Polska nie może być ofiarą cudzych interesów i politycznych układów - Konfederacja

Polska nie może być ofiarą cudzych interesów i politycznych układów

Konrad Berkowicz, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

Unia Europejska pod przywództwem Ursuli von der Leyen coraz wyraźniej przestaje być wspólnotą współpracy, a staje się narzędziem narzucania decyzji wbrew interesom państw narodowych. Bruksela oderwana od realiów życia Europejczyków forsuje ideologiczne projekty i politykę, za którą płacą zwykli obywatele – rolnicy, przedsiębiorcy i rodziny. To centralizacja władzy, której Polska nie potrzebuje i na którą nie wyrażała zgody.

Umowa Mercosur jest tego najlepszym przykładem: to cios w polskie rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe. Brukselscy urzędnicy na czele z von der Leyen nie poniosą konsekwencji tej decyzji – poniosą je polscy rolnicy i konsumenci. Polska nie może być ofiarą cudzych interesów i politycznych układów. Potrzebujemy suwerenności decyzyjnej, a nie kolejnych umów podpisywanych ponad głowami narodów.

Nie dla umowy Mercosur. Tak dla suwerennego rolnictwa!

Komentarze (1)

Polska powinna szykować się do obrony, a nie cieszyć się, że inni za nas walczą

Rozwiń wpis...
Michał Wawer, współprzewodniczący Klubu Parlamentarnego Konfederacji, w Radio TOK FM

– Myślę, że prezydent Ukrainy chodził po ulicach Warszawy z pewnym niedowierzaniem i się rozglądał, co to jest za tak nieprawdopodobnie bogaty naród, że po przeznaczeniu 5% PKB na obronność, po przeznaczeniu ponad 100 miliardów na pomoc Ukrainie, po utrzymywaniu już przez długie lata ponad miliona uchodźców ukraińskich w Polsce, jest to naród, który jeszcze ma pieniądze, żeby kolejne miliardy, być może dziesiątki miliardów dorzucać do pożyczki unijnej na rzecz Ukrainy – tej, co do której tutaj panowie europosłowie tak triumfują, że została udzielona.

To są pieniądze, które pójdą z kieszeni polskich podatników między innymi. To są pieniądze, pula, z której wyłączyły się Węgry, wyłączyły się Czechy, wyłączyła się Słowacja. Państwa, które najwyraźniej bardziej trzeźwo oceniają swoją sytuację budżetową i widzą, że za darmo dorzucać kolejnych miliardów Ukrainie ich po prostu nie stać. Polska z jakiegoś powodu do tego grona nie dołączyła.

Polska najwyraźniej uważa, że jeżeli chodzi o finansowanie Ukrainy, to stać nas na wszystko, choćby kolejne pokolenia miały żyć potem w zrujnowanej Polsce. I to nie jest pretensja do prezydenta Zełeńskiego. Ja naprawdę na jego miejscu, jako prezydent Ukrainy, jak ktoś mi daje pieniądze, to to jest naturalne, że się bierze. Pretensje mam do premiera Tuska, że po prostu w pogardzie ma polskie interesy budżetowe, w pogardzie ma los Polski, los polskich podatników, będąc premierem naszego kraju.

Tutaj padły słowa ze strony pana posła Stefaniaka, jakoby tutaj Polacy mieli nie płacić tej pożyczki, jakoby ona miała być spłacana z rosyjskich aktywów. To jest bzdura.
Po pierwsze, zabezpieczenie to nie oznacza, że z tych pieniędzy ta pożyczka będzie pochodzić.
Po drugie to zabezpieczenie jest fikcyjne, dlatego że Belgia nigdy się nie zgodzi na to, żeby te rosyjskie środki bez zgody Rosji odmrozić. (…)

Polska nie ma wpływu na to, czy Ukraina upadnie, czy nie. Polska powinna szykować się do obrony swoich granic i jeżeli mamy wolne kilkanaście miliardów, których nie mamy, to powinniśmy je przeznaczać na naszą obronność, a koszty wspierania Ukrainy to powinny ponosić państwa zachodnie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Kwota jaką mamy płacić za długi na rzecz Ukrainy zbliża się do… miliarda rocznie!

Rozwiń wpis...
Bartłomiej Pejo, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

W obliczu kolejnych afer korupcyjnych na Ukrainie powinniśmy zachować daleko idącą ostrożność w przekazywaniu jakichkolwiek środków finansowych. To nie są czyjeś pieniądze, to my, wszyscy Polacy, spłacamy odsetki od tych długów.

Dług zaciągnięty na rzecz Ukrainy oznaczał już wcześniej około 120 mln zł samych odsetek rocznie. Dziś mówimy o zobowiązaniach rzędu 90 mld zł, co obciąża polski budżet kwotą około 600–650 mln zł rocznie i zbliża się do miliarda. To realne pieniądze wyciągane z kieszeni obywateli.

W tym samym czasie mamy ogromną zapaść w służbie zdrowia. Brakuje środków na leczenie i ratowanie życia Polaków. Słyszymy, że nie ma pieniędzy, a jednak pieniądze są. Pytanie tylko, kto za to zapłaci.

Pomoc sama w sobie nie jest problemem. Moglibyśmy przekazywać środki, a nawet uzbrojenie, ale jako społeczeństwo mamy prawo oczekiwać czegoś w zamian. Nie wystarczą podziękowania, uściski dłoni i poklepywanie po plecach polityków.

Około 40 procent Polaków nie chce już finansować Ukrainy ani programów socjalnych opłacanych z naszych pieniędzy. Dlaczego tak się dzieje? Bo od lat nie dostajemy nic w zamian. Ani realnej współpracy technologicznej, na przykład w obszarze dronów, ani rozwiązania spraw fundamentalnych, takich jak kwestie wołyńskie.

Te rozmowy toczą się od lat i nie przynoszą żadnych efektów. I o tym trzeba mówić wprost.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

12 tysięcy! Tyle osób co roku w Wielkiej Brytanii trafia do aresztu za wpisy w mediach społecznościowych!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

W Wielkiej Brytanii doszło do faktycznego demontażu wolności słowa, a skala represji przekracza najśmielsze oczekiwania. Policja dokonuje tam ponad 30 aresztowań dziennie za publikowanie niepoprawnych politycznie treści w internecie. Kara się za obraźliwe komentarze oraz „dezinformację”.

Najlepszym symbolem tej degradacji jest zatrzymanie na lotnisku Heathrow irlandzkiego komika Grahama Linehana za kilka tweetów dotyczących transaktywistów, którzy nawoływali do przemocy. W jego zatrzymaniu brało udział 5 funkcjonariuszy. Po kilku godzinach został zwolniony pod warunkiem zaprzestania publikowania czegokolwiek w sieci do czasu rozstrzygnięcia sprawy. Ostatecznie został oczyszczony z zarzutów.

To, co dzieje się w Wielkiej Brytanii, przypomina metody znane z reżimów autorytarnych. Policja analizuje prywatne wiadomości, wchodzi do domów za wpisy w zamkniętych grupach WhatsAppa, zatrzymuje starsze osoby za milczące trzymanie transparentu pod kliniką aborcyjną. Żona konserwatywnego polityka otrzymuje wyrok 31 miesięcy więzienia za wpis w internecie, podczas gdy sprawca przestępstw seksualnych wobec dzieci dostaje 21 miesięcy. To nie jest walka z przemocą ani z nienawiścią, to tępienie jakichkolwiek prawicowych poglądów.

Nawet Google ostrzega, że Wielka Brytania zmierza w stronę tłumienia legalnych treści i łamania podstawowych praw obywatelskich. Wielka Brytania staje się państwem cenzury, strachu i politycznej kontroli myśli. Widząc to, nie dziwi mnie fakt tak długiego tuszowania sprawy pakistańskiego gangu pedofilów. W tak opresyjnym państwie strach powiedzieć prawdę.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Pomoc Ukrainie nie może oznaczać niszczenia polskiej gospodarki

Rozwiń wpis...
Michał Połuboczek, poseł na Sejm

INTERES POLSKI – Polska nie może dłużej udawać, że nic się nie dzieje. Ukraina, pod presją oligarchów i hutniczych monopoli, wprowadza zakaz eksportu złomu, uderzając w polskie i europejskie hutnictwo. Skutek jest prosty: nasze huty tracą surowiec, miejsca pracy są zagrożone, a ukraińskie kombinaty szykują dumping stali w UE nawet 20–25% poniżej cen rynkowych. To nie jest wolny handel, to gospodarcza agresja.

Linia Konfederacji jest jasna: pomoc Ukrainie nie może oznaczać niszczenia polskiej gospodarki. Nie zgadzamy się na sytuację, w której Polska ponosi koszty wojny, odbudowy i „solidarności”, a w zamian dostaje dumping, korupcję i łamanie zasad rynku. Jeśli Ukraina chce korzystać z dostępu do rynku UE, musi grać według tych samych reguł – bez wyjątków i przywilejów.

Popieramy twarde działania obronne: presję na UE, zniesienie wyłączeń handlowych dla ukraińskiego hutnictwa i realne mechanizmy antydumpingowe. To nie jest antyukraińskość. To elementarna polityka państwowa. Współpraca – tak. Eksploatacja Polski – nie.

Zwiń wpis

Skomentuj

Jeśli teraz nie postawimy granicy, jutro nie będzie już czego bronić!

Rozwiń wpis...
Konrad Berkowicz, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

TSUE ogłosiło, że to on – i tylko on – ma prawo decydować, jakie kompetencje państwa przekazały Unii Europejskiej. Państwa członkowskie i ich sądy, nawet konstytucyjne, mają nie mieć prawa tego oceniać w świetle traktatów. To oznacza, że Unia sama wyznacza granice swojej władzy, bez zewnętrznej kontroli. To nie jest interpretacja prawa, lecz fundamentalna zmiana ustroju Unii Europejskiej, dokonana bez zgody narodów i poza jakąkolwiek demokratyczną procedurą.

Jeżeli instytucja międzynarodowa stawia się ponad konstytucjami państw i zakazuje ich sądom kontroli własnych działań, to przestaje być sądem, a zaczyna być władzą polityczną bez hamulców. To oznacza koniec realnej suwerenności i początek systemu, w którym nie ma już odwołania – bo władza sama ocenia legalność swojej władzy. Tu nie chodzi o jeden wyrok ani o jedną sprawę. Tu chodzi o pytanie, czy jeszcze rządzą państwa członkowskie, czy już struktura, której nikt nie zna, nikt nie wybiera i której nie wolno kontrolować. Jeśli teraz nie postawimy granicy, jutro nie będzie już czego bronić. 

Zwiń wpis

Skomentuj

Musimy zrobić mocny rozbieg przed wyborami parlamentarnymi w 2027 roku

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego, członek grupy Europa Suwerennych Narodów

Decyzją prezesa partii Nowa Nadzieja, przestałam pełnić funkcję prezesa okręgu podwarszawskiego. To było dla mnie niezwykle cenne doświadczenie polityczne! Bardzo się cieszę, że okręg udało się zintegrować i postawić na nogi. Jest w nim mnóstwo wartościowych, pracowitych i oddanych Polsce osób. Dziękuję wszystkim za wsparcie, zaangażowanie i każde dobre słowo!

Dla mnie rozpoczyna się czas nowych i odważnych inicjatyw. Zamierzam zaangażować się w pracę dla Was jeszcze mocniej i wejść na kolejny, nowy poziom politycznej działalności. Jestem pewna, że nadchodzący rok będzie wyjątkowy i przełomowy! Musimy wspólnie zrobić mocny rozbieg przed wyborami parlamentarnymi w 2027 roku, które będą kluczowe dla przyszłości Polski!

Sławomir Mentzen

Dziękuję za Twoją pracę w okręgu!
Kolejne lata na pewno będą dla Ciebie czasem ciężkiej i ważnej walki o polskie interesy w Parlamencie Europejskim.
Powodzenia!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Blisko połowa Włochów woli psiecko niż dziecko.  „Naród bez dzieci żyje już tylko przeszłością”

Rozwiń wpis...
Jasna Iwan, Rzecznik Prasowy Konfederacji w Krakowie

W wielu włoskich domach wigilijny stół staje się dzisiaj symbolem nie tylko tradycji, ale także nieobecności. Coraz częściej brakuje przy nim dzieci. Ich miejsce zajmują zwierzęta domowe.

Dane włoskiego urzędu statystycznego ISTAT pokazują proces, który nie jest już jedynie ciekawostką obyczajową, ale znakiem epoki: od 2006 roku odsetek bezdzietnych par poniżej 65. roku życia posiadających zwierzęta wzrósł o 10 punktów procentowych – z 38 do niemal 48 procent.

Według raportu ISTAT, przywoływanym przez dziennik Avvenire, około 10 milionów gospodarstw domowych ma dziś przynajmniej jedno zwierzę. W domach z psami przypada średnio 1,3 psa, z kotami – 1,8 kota. Równolegle rosną wydatki: około 7 miliardów euro rocznie Włosi przeznaczają na opiekę nad pupilami. Na ulicach coraz częściej widzimy wózki, które nie przewożą już dzieci, tylko psy i koty.

Patrząc na te dane, trudno uciec od pytania: czy mamy do czynienia jedynie ze zmianą stylu życia, czy raczej z objawem głębokiego kryzysu cywilizacyjnego?

Zachodnia Europa – ta sama, która przez wieki budowała swoją siłę na rodzinie, ciągłości pokoleń i kulturze życia – zdaje się dziś wybierać samounicestwienie. I nie jest to efekt zewnętrznej agresji, ani „wojny hybrydowej” prowadzonej przez Rosję czy Chiny. To konsekwencja ideologii wyhodowanych w samym sercu Zachodu: kultu wygody, absolutyzacji indywidualnego wyboru, lęku przed odpowiedzialnością i trwałym zobowiązaniem. Europę możemy porównać więc do węża, który zjada własny ogon.

Cywilizacje nie upadają nagle. Najpierw tracą wolę trwania. Demografia jest jednym z najczulszych sejsmografów tego procesu. Naród bez dzieci żyje już tylko przeszłością – niezależnie od tego, ile w tej przeszłości było wielkich kart.

Dzieci znikają z polskiego krajobrazu, a wraz z nimi znika coś znacznie więcej niż liczby w statystykach – znika przyszłość, której nie da się zastąpić żadnym substytutem.

Zwiń wpis

Skomentuj

Życzenia świąteczne od Sławomira Mentzena i Nowej Nadziei

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

– To był naprawdę dobry rok. Dzięki naszej wspólnej ciężkiej pracy udało się pokazać, że nie jesteśmy partią sezonową, a władza musi liczyć się ze zdaniem obywateli.

Dziękuję Wam za spotkania w ponad 350 miastach w całej Polsce. Ale też za życzliwość każdego dnia na ulicy, w sklepie, czy na stacji benzynowej.

Dziękuję Wam za Waszą nieustającą wiarę w to, że uda się jeszcze zbudować silną, dumną, bogatą i bezpieczną Polskę.

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzę Wam zdrowia, szczęścia, radości, spełnienia marzeń, a także chwili wytchnienia po tym naprawdę pracowitym roku. Wesołych Świąt.

Wesołych Świąt Bożego Narodzenia! 🎄

Zachęcamy do obejrzenia na YT kolejnego odcinka Mentzen grilluje
Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

ZAWSZE na pierwszym miejscu muszą być polskie interesy. TYLKO POLSKIE!

Rozwiń wpis...
Tomasz Grabarczyk, łódzki lider Konfederacji

Podniósł się wielki kwik polityków patorządu, pompujących ich mediów i pseudoekspertów, którzy nie rozumieją, że ZAWSZE na pierwszym miejscu muszą być polskie interesy. TYLKO POLSKIE!

Tak, w naszym interesie jest wygrana Ukrainy. Tak, w naszym interesie jest pokonana Rosja. Ale to nie znaczy, że mamy cały czas płacić, mamy cały czas dawać i nie dostawać NIC w zamian.

W planie pokojowym Trumpa to amerykańskie firmy miały być tymi, które odbudują Ukrainę. Gdzie polskie?

Zalali nas fatalnej jakości zbożem, przez co stracili polscy rolnicy. Mimo to Tusk I tak zgodził się na umowę handlową z Ukrainą. Interesy polskiej wsi są na drugim planie.

W Przewodowie ukraińska rakieta zabiła dwóch Polaków. Zełensky nawet nas nie przeprosił. Ba! Strona ukraińska cały czas blokuje śledztwo.

Mieliśmy liczyć na ekshumacje ofiar rzezi wołyńskiej, a strona ukraińska prawie wszystkie wnioski odrzuca albo wstrzymuje. W tym czasie na Ukrainie kwitnie kult banderowskich zbrodniarzy.

Zostaliśmy zmarginalizowani na własne życzenie. Udało nam się przekonać wszystkich, że Polacy zawsze pomogą i nigdy nie wystawią za to rachunku. Jak zwykle odnosimy moralne zwycięstwo i nic poza tym. Nie ma nas przy stole. Oddaliśmy przy nim miejsce na własne życzenie.

W polityce międzynarodowej nie ma przyjaźni, są tylko interesy. Nie ma miejsca na emocje, jest tylko biznes. Większość polskiej klasy politycznej nie jest w stanie tego zrozumieć. Wolą piszczeć z zachwytu na widok prezydenta obcego państwa i nadstawiać Niemcom lub Amerykanom w nadziei, że może coś dostaną za dobre zachowanie. To jest nie tylko nieskuteczne, ale upokarzające dla państwa polskiego.

Każdy kto wystawia oceny takie jak ta, zostaje okrzyknięty ruską onucą. Każdy kto ma czelność podważyć zasadność dawania wszystkiego za frajer, na pewno pracuje dla Putina. Wszędzie ta ruska agentura. Miliony agentów, którzy przeszkadzają orłom polskiej dyplomacji wysyłać kolejne miliardy na Ukrainę. To by było śmieszne, gdyby nie było tak prymitywną propagandą sączoną przez ludzi, którzy rządzą naszym krajem.

Zwiń wpis

Skomentuj

To nie jest czas na sprawę ekshumacji? To jest dokładnie ten czas!

Rozwiń wpis...
Witold Tumanowicz, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

Od dawna słyszymy argument, że „to nie jest czas” na sprawę ekshumacji. Otóż to jest dokładnie ten czas. Innego, lepszego momentu po prostu nie będzie.

Polska udzieliła Ukrainie ogromnej pomocy. Właśnie dlatego dziś mamy pełne prawo oczekiwać realnych gestów — a nie deklaracji. Tymczasem nie otrzymujemy nawet tego, co powinno być oczywiste.

Ekshumacje i godny pochówek polskich ofiar to nie kwestia wdzięczności. To obowiązek. Obowiązek wobec rodzin, wobec historii i wobec elementarnej godności naszych obywateli.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Nie odpuszczam sprawy polskich ciężarówek uwięzionych na Białorusi

Rozwiń wpis...
Krzysztof Mulawa, poseł na Sejm

Po przeprowadzonych konsultacjach z branżą i rozmowach z przedsiębiorcami widzę, że państwo polskie zostawiło ich samych sobie.
Naliczane przez stronę Białoruską kary cały czas rosną. To zagrożenie dla naszych, polskich firm oraz wielu miejsc pracy.

Dlatego złożyłem interpelację do Ministra Spraw Zagranicznych oraz do Ministra Infrastruktury, domagając się natychmiastowych działań rządu.
Nie pozwolę, by dorobek polskich przedsiębiorców został zniszczony przez bezczynność urzędników.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

To oznaka pogłębiającego się kryzysu politycznego w Unii Europejskiej

Rozwiń wpis...
Anna Bryłka, poseł do Parlamentu Europejskiego, w PE członek grupy Patrioci

Zaledwie kilka godzin przed rozpoczęciem spotkania odwołano COREPER II (posiedzenie ambasadorów 27 krajów członkowskich) podczas którego miała zapaść decyzja dotycząca akceptacji safeguards. Przedmiotem już i tak kilkukrotnie przesuwanych obrad miały być też umowa o partnerstwie UE-Mercosur (EMPA) i tymczasowa umowa handlowa (iTA). To oznaka pogłębiającego się kryzysu politycznego w UE.

– Porozumienie polityczne w sprawie umowy z Mercosur zostało zawarte 6 grudnia 2024 r. Jednak podpisanie części handlowej początkowo planowane na grudzień 2025, zostało przesunięte na styczeń 2026 z powodu oporu kilku państw członkowskich UE (m.in. Francja, Włochy, Polska, Austria) oraz protestów rolników;

– Komisja Europejska nie zważa jednak na te protesty i stara się jak najszybciej przeprowadzić całą ratyfikację. Spotyka się jednak z coraz mniejszym poparciem państw członkowskich, zaczyna brakować większości potrzebnej do przyjęcia umowy z Mercosur (55% państw reprezentujących co najmniej 65% ludności, obecnie 15 z 27 państw) a coraz prawdopodobniejsza jest mniejszość blokująca (co najmniej 4 państwa reprezentujące co najmniej 35% ludności UE). Ważna uwaga: wstrzymanie się od głosu nie liczy się ani po stronie popierających ani po stronie przeciwników;

– Jak na razie Francja, Polska i Irlandia zamierzają głosować przeciwko, a Włochy są państwem, które nie podjęło jeszcze ostatecznej decyzji. Parlament Austrii przyjął uchwały zobowiązujące do odrzucenia umowy, również Węgry mają krytyczne zdanie o umowie ze względy na kwestie rolne. Belgia zapowiedziała wstrzymanie się od głosu, jako że nie udało się temu państwo przyjąć jednolitego rządowego stanowiska;

– Zniechęcenie okazują również państwa Mercosur, które ustami Brazylii domagają się jak najszybszego przyjęcia umowy bez wprowadzania dodatkowych zmian;

– Safeguards, czyli mechanizmy ochronne to pakiet mechanizmów, rzekomo broniących europejskich rolników. Zalicza się do nich między innymi:
a) utworzenie listy „wrażliwych” produktów z możliwością jej rozszerzenia,
b) zastosowanie procedur umożliwiających szybsze reagowanie w przypadku nadmiernego zalewu żywności z krajów Mercosur;
c) możliwość wprowadzenia ceł lub zawieszenie preferencyjnego dostępu Mercosuru dla produktów „wrażliwych”. Nastąpić to miałoby w przypadku, gdy cena importu z Mercosur jest co najmniej o 8% niższa niż średnia cena tego produktu w UE oraz nastąpiłby wzrost importu o 8% (w porównaniu do średniej z ostatnich 3 lat) lub nastąpiłby spadek ceny importowej ≥ 8%. Ten zapis budzi wiele kontrowersji, gdyż pierwotnie Parlament Europejski domagał się niższego 5% progu. Niewątpliwie wyzwaniem będzie też wykazanie, że akurat import z Mercosuru doprowadził do spadku cen;

– Na swoje rozstrzygnięcie czekają też wątpliwości zgłoszone przez moją grupę Patriotów dla Europy, która domaga się, aby Parlament Europejski wystąpił do TSUE z zapytaniem o legalność podziału umowy z Mercosurem na część EMPA i iTA. EMPA to główna część umowy, która czeka na ostateczne zatwierdzenie przez Radę UE i przeprowadzenie ratyfikacji krajowych. iTA natomiast to umowa przejściowa, mająca obowiązywać do czasu, aż główna umowa wejdzie ostatecznie w życie;

– To co kluczowe: przyjęcie safeguardów zostało przełożone. Rozwój sytuacji w dużej mierze zależy od ostatecznego stanowiska Włoch…

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Polscy politycy pomagają Ukrainie, nie dostając nic w zamian. Całkowicie nas zawiedli!

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Polscy politycy pomagają Ukrainie, nie dostając nic w zamian. Całkowicie nas zawiedli i nie zabezpieczyli w żaden sposób naszych interesów! Wprost mówili, że oni są sługami narodu ukraińskiego i będą dbać o interesy Ukrainy, a nie o interesy Polski.

Do głowy im nie przyszło, że jak się komuś coś daje, to należy oczekiwać od razu czegoś w zamian. Nie załatwili żadnej ważnej dla Polski sprawy, a doszło do tego, że Ukraińcy w Polsce mieli więcej praw niż Polacy. Każdy Polak, żeby pójść do lekarza, musi płacić składkę zdrowotną, za to każdy Ukrainiec, tylko dlatego, że jest Ukraińcem, jest leczony w Polsce za darmo. Jest traktowany w Polsce lepiej niż Polak!

Polska ma tragiczną sytuację budżetową, mamy największy przyrost długów w całej Unii Europejskiej, rekordowy deficyt, rekordowy dług. Zmierzamy w kierunku finansowej katastrofy. I pomimo tego przekazaliśmy 100 miliardów Ukrainie i przekazujemy kolejne środki.

Pieniądze polskich podatników powinny być przekazywane na potrzeby Polaków, a nie na potrzeby żadnego innego narodu. Dlatego dość socjalu dla Ukraińców i dość przekazywania Ukrainie kolejnych środków, dopóki nie ukrócą u siebie korupcji i nie zaczną realizować naszych postulatów.

Domagamy się tego, żeby polskie władze wreszcie po raz pierwszy stanęły na wysokości zadania i wreszcie zaczęli dbać o polskie interesy, a nie ukraińskie! 

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (9)

Stąpamy po cienkim lodzie!

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Stąpamy po cienkim lodzie. Jak powszechnie wiadomo, Unia Europejska planuje udzielenie Ukrainie pożyczki w wysokości ok. 90 mld euro, finansowanej poprzez wspólny dług Unii Europejskiej. W dokumentach unijnych wskazuje się, że docelowym źródłem spłaty tej pożyczki miałyby być środki uzyskane w przyszłości z rosyjskich reparacji wojennych lub aktywów. Problem polega na tym, że Rosja nigdy w historii nie wypłaciła tego rodzaju reparacji, a ich uzyskanie pozostaje czysto hipotetyczne. W przypadku braku takiej spłaty, pełna odpowiedzialność finansowa spadnie na państwa członkowskie Unii Europejskiej (poza trzema, które wyraziły swój sprzeciw!) – proporcjonalnie do ich udziału w budżecie Unii. W tym na Polskę.

Udział Polski w tej gwarantowanej pożyczce wynosi ok. 4 mld euro, czyli około 17–18 mld zł, nie licząc odsetek. W tej sytuacji pojawia się fundamentalne pytanie konstytucyjne: dlaczego do tej pory rząd premiera Pana Donalda Tuska nie przedstawił w polskim Sejmie ustawy wyrażającej zgodę na ratyfikację tego zobowiązania finansowego?

Pytanie to jest w pełni zasadne. Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 3 Konstytucji RP, ratyfikacja umowy międzynarodowej wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy znacznych obciążeń finansowych państwa. Jest to twarda, jednoznaczna norma konstytucyjna, a nie polityczna interpretacja. A fakty są niezaprzeczalne:
➡️ UE planuje pożyczkę dla Ukrainy, a jej spłata jest gwarantowana budżetem UE,
➡️ Polska – jako państwo członkowskie – przyjmuje na siebie odpowiedzialność gwarancyjną w wysokości ok. 4 mld euro kapitału, bez odsetek.

Oznacza to konkretne, policzalne, potencjalne zobowiązanie finansowe, które istnieje w sensie prawnym od momentu przyjęcia tego mechanizmu.

Nie jest prawdą, że mamy do czynienia wyłącznie z „techniczną decyzją wykonawczą”. Powstaje NOWE zobowiązanie finansowe, ponieważ Polska nigdy wcześniej nie odpowiadała gwarancyjnie za tego rodzaju pożyczkę w takim kształcie i w takiej skali.

Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wskazywał, że gwarancje, poręczenia oraz zobowiązania warunkowe również stanowią obciążenie finansowe państwa, a więc podlegają konstytucyjnej kontroli parlamentarnej. Kwota 4 mld euro to nie jest „detal księgowy”. To poziom porównywalny z rocznymi wydatkami na duże programy społeczne albo z kluczowymi inwestycjami infrastrukturalnymi państwa.

Dlatego pytanie brzmi wprost: dlaczego w ślad za objęciem Polski odpowiedzialnością gwarancyjną za unijną pożyczkę dla Ukrainy nie została przedłożona Sejmowi ustawa ratyfikacyjna, która – zgodnie z Konstytucją – wymagałaby również podpisu Prezydenta RP?

Pytanie to ma znaczenie nie tylko polityczne, ale ustrojowe i prawne. Jeżeli bowiem doszłoby do świadomego ominięcia konstytucyjnej roli Sejmu, mielibyśmy do czynienia z sytuacją skrajnie niebezpieczną dla porządku prawnego państwa.

Należy jasno powiedzieć: jakiekolwiek działania podejmowane z naruszeniem Konstytucji RP w obszarze zobowiązań międzynarodowych mogą rodzić najpoważniejsze konsekwencje prawne, włącznie z oceną pod kątem odpowiedzialności konstytucyjnej i karnej – co ustawodawca ujął między innymi w art. 129 Kodeksu karnego.

Z pewnością rząd będzie kluczył, twierdząc, że nie ma nowej umowy międzynarodowej, Polska nie podpisuje osobnej umowy pożyczki i nie zaciąga długu bezpośrednio, nie dokonuje natychmiastowej płatności, a obciążenie ma charakter warunkowy (contingent liability), więc nie jest „znacznym obciążeniem” w chwili ratyfikacji. Co z oczywistych względów – patrząc na potencjalne i przyszłe skutki – jest „politycznym wybiegiem”. Państwo prawa nie może działać na skróty, a suwerenność finansowa Rzeczypospolitej nie może być przenoszona „tylnymi drzwiami”, bez debaty, bez ustawy i bez zgody przedstawicielstwa narodu – BO TAK CHCE PREMIER. Pytanie – czy mamy do czynienie właśnie z taką sytuacją w Polsce?

Nie ma co obrażać się wzajemnie i obrzucać się błotem – w tej sytuacji należy działać. W związku z tym, kieruję do premiera RP interwencję poselską z prośbą o wyjaśnienie, dlaczego do tej pory rząd nie przedstawił w polskim Sejmie ustawy wyrażającej zgodę na ratyfikację tego zobowiązania finansowego?

Bo sprawa jest poważniejsza, niż może się wydawać. Obecna sytuacja otwiera bowiem furtkę do innych, niebezpiecznych w punktu widzenia państwa, precedensów. A Polska nie jest prywatnym folwarkiem rządu.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Konkretów płynących z wizyty Zełeńskiego w Polsce cały czas brak

Rozwiń wpis...
Tomasz Grabarczyk, łódzki lider Konfederacji

Konkretów z niej płynących cały czas brak. Za to kilka posłanek piszczało na widok prezydenta Ukrainy jak nastolatki na koncercie Taylor Swift. Polski rząd kolejny raz pokazał, że najważniejsze dla niego jest dobre samopoczucie liderów innych państw, a nie polskie sprawy.

Polacy widzą, że zostaliśmy jako państwo ograni. Od samego początku jesteśmy na pierwszej linii pomocy Ukrainie, a nie ma nawet dla nas miejsca przy stole pokojowym.

Mainstreamowe media i politycy uznają każdą krytykę relacji z Ukrainą za ruską narrację. Oni zwyczajnie nie pojmują, że interesy Kijowa nie zawsze idą w parze z naszymi interesami. Kierują się emocjami, a cały świat przeciera oczy ze zdumienia, widząc, że Polska cały czas daje się ogrywać.

Czas, żeby władzę w Polsce przejęli ludzie mądrzy, którzy rozumieją, że polityka zagraniczna to twarda gra interesów. Tym najważniejszym i kluczowym jest interes Polski.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Dzień Pamięci o Poległych i Zmarłych w Misjach i Operacjach Wojskowych poza Granicami Państwa

Rozwiń wpis...

Przy Centrum Weterana Działań poza Granicami Państwa wicemarszałek Sejmu Krzysztof Bosak oddał hołd żołnierzom, którzy pełnili służbę poza granicami Ojczyzny i nie wrócili do domów.

Ich ofiara jest trwałą częścią historii Wojska Polskiego. Pamiętamy o ich poświęceniu i o cenie, jaką zapłacili oni i ich rodziny.

Cześć Ich Pamięci.

Zwiń wpis

Skomentuj

W lutym wyliczyłem koszty tzw. transformacji energetycznej na 3500 mld zł. I się nie myliłem

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski, płocki lider Konfederacji

Nie myliłem się kiedy w kutym wyliczyłem koszty tzw. transformacji energetycznej na 3500 mld zł. Choć liczyłem nieco inaczej, to przedstawiony przez Ministerstwo Energii Krajowy Plan w dziedzinie Energii i Klimatu (WAM) właśnie taką kwotę podaje za ten sam okres (2021-2040).

Czytam ten dokument i widzę w nim niezliczoną ilość sprzeczności pomieszaną z ogólnie trafną diagnozą sytuacji i przyjętymi najgorszymi z możliwych rozwiązaniami.

To, co chce nam zgotować kierownictwo państwa (poprzednie i obecne), to katastrofa na wielu płaszczyznach. To nie tylko koszty porównywalne z prowadzeniem wojny (jak opisałem poniżej), ale też po tym wielkim wysiłku inwestycyjnym będziemy w gorszej sytuacji niż jesteśmy.

Są ludzie, którzy za to odpowiadają i kiedyś w wolnej Polsce powinni być osądzeni i ukarani: Mateusz Morawiecki, Donald Tusk, Jarosław Kaczyński, Anna Moskwa, Paulina Hennig-Kloska, Michał Kurtyka i wielu innych urzędników, polityków, pożytecznych idiotów, ideologicznych klakierów, lobbystów, architektów alarmizmu klimatycznego itd.

i wielu innych urzędników, polityków, pożytecznych idiotów, ideologicznych klakierów, lobbystów, architektów alarmizmu klimatycznego itd.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Rosyjskie aktywa – lustro słabości Europy

Rozwiń wpis...
Krystian Kamiński, b. poseł na Sejm

Brak zgody na wykorzystanie zamrożonych rosyjskich aktywów na rzecz wsparcia Ukrainy to porażka eurokratów oraz rządów Friedricha Merza i Donalda Tuska. Pokazuje ona faktyczne ograniczenie potencjału Unii Europejskiej i zapowiada możliwą izolację Polski w regionie.

Po wielogodzinnych negocjacjach przywódcy Unii nie uzgodnili decyzji o użyciu zamrożonych rosyjskich rezerw na wsparcie Ukrainy. Środki te, zamrożone wkrótce po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji, miały stanowić zabezpieczenie pożyczki udzielonej Kijowowi. W praktyce oznaczałoby to nie tylko wykorzystanie odsetek od tych aktywów, lecz także naruszenie samej rosyjskiej własności – krok, na który Unia nie potrafiła się zdobyć.

Eurokraci nie chcą brać odpowiedzialności

Na wykonanie tego kroku naciskały Niemcy oraz najbardziej antyrosyjskie państwa UE: Polska, Estonia, Finlandia, Irlandia, Łotwa, Litwa i Szwecja. Głośnym orędownikiem wykorzystania rosyjskich pieniędzy byli również unijni urzędnicy – rozwiązanie to zdecydowanie poparła Komisja Europejska.

Wbrew urzędowemu optymizmowi premiera Donalda Tuska, jego wysiłki zakończyły się fiaskiem. Przeciwników wykorzystania rosyjskich aktywów skutecznie zmobilizowała Belgia. Jej stanowisko było kluczowe, ponieważ większość zamrożonych rosyjskich rezerw finansowych znajduje się w belgijskiej jurysdykcji – około 185 miliardów euro w instytucji Euroclear z siedzibą w Brukseli.

Belgowie zarzucili unijnym decydentom hipokryzję. Choć ci głośno apelowali o konfiskatę rosyjskich środków, gdy premier Belgii Bart De Wever zwrócił się o dodatkowe gwarancje prawne, ich nie otrzymał. Obawiał się on ewentualnych pozwów w sporze z Rosją, a każdemu krajowi pozostawiono indywidualną odpowiedzialność za przejęcie aktywów.

De Wever wykazał się twardym oporem mimo presji ze strony eurokratów, Niemców i ich sojuszników – być może także Polski. Grożono mu, że przy braku zgody Belgia będzie traktowana w Unii tak jak Węgry. Z drugiej strony belgijski premier uwzględnił nastroje społeczne. Sondaż Ipsos wykazał, że aż 67 procent Belgów sprzeciwia się naruszaniu rosyjskich aktywów.

Belgia mówi „nie”

De Wever nie obawiał się eurokratów, bo dostrzegł iluzoryczny charakter unijnych instytucji. Unia Europejska jako struktura nie była w stanie wziąć na siebie odpowiedzialności za operowanie środkami z Euroclearu. Mówiąc w duchu Schmitta – w Komisji Europejskiej nie ma suwerena zdolnego do decyzji nadzwyczajnych, wykraczających poza prawo.

Belgowie znaleźli sojuszników. Już tydzień wcześniej ich stanowisko poparła premier Włoch Giorgia Meloni, reprezentująca trzecią gospodarkę UE. Warto podkreślić jej rolę, bo w Polsce często przedstawia się ją jako polityka antyrosyjskiego w typie dominującym dziś nad Wisłą.

W nocy z czwartku na piątek stało się jasne – rosyjskie aktywa nie zostaną wykorzystane. Państwa UE, z wyjątkiem trzech, zadłużą się wspólnie, by przekazać Ukrainie pieniądze w formie nieoprocentowanej pożyczki. Zostanie ona spłacona przez Kijów tylko w przypadku uzyskania reparacji od Rosji. W przeciwnym razie pożyczka stanie się darowizną.

Stało się tak mimo dramatycznych słów niemieckiego kanclerza Friedricha Merza, że „jeśli nam się to nie uda, zdolność Unii Europejskiej do działania zostanie poważnie nadszarpnięta na lata, jeśli nie na dłużej”. Właśnie została.

W nowej epoce globalnej transformacji ładu światowego, w procesie ucierania się koncertu czterech, może sześciu mocarstw, Unia Europejska jawi się jako struktura przeszłości.

Być może przetrwa jako formalna instytucja, lecz jedynie jako parawan, za którym faktyczna władza zostanie jeszcze bardziej przesunięta w stronę państw członkowskich. Różnice interesów między nimi będą się pogłębiać, również pod wpływem silniejszych graczy z zewnątrz. Silniejsi pożywią się bardziej. Podobny los może spotkać także NATO.

Coraz bardziej izolowana Polska

Znamienne, że przeciw eurokratom wystąpiła akurat Belgia – państwo z rdzenia Unii, przez dekady uważane za motor integracji i zwolennika federalizacji. Belgijski rząd zrozumiał, że idea transnarodowej suwerenności w Europie okazała się ideologiczną fikcją.

Warto też zauważyć postawę Czech, Słowacji i Węgier. Nie tylko nie poparły one naruszenia statusu rosyjskich aktywów, ale całkowicie wyłączyły się z finansowania Ukrainy. Kraj ten, będący dziś peryferyjnym elementem osłabionego bloku zachodniego, utrzymuje się dzięki zachodniemu wsparciu finansowemu.

Rząd Donalda Tuska publicznie mówi o próbach izolowania Węgier w regionie – szczególnie ustami Radosława Sikorskiego. Prezydent Karol Nawrocki również prowadzi taką linię, odmawiając dwustronnych spotkań z Budapesztem. Tymczasem ostatnie wydarzenia pokazały, że to Polska może stawać się coraz bardziej osamotniona ze swoją proukraińską polityką.

Potencjał akomodacji

Skala sprzeciwu w UE wobec konfiskaty rosyjskich aktywów wynika – moim zdaniem – z coraz szerszego przekonania, że Rosja pozostanie trwałą częścią europejskiej polityki i że trzeba wypracować z nią jakiś modus vivendi. Węgrzy i Słowacy doszli do tego wniosku szybciej, z racji położenia i doświadczenia, które każą im myśleć inaczej niż Polakom. Sądzę jednak, że podobna refleksja, zwłaszcza wobec postawy Donalda Trumpa, pojawi się także w innych stolicach Europy – być może nawet w Helsinkach i Sztokholmie, gdzie przez dekady trenowano neutralizm i strategie przystosowania do Rosji.

Powstaje sytuacja, w której Polska, z radykalną linią polityki wschodniej, może pozostać sama – z sojusznikami tak znaczącymi jak Estonia, Litwa i Łotwa… oraz Kaja Kallas, której wojownicza retoryka doprowadziła do tego, że stanowisko wysokiego przedstawiciela UE ds. zagranicznych utraciło jakiekolwiek poważne znaczenie.

Gospodarka i kapitał – najgłębsza warstwa sporu

U podstaw decyzji podjętych w Brukseli leży oczywiście globalny kapitalizm. Ostatnim poważnym atutem państw zachodnich pozostaje kontrola nad głównymi centrami finansowymi – sercami pompującymi krew światowej gospodarki. Giełdy, spółki i papiery dłużne tworzone na Zachodzie są atrakcyjnymi sposobami lokowania kapitału. Faktyczne wywłaszczenie tak dużego podmiotu jak Rosja poważnie podważyłoby wiarygodność tych instytucji w oczach reszty świata – tej spoza ideologiczno-politycznych kryteriów elit UE.

Od dawna miałem wątpliwości, czy państwa zachodnie zdobędą się na konfiskatę rosyjskich aktywów. Już w 2024 roku Arabia Saudyjska ostrzegła kraje G7, że w razie takiego kroku zacznie pozbywać się ich papierów dłużnych.

Zamiast naruszania rosyjskich aktywów, państwa Unii Europejskiej zdecydowały więc o wspólnym pożyczeniu dla Ukrainy 90 miliardów euro – właśnie na rynkach finansowych.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Polski sektor dronowy jest poważnie zagrożony

Rozwiń wpis...
Bartłomiej Pejo, poseł na Sejm, członek Rady Liderów Konfederacji

W ostatnich latach polski sektor dronowy był jednym z najszybciej rozwijających się obszarów nowych technologii. Powstawały innowacyjne firmy, rosły kompetencje, a Polska miała realną szansę zbudować silną pozycję w tej strategicznej branży.

Dziś ten potencjał jest poważnie zagrożony. Nadmiernie restrykcyjne i skomplikowane przepisy, często wykraczające poza wymagania unijne, skutecznie duszą innowacje.

Rozbudowana biurokracja, niejasne procedury, wysokie kary i brak realnego dialogu z branżą sprawiają, że przedsiębiorcy ograniczają działalność, przenoszą ją za granicę albo całkowicie rezygnują z rozwoju w Polsce.

To problem nie tylko gospodarczy, ale również strategiczny. Technologie dronowe mają dziś kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa państwa, obronności, ratownictwa, przemysłu i nowoczesnych usług.

Jeśli nie zmienimy podejścia, sami pozbawimy się kompetencji, które inni z powodzeniem rozwijają. To ostatni moment, by naprawić błędy i dać polskiej branży dronowej realną szansę na rozwój.

Zwiń wpis

Skomentuj

Pożyczka dla Ukrainy „jest zabezpieczona zamrożonymi aktywami rosyjskimi”? Wyjaśnijmy tą propagandę premiera

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

Widzę że część ludzi kupuje propagandę premiera, że planowane na setki miliardów pożyczki (potencjalnie bezzwrotne pożyczki!) dla Ukrