocześnie chronić bezpieczeństwo emocjonalne i edukacyjne najmłodszych. Wraz ze zgłaszającymi się do mnie mieszkańcami Wiączynia Dolnego będę nagłaśniać sprawę, pytać o realne motywy decyzji wójta i wspierać rodziców w walce o ich szkołę.

Na koniec dodam, że dziękuję i jestem bardzo wdzięczna za to, że coraz więcej mieszkańców regionu łódzkiego ufa mi na tyle, że odzywają się ze sprawami dotyczącymi nie tylko Europy lub Polski, ale także ich “małych ojczyzn”: gmin, wsi, miast i powiatów ❤️

To bardzo budujące 🙂

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

W PiSie amnzezja! Zapomnieli, że głosowali za… swoją ustawą o systemie kaucyjnym

Rozwiń wpis...
Rzecznik prasowy Prawa i Sprawiedliwości Rafał Bochenek w niewybrednych słowach postanowił zaatakować Sławomira Mentzena.

Rafał Bochenek napisał na X: Mentzen to wierny uczeń Tuska! Ewidentnie ma Pan jakąś fobie na punkcie naszej formacji i albo celowo Pan kłamie, albo wszystko się Panu pomieszało. Ustawa nie jest naszą ustawą, a wszelkie opłaty, ich wysokość i zasady systemu kaucyjnego zostały przygotowane przez rząd Tuska.

Na te słowa zareagowali politycy PiS z jednej strony przypominając słowa Mateusza Morawieckiego o konieczności wprowadzenia systemu kaucyjnego, ale również o tym, że ustawa o tym systemie jest nie tylko dziełem rządu PiS, ale również PiS ją skutecznie swoimi głosami przepchnął w Sejmie.

Krzysztof Rzońca

Posłowie PiS mają bardzo krótką pamięć. Zapomnieli już, że popierali Zielony Ład, sprowadzali muzułmańskich imigrantów do Polski, komplikowali/podwyższali/wprowadzali nowe podatki.
No i o systemie kaucyjnym też już zapomnieli!

Wojciech Machulski

W PiS serio zapomnieli, że w dobie internetu każde ich kłamstwo jest do sprawdzenia w 30 sekund 👇

Łukasz Rzepecki

Jak stara mądrość ludowa mówi „Najgłośniej krzyczy: nie ja! Ten kto zawinił.” Przestańcie ordynarnie kłamać! To Wasz projekt antyludzkiej ustawy! Rafał podsyłam Ci link gdzie sam za nią głosowałeś, a dziś obrażasz nie pierwszy raz Sławomir Mentzen.
Liczę że odświeży Ci się pamięć i przeprosisz bo ewidentnie cierpisz na pomroczność jasną.
https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/Glosowanie.xsp?posiedzenie=79&glosowanie=125

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (19)

Dobra wiadomość! Cenzorska ustawa o “mowie nienawiści” ląduje w koszu

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Mamy WAŻNY wyrok Trybunału Konstytucyjnego – cenzorska ustawa o “mowie nienawiści” ląduje w koszu, bo jest niezgodna z konstytucją!

Trybunał Konstytucyjny przejechał się jak walec po tej lewicowej ustawie i wydał wyrok JEDNOGŁOŚNIE. Zdaniem sędziów przepisy forsowane przez koalicję Tuska naruszałyby wolność i swobodę wypowiedzi oraz mogłyby prowadzić do arbitralnych decyzji organów ścigania. Proponowane zmiany prowadziłby do tego, że prawo karne byłoby używane jako narzędzie cenzury. Wyrok Trybunału oznacza, że ustawa nie wejdzie w życie!

Rządowi Tuska chodziło o stworzenie narzędzia cenzury, które działałoby na rzecz ich własnego środowiska i pod pretekstem walki z mową nienawiści kneblowało Polakom usta. To miał być bat na wszystkich, którzy nie zgadzają się na propagowanie lewicowej ideologii. Jak widać niektórzy tęsknią za klimatami rodem z komuny.

Decyzja Trybunału Konstytucyjnego to wygrana wolności słowa z cenzorskimi zapędami tej władzy! Brońmy w Polsce normalności i zdrowego rozsądku.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Minister Hennig-Klosce nawet powieka nie drgnie, kiedy kłamie

Rozwiń wpis...
Marcin Możdżonek

Według Pani minister nie poniesiemy kosztu systemu kaucyjnego i w ogóle wszyscy tego systemu chcą…

Pani minister ma to do siebie, że w momencie kiedy kłamie nawet Jej powieka nie drgnie. Kiedy drwi z naszej inteligencji, też się nawet nie zająknie.

Pani minister, system, którego jest Pani orędownikiem to zwyczajne zdzierstwo. Nie po to segregujemy śmieci i płacimy za ich odbiór, aby teraz stać w kolejce do automatu, który wypluje nam bon do dyskontu. To nie jest migrujący koszt. To po prostu koszt dla obywatela. I nie ma co dyskutować. Samo się nie zbierze, nie zawiezie, nie będzie wrzucać do automatu i jeszcze nie zwróci się w większości przypadków w gotówce!

Pani nie ma wstydu, ale ewidentnie ma jakieś zobowiązania i nie są to te wobec klimatu!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (9)

Ukraiński specjalista. Płytki ułoży i rurociąg wysadzi

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, lubelski lider Konfederacji

W Telewizji Republika rozmawialiśmy o sprawie aresztowanego za wysadzenie NordStream Ukraińca.

Osobiście nie wierzę w to, że człowiek który nurkuje na 80 metrów (a jest to drugie tyle co nurkowanie rekreacyjne, wymaga dekompresji) podkłada specjalistyczne materiały wybuchowe a potem sobie w Polsce prowadzi firmę budowlaną, żyje jak zwykły obywatel.

Nie sądzę, żeby państwo ukraińskie prowadzące wojnę mogło sobie pozwolić na zluzowanie człowieka z takimi zdolnościami. Przypadkowo u nas też nie mieszkał. W czasach sowieckich ZSRR wysyłał tzw. “śpiochów” czyli ludzi którzy wtopieni w zachodnie społeczeństwo czekali na zadania.

Służby jak się okazuje zatrzymały człowieka, gdy mieszkanie u notariusza załatwiał, co oznacza że nie mamy żadnego rozpoznania. A pamiętać należy, że wektory polityczne Kijowa mogą się zmienić, a my zostaniemy z takimi specjalistami między nami. Płytki ułoży i rurociąg wysadzi. Sytuacja ma więcej znaków zapytania niż pozornie się wydaje.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

100 mld złotych! Tyle wynoszą rocznie SAME ODSETKI od długu Polski!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Rząd Tuska dokończy kasację Polski jaką znamy? Aż 1/6 CAŁEGO BUDŻETU IDZIE NA ODSETKI OD DŁUGU.

Rozumiecie? Nie na spłatę zadłużenia, ale na odsetki od niego. Wyobraźcie sobie, że macie długi tak gigantyczne, że 1/6 całych zarobków idzie tylko na procent od tego, a nie spłacacie kompletnie nic. Co się stanie za kilka miesięcy?

Prognozy dla polskiego zadłużenia są katastrofalne i to nie jest nasza opinia, a ekonomiczna analiza:

Ministerstwo Finansów przedstawiło Strategię zarządzania długiem publicznym na lata 2026–2029, która pokazuje gwałtowny wzrost zadłużenia państwa. Według unijnej metodologii dług ma wzrosnąć z 58,9 proc. PKB w obecnym roku do 75,3 proc. PKB w 2029 roku. Koszty obsługi długu mają wzrosnąć z 1,94 do blisko 2,7 proc. PKB. Ekonomiści ostrzegają, że bez konsolidacji finansów Polska może podzielić los Rumunii, gdzie podobna sytuacja doprowadziła do podwyżek podatków, zamrożenia płac i wysokiej inflacji.

Fragment materiału z kanału Dla Pieniędzy na Youtube
Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (6)

Takich słów ze strony premiera Donalda Tuska się nie spodziewałem

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski, płocki lider Konfederacji

Donald Tusk powiedział w Kopenhadze, że firmy opuszczają kontynent z powodu najwyższych na świecie kosztów energii oraz regulacji klimatycznych. Powołał się na rozmowę z jednym z największych producentów stali, który stwierdził, że “nie ma szans kontynuować swojej pracy na naszym kontynencie”.

Dla tego biznesu Stany Zjednoczone, Kanada czy Brazylia są “radykalnie, radykalnie bardziej atrakcyjne” niż Europa.

Ciekaw jestem co na to nasi “eksperci”, którzy zachwalają unijną politykę klimatyczną i niemal codziennie pouczają nas o konieczności odchodzenia od węgla na rzecz modelu energetyki obecnego w innych krajach UE.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Chciałbym żyć w kraju, który odbija swoich porwanych parlamentarzystów

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Chciałbym żyć w kraju, który odbija swoich nielegalnie porwanych parlamentarzystów, niezależnie od tego, z jakiej opcji politycznej pochodzą.

A jeśli nie jest w stanie ich odbić, to chociaż odpowiada symetrycznie, żeby mieć zakładników na wymianę.

Chciałbym, żeby wszyscy wiedzieli, że z Polakami się nie zadziera. Żeby wszyscy, z Izraelem włącznie, wiedzieli, że nie zostawiamy swoich obywateli.

Chciałbym też, żeby nasz szef MSZ nie drżał przed Izraelem i nie wybielał ich zbrodni wojennych.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

System kaucyjny to przekręt stulecia!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Wprowadzenie systemu kaucyjnego w Polsce przedstawia się opinii publicznej jako proekologiczny krok, który ma ograniczyć ilość śmieci i poprawić recykling. Przeciwnicy często podnoszą problemy praktyczne związane z dodatkowymi trudami codziennego życia. Jednak przy bliższej analizie widać, że w tle mamy do czynienia z gigantycznym interesem finansowym wartym kilkanaście miliardów złotych rocznie, którego kosztami obciążeni zostaną przede wszystkim zwykli obywatele i małe sklepy, a zyski trafią do wąskiej grupy operatorów – często powiązanych z zagranicznymi koncernami.

Według szacunków, w Polsce co roku sprzedaje się około 10 miliardów opakowań napojowych. Mówimy więc o kaucji wartej miliardy złotych rocznie. Jednak nie wszystkie kaucje wrócą do klientów. Nawet gdyby poziom zwrotu opakowań wyniósł oszałamiające 80–90% to oznaczać będzie wciąz, że 10–20% opakowań nie wróci do systemu. Mówimy więc o kwocie rzędu miliarda złotych rocznie. To pieniądze obywateli, które nie wracając do systemu, ale zasilają operatorów systemu.

Do tego dochodzą zyski ze sprzedaży surowców wtórnych: Wartość butelek PET oraz aluminium to to kolejny duży pieniądz. Plastik PET kosztuje dziś od 2000 do 3000 zł za tonę. Aby uzyskać tonę plastiku potrzeba około 30 tysięcy butelek. Aluminium jest jeszcze droższe. Puszki osiągają ceny 6000–7000 zł za tonę. Te pieniądze oczywiście istniały w systemie już wcześniej, ale obracały nimi przedsiębiorstwa zajmujące się gospodarką komunalną. Gminy dzięki temu miał pewien dochód, który wpływał na ceny wywozu śmieci. System kaucyjny przenosi te zyski z samorządów do prywatnych firm.

Operatorzy systemu wypłacają tzw. opłatę manipulacyjną za przyjmowanie butelek w sklepach. Standard to 4 grosze za opakowanie. Na tym korzystają głównie duże sieci handlowe, które same kontrolują operatorów systemu i w praktyce rozliczają się same ze sobą. Dla małych sklepów jest to dodatkowe obciążenie – konieczność zapewnienia miejsca na butelkomaty, obsługi klientów i rozliczeń, przy minimalnym wynagrodzeniu.

Warto pamiętać, że pieniądze z kaucji przez wiele tygodni leżą w systemie, zanim klient je odzyska. Przy skali całego kraju oznacza to, że stale w obiegu znajduje się kilka miliardów złotych. Nawet krótkoterminowe lokowanie tych środków przyniesie operatorom dziesiątki, a nawet setki milionów złotych w skali roku. Zjawisko to nazywa się floatem.

W systemie kaucyjnym beneficjentami będą przede wszystkim kilka dużych koncernów handlowych. Portal Bithub.pl wyliczył, że wartość systemu kaucyjnego z uwzględnieniem szkła:
Butelki PET – ok. 3,0 mld szt.
Puszki alu – ok. 1,1 mld szt.
Butelki szklane (≤1,5 l) – ok. 2,0 mld szt.
Razem: 6,1 mld opakowań rocznie.

Kaucja: 0,50 zł (PET, puszki), 1,00 zł (szkło).
Średnia wartość kaucji „w systemie”: ~ 4 mld zł.
•Nieodebrane zwroty: założenie 15% (czyli ~600–700 mln zł rocznie).

Ceny surowców (orientacyjne):
• PET: 2 000 zł/t, średnia waga 30 g/butelkę → 60 tys. t = 120 mln zł.
• Aluminium: 6 000 zł/t, średnia waga 15 g/puszkę → 16,5 tys. t = 100 mln zł.
•Szkło: 400 zł/t, średnia waga 300 g/butelkę → 600 tys. t = 240 mln zł.
Razem z recyklingu: ~ 460 mln zł.

Float: zakładamy 4% rocznie od średniego depozytu (4 mld zł) → 160 mln zł.

Wiemy, kto zarobi. A kto straci?
Małe sklepy oraz zwykli konsumenci, którzy za wszystko zapłacą w cenach napojów. Konsument zapłaci nawet potrójnie:
1. Wyższą cenę napoju (kaucja + koszty administracyjne).
2. Utratę części kaucji, jeśli nie zwróci opakowania.
3. Prawdopodobnie wyższe koszty wywozu odpadów.

System kaucyjny w Polsce to nie tylko kwestia ekologii, ale przede wszystkim gigantyczny transfer pieniędzy od konsumentów i drobnych przedsiębiorców do kieszeni kilku operatorów i dużych sieci handlowych. Rocznie w grę wchodzi 13–15 mld zł, z czego nawet kilka miliardów to zyski ukryte – z nieodebranych kaucji, sprzedaży surowców i odsetek od „floatu”.

System, który miał być ekologiczny i sprawiedliwy, staje się narzędziem cichego opodatkowania obywateli.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

A wiecie kto jest prawdziwym beneficjentem systemu kaucyjnego?

Rozwiń wpis...
Bronisław Foltyn, poseł na Sejm

Nie środowisko, nie klient noszący plastiki do sklepu … zwycięzcą w całym tym łańcuchu kaucyjnym jest siedem spółek, tzw. operatorzy!

Wiecie co się stanie z Waszą kaucją wpłaconą w sklepie przy zakupie butelki, jeśli jej nie odbierzecie?

Trafi do jednej z tych firm:
– Kaucja.pll
– Krajowy System Kaucyjny S.A.
– Polski System Kaucyjny S.A.
– OK Operator Kaucyjny S.A.
– PolKa (Polska Kaucja) Operator Systemu Kaucyjnego not for profit S.A.
– ZWROTKA S.A.
– EKO-OPERATOR S.A.
– Reselekt S.A.

Szacuje się, że w Polsce sprzedaje się dziennie ok. 30 mln opakowań objętych systemem kaucyjnym.

Rynek wart jest wiec jakieś 10 mld zł. A wiele z tych miliardów, to będą właśnie Wasze nieodebrane kaucje. I o to tu chodzi!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Czy implementując system kaucyjny trzeba manipulować opinią publiczną?

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Dlaczego, wdrażając w Polsce założenia Zielonego Ładu i implementując system kaucyjny, nie możemy zwyczajnie nie manipulować opinią publiczną i powiedzieć, że:
➡️ w Brukseli od lat działa potężne lobby dwóch największych europejskich producentów systemów/urządzeń kaucyjnych, któremu właśnie ulegamy;

➡️ to nie Warszawa, ale Bruksela narzuca nam cel dot. zbiórki butelek plastikowych po napojach, który Polska musi spełnić. Cel jest określony – 90% zbiórki (dla butelek do 3 litrów) do 2029 r. i system kaucyjny jest tylko narzędziem do realizacji tego celu. Koszt utrzymania systemu kaucyjnego w ciągu 10 lat wyniesie w Polsce ok. 24 mld zł (!);

➡️ między bajki można włożyć słowa Pani minister, że ceny napojów nie wzrosną. Oczywiście, że wzrosną. Wdrożenie systemu kaucyjnego to nie tylko dodatkowa kaucja dla klientów, ale niemal pewny wzrost ceny samego napoju. Producenci w ten sposób rekompensują swoje inwestycje wynikające z wymogu realizacji kolejnego unijnego celu klimatycznego (90% zbiórki). Tak było chociażby w Niemczech, Holandii, Rumunii czy na Węgrzech;

➡️ jeśli Polska nie osiągnie do 2029 r. celu, tj. 90% zbiórki butelek, Komisja Europejska może wszcząć postępowanie naruszeniowe, które ostatecznie może zakończyć się karami finansowymi dla Polski.

Polska nie robi niczego, bo tego chce, tylko… wykonuje polecenia Brukseli. I tak! Chcemy dbać o środowisko, ale nie oznacza to, że nie mamy jednocześnie Polakom mówić prawdy o całym systemie kaucyjnym. Polacy nie powinni być manipulowani i znać fakty, niezależnie od tego, jakie one są.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

Krzysztof Bosak krytycznie o narracji, że „o ETS było wiadomo od 2003 roku”

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

Fundamentalnym błędem poniższej analizy jest założenie istnienia kolektywnego podmiotu o nazwie „polska elita polityczna”, mającego jakąś zbiorową świadomość w kwestii regulacji energetycznych. Coś takiego nie istnieje.

Demokratyczna polityka wytwarza zbiór niekompetentnych ws. gospodarczych, rywalizujących ze sobą demagogów, nie utrzymujących prawie żadnych kontaktów roboczych, nie mówiąc o uspójnianie wiedzy w tak szczegółowych sprawach.

W kwestii merytorycznej:
W latach dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych temat w ogóle nie istniał wśród polskich polityków. W trakcie negocjowania i ratyfikowania traktatu lizbońskiego nikt w ogóle o tym nie mówił, instytucje UE i dyplomacja nie przekazywały na ten temat żadnych informacji do parlamentu (do rządu być może tak, ale polska klasa polityczna generalnie nie ma dostępu do dokumentów rządowych).

W 2008 UE przyjęła Pakt Klimatyczno-Energetyczny (znany jako „3×20”), zakładający — jak wtedy się wydawało — ambitne, ale możliwe do wprowadzenia zmiany w energetyce.
Pamiętam że w latach 2010-2013 trzeba było często od podstaw tłumaczyć co to jest i dlaczego będzie kosztowne. Nikt tego nie rozumiał.

Realizacji obecnie narzucanego nam scenariusza nikt w Polsce w ogóle nawet nie rozważał teoretycznie. Podobnie nikt, nawet w instytucjach UE, nie brał pod uwagę tak gwałtownego wzrostu cen uprawnień certyfikatów ETS. Sprawy wymknęły się spod kontroli i taka jest prawda.

Narracja że „sami jesteśmy sobie winni” jest tylko częściowo prawdziwa. Winni są wybrani politycy, którzy robili ustępstwa, ukrywali ryzyka i koszty przed społeczeństwem i parlamentem i nie zablokowali tego wszystkiego na wczesnym etapie.

Zwiń wpis

Skomentuj

Granica zamknięta na pokaz. Co naprawdę przyniosła blokada z Białorusią?

Rozwiń wpis...
Krystian Kamiński, b. poseł na Sejm

25 września Polska otworzyła granicę z Białorusią. Ogłaszając tę decyzję Donald Tusk uzasadnił ją faktem zakończenia białorusko-rosyjskich ćwiczeń wojskowych „Zapad-2025”. Związek ten wydaje się wątpliwy – ćwiczenia „Zapad” zakończyły się na Białorusi jeszcze 16 września. Zresztą sam rząd przyznał, że nie o ćwiczenia wojskowe tu chodzi. Wszak 17 września ogłaszał, że granica będzie nadal zamknięta, przy czym z przekazu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wynikało, że zamknięcie jest bezterminowe i nie należy się spodziewać rychłego otwarcia, aż do momentu „kiedy granica będzie w pełni bezpieczna, gdy potwierdzą to informacje przekazane przez służby” – jak to wyraziła rzeczniczka MSWiA.

Poza tym trzeba zwrócić uwagę, że bez względu na dużą rozpiętość informacji oficjalnych zaangażowanych stron, ale też szacunków nieoficjalnych, w niedawnych ćwiczeniach na Białorusi wzięło udział dużo mniej żołnierzy niż w poprzedniej edycji „Zapadu”. Nie objęły też terenów przy granicy Polski, jak to się czasem zdarzało wcześniej, lecz odbywały się w centralnej i wschodniej części kraju.

Manewry miały zróżnicowany charakter, obejmowały komponent morski, ale nacisk położono na dowodzenie operacjami dronowymi, a także symulację ataku bronią atomową. To ostatnie stanowi implementację nowej strategii jądrowej, zatwierdzonej przez Władimira Putina w listopadzie zeszłego roku, zakładającej objęcie Białorusi rosyjskim parasolem atomowym, to jest zakładającej użycie tego rodzaju broni masowego rażenia w przypadku „krytycznego” zagrożenia dla suwerenności bądź integralności terytorialnej Republiki Białoruś, nawet wynikającego tylko z użycia przez wroga sił konwencjonalnych.

Ewentualne zagrożenie, jakie sygnalizowały ćwiczenia „Zapad” nie miało więc przede wszystkim charakteru tradycyjnego, fizycznego, bezpośredniego zagrożenia dla linii granicznej. W czasie trwania tych manewrów nie odnotowano też zwiększonej presji nielegalnej migracji na nasze terytorium.

Jaki więc był cel zamknięcia granicy? Myślę, że trojaki. W pierwszym rzędzie władze Polski zamierzały „ukarać” Rosję za naruszenie naszej przestrzeni powietrznej przez kilkanaście dronów, jakie nastąpiło 10 września, a także Białorusi, z której terytorium te drony, według oficjalnych informacji wleciały. Po drugie: zamanifestowania twardości, determinacji kierownictwa państwowego w konfrontacji z sąsiadami. Po trzecie: zastosowania lewara chińskiego na jednych i drugich, jako że blokada polsko-białoruskiej granicy szkodzi przepływowi chińskich towarów do Europy.

Czy więc ukaraliśmy Rosję i Białoruś? Myślę, że proporcjonalnie znaczenie miało to tylko dla tej drugiej, dla której korzyści z tranzytowej roli obejmujące, poza przepływem towarów, pozyskiwanie chińskich inwestycji i transfer technologii na Białoruś, odgrywa ważną rolę dla jej gospodarki i finansów publicznych. W ten sposób jednak karaliśmy również sami siebie. Oczywiście w skali państwa proporcjonalnie znacznie mniej. Nie sposób tego powiedzieć o polskich firmach transportowych, których pojazdy i kierowcy zostali uwięzieni na terytorium Białorusi. Wraz z towarem.

Jaskrawo ujawniło to bądź amatorszczyznę kierownictwa naszego państwa i jego struktur niezdolnych do takiego koordynowania różnych agend państwowych, by ograniczyć straty czy wręcz niebezpieczeństwo dla obywateli, albo po prostu zlekceważenie takiego zagrożenia dla licznej grupy przedsiębiorców, ich pracowników, kooperantów i klientów. W taki sposób obecne władze chcą wzbudzić zaufanie i gotowość do wspierania polityki rządu w sferze bezpieczeństwa i obrony?

W tle mamy międzynarodowy kontekst, Polska jednostronnie eskalowała napięcia w sytuacji trwającego od miesięcy, ale właśnie we wrześniu posuniętego krok dalej ocieplenia amerykańsko-białoruskiego. Warto też pamiętać, że to Białoruś informowała nas o wtargnięciu dronów. Czy był to manewr polityczny Aleksandra Łukaszenki, próbującego zyskać jakąś przestrzeń politycznego manewru? Nie mam dostępu do takiej wiedzy, wiem natomiast, że Polska zdecydowała się jednostronnie eskalować konfrontacje w sposób, na jaki nie był gotowy żaden z jej partnerów, łącznie z równie antyrosyjskimi i antybiałoruskimi jak Polska Litwą i Łotwą. Mało tego, jak powiedział właśnie 17 września wiceminister obrony Litwy, Karolis Aleksa „jest gorąca linia [między Wilnem a Mińskiem] i w razie potrzeby korzystamy z tego kanału”.

W końcu kontekstem są interesy Chin i ich polityka, i to po trzecie. Blokada granicy, a tym samym głównej kolejowej nitki „Pasa i szlaku” faktycznie wywołała ich reakcję. 15 września przybył do Polski minister spraw zagranicznych i szef Komisji Spraw Zagranicznych Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin Wang Yi. Spotkał się z ministrem spraw zagranicznych Radosławem Sikorskim, a potem z prezydentem Karolem Nawrockim. Po spotkaniu z Sikorskim nie wydano wspólnego oświadczenia, ani nie przeprowadzono wspólnej konferencji prasowej. Natomiast strony wydały swoje odrębne oświadczenia. Sygnalizuje to brak poważnego zbliżenia stanowisk w kluczowych sprawach wśród których, jak zakomunikował rząd, były działania Rosji i Białorusi wobec Polski oraz kwestia zamknięcia granicy białorusko-polskiej. Według nieoficjalnych informacji medialnych Sikorski miał przygotować wobec Chin stanowisko, iż „wspieranie Rosji ma swoją cenę”.

22 września przedstawiciel ChRL przybył do Mińska. Z Łukaszenką spotkał się członek Stałego Komitetu Biura Politycznego KC Komunistycznej Partii Chin Li Xi. To członek najściślejszej, najwyższej siedmioosobowej grupy rządzącej Chinami. To polityk wyższej rangi niż ten, który odwiedził Warszawę.

Trzy dni później Polska otworzyła granicę. Politycy, wielu komentatorów odtrąbiło sukces manifestacji siły. Na czym polega ten sukces? Czy zmieniliśmy zasadniczo postępowanie Białorusi lub Rosji? Co od nich uzyskaliśmy? Brakuje wiarygodnych informacji publicznych. Być może uzyskano coś, co na razie nie jest przed nami ujawnione. Problem polega na tym, że skoro jednym z głównych celów – jak przyznawali sami rządzący – było komunikowanie strategiczne, to również sukces powinien być publicznie zakomunikowany. Przebieg wydarzeń skłania mnie do wniosku, że sukcesu nie ma. W rzeczywistości bowiem to nie Białoruś czy Rosja ugięły się pod presją, lecz Polska – pod naciskiem Chin, być może także pod wpływem Zachodu, który, jeśli nawet nie naciskał, to z pewnością nie wsparł. Zostaliśmy sami, eskalując konfrontację, której nikt poza nami nie chciał. I choć przez 13 dni demonstrowaliśmy siłę, to rezultat tej demonstracji jest tyleż symboliczny, co pusty. Polska rozegrała partię, której finał rozstrzygnął się nie w Warszawie, lecz w Mińsku i Pekinie.

Zwiń wpis

Skomentuj

Rząd tnie planowane i publicznie deklarowane wydatki na zbrojenia!

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

W szumie frazesów o wojnie i zbrojeniach rząd tnie planowane i publicznie deklarowane wydatki na zbrojenia.

Poprzedni rząd zresztą chaotycznie, pospiesznie i pod koniec kadencji zapowiadał je lub kontraktował ze środków, których nigdy nie miał (dług miał być dopiero zaciągany).

Siły Zbrojne nie dysponują funduszami i instrumentami umożliwiającymi normalne, prawidłowe zarządzanie. Są zwasalizowane finansowo i legislacyjnie przez niekompetentnych polityków i urzędników.

Wszyscy boją się tego co już w drugiej kadencji rządu PiS wydawało się nieuchronne (słyszałem to od wysokich urzędników) — urealniania wziętych czasem z powietrza liczb bardzo drogich elementów uzbrojenia z zagranicy, po to żeby było na bardziej przyziemne rzeczy, jak zaopatrzenie, serwis, szkolenia, personel, budynki, wyposażenie etc. Sformowano jednostki które od lat nie są wyposażane. Zarządzono ćwiczenia na które nie zaplanowano wydatków ani wyposażenia czy obiektów.

Do tego momentu nikt tych decyzji nie podjął, nie ma żadnego całościowego planu wydatkowo-inwestycyjnego, trwa całkowita chaotyczna improwizacja i wszyscy jak ognia boją się tematu.

Bardzo nieciekawie to wszystko wygląda.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

Jestem w Azerbejdżanie. Przyjechałem tu z konkretnymi ofertami polskich firm

Rozwiń wpis...
Ryszard Wilk, poseł na Sejm

Azerbejdżan, niby obca ziemia, a człowiek czuje się tu jak wśród przyjaciół. I nic dziwnego – polscy architekci jak Gosławski, Skórewicz czy Płoszko zostawili w Baku ślady, które do dziś robią wrażenie.

Oprócz wspólnej historii, warto też zaznaczyć współpracę na polu gospodarczym. W 2024 roku Polska sprzedała do Azerbejdżanu towary za ok. 138 mln dolarów, a sprowadziła stąd dobra warte ponad 68 mln. Mając na uwadze zasoby naturalne naszych obu krajów, potencjał ludności, pracowitość obywateli i innowacyjność firm – pole do wspólnych działań jest naprawdę ogromne i trzeba nad nim pracować.

Dlatego, prócz samych spotkań i rozmów bilateralnych, przyjechałem tutaj z kilkoma konkretnymi ofertami polskich firm, szczególnie w kontekście odbudowy Karabachu. Działanie pod biało-czerwoną banderą to nie slogan, tylko zobowiązanie – żeby promować polski biznes, również zagranicą, szczególnie, gdy obie strony mogą czerpać z tego korzyści. Czy coś z tego wyjdzie to ja nie wiem, ale na początek dobrze jest, aby strony potencjalnego interesu, wiedziały o swoim istnieniu. Jeśliby się okazało, że w przyszłości mógłbym dzięki temu, zobaczyć w Azerbejdżanie więcej polskich śladów, warto było.

Pamiętajmy również, że Azerbejdżan to znaczący producent ropy naftowej i gazu ziemnego. Kto wie, w jakim kierunku pójdzie Unia Europejska i jak długo będziemy jeszcze godzić się na kolejne odsłony „zielonych ładów”, które uderzają w gospodarkę. Dlatego tym bardziej warto – krok po kroku – rozszerzać naszą współpracę z Baku, bo przyszłość może okazać się dużo bardziej nieprzewidywalna, niż dziś się wydaje.

Wielkie podziękowania dla członków oraz całego zespołu polsko-azerbejdżańskiej grupy bilateralej za solidne przygotowanie spotkań. Pana Ambasadora, za opiekę na miejscu. Oraz przede wszystkim, dla strony Azerskiej – za zaproszenie, gościnę, rozmowy oraz otwartość na współpracę.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

Nasze finanse wyglądają tragicznie i nikogo to nie interesuje

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Rząd Tuska opublikował swoją prognozę, zgodnie z którą nasze zadłużenie w 2028 roku wyniesie 72,7% PKB a w 2029 aż 75% PKB.

Jeszcze rok temu prognozowali, że w 2028 będzie to 61,3% PKB. Ile prognozować będą za rok?

Nasze finanse publiczne wyglądają tragicznie, nikogo to nie interesuje, a politycy prześcigają się w wymyślaniu, co jeszcze powinno być za darmo.

Nie ma darmowych obiadów. Podnosicie wydatki i dziwicie się, że rośnie od tego dług. Trzeba wreszcie zacząć oszczędzać!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (7)

Od dzisiaj obowiązuje system kaucyjny. Na czym on polega?

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Już dziś wszedł system kaucyjny! W imię „ekologii” zapłacisz więcej za wodę, ale i za odbiór odpadów.

Na czym polega cały mechanizm? Kupujesz napój w butelce czy puszce, płacisz więcej. Oddajesz opakowanie – odzyskujesz kaucję. Brzmi rozsądnie, dopóki nie policzymy, ile to kosztuje i jakie problemy rodzi. Kaucja wynosi 0,50 zł za butelkę PET lub puszkę i 1 zł za butelkę szklaną wielokrotnego użytku. Sześciopak wody zdrożeje o 3 zł. W teorii pieniądze wracają, w praktyce – nie każdy będzie biegał z każdą puszką do sklepu czy automatu. Butelki kaucyjne nie mogą być bowiem zgniatane. To będzie wymuszać na konsumentach wygospodarowanie nowej dużej przestrzeni na butelki i puszki do recyklingu. Nie każdy może sobie na to pozwolić. Dla wielu konsumentów system oznacza realne podwyżki.

Do tego dochodzą koszty ukryte – milionowe inwestycje producentów w nowe linie, etykiety, raportowanie, a także gigantyczne wydatki sklepów na butelkomaty i magazynowanie zwracanych opakowań. Każdy dodatkowy wydatek zostanie przerzucony na klientów. Efekt? Inflacja w cenach napojów i dodatkowe obciążenie dla polskich rodzin.

Ekologia? To jedynie hasło przykrywające fiskalny charakter systemu. Polska już dziś ma obowiązek selektywnej zbiórki odpadów – pięć pojemników w każdym gospodarstwie. Puszki i butelki trafiają do żółtego worka i są odbierane przez gminy. Po co więc tworzyć drugi, równoległy system? To chaos organizacyjny, który zdezorientuje konsumentów i wygeneruje kolejne koszty.

Obecnie plastikowe butelki podlegają recyklingowi, a sprzedaż plastiku zdatnego to istotny dochód, który ogranicza koszty wywozu śmieci. Zmiana miejsca utylizacji plastikowych butelek może doprowadzić do sytuacji, w której gospodarka odpadami będzie jeszcze droższa. Czekają nas wyższe opłaty za odbiór odpadów komunalnych, ponieważ gminy stracą dochód ze sprzedaży butelek i puszek, który był istotnym elementem systemu gospodarki komunalnej!

Dla obywateli to kolejny podatek pod płaszczykiem ekologii. Nie chodzi o czyste środowisko, tylko o nowe źródło dochodu i kolejną kontrolę nad codziennym życiem obywateli. System kaucyjny to mechanizm drenowania kieszeni Polaków.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

To już nawet nie zdrada. Tylko zwykła obrzydliwość

Rozwiń wpis...
Konrad Berkowicz, poseł na Sejm

Polska nie otrzymała zgody na ekshumację ofiar Rzezi Wołyńskiej. Za to Ukraińcy mają pełną swobodę tutaj w ekshumacji banderowskich zbrodniarzy.

Władza w Warszawie milczy i uniża się przed Kijowem, zamiast upominać się o pamięć.

To już nawet nie zdrada. Tylko zwykła obrzydliwość.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (7)

Ukraińcy nadal będą dostawać 800+ niezależnie czy pracują w Polsce czy nie

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

agłówki gazet od kilku dni informują Polaków, że w Polsce został wprowadzony wymóg podjęcia pracy przez tych Ukraińców, którzy chcą na swoje dzieci otrzymywać świadczenie 800+. I jeśli ktoś w związku z tym żyje w przekonaniu, że nowelizacja specustawy przedłużająca do 4 marca 2026 r. [Art. 10] pomoc obywatelom Ukrainy (w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa) rzeczywiście ustanawia, że świadczenie 800+ będzie wypłacane w tym okresie tylko tym Ukraińcom, którzy pracują w Polsce [Art. 9] – uległ manipulacji. Rzeczywistość jest zupełnie inna!

Obywatele Ukrainy w Polsce (w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa) nadal mogą i będą pobierać świadczenie 800+ niezależnie od tego, czy pracują w Polsce, czy nie! I stan będzie trwał… do końca stycznia 2026 r. [Art. 23]. A że specustawa obowiązuje do 4 marca 2026 r. to obowiązek pracy będzie obowiązywał wyłącznie: w lutym 2026 r. oraz… przez cztery dni marca. Absurd!

Rodzi się zatem pytanie, czy ogromne koszty, które poniesie polski budżet w związku z przygotowaniem rozwiązań informatycznych mają sens, bo oczywiście mają głównie jeśli… rząd planuje ponownie przedłużyć od 5 marca 2026 r. pomoc dla Ukraińców.

Rządzący są okrutni w swojej propagandzie. Posłowie Konfederacji głosowali: PRZECIW. Ustawa dziś wchodzi w życie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (11)

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.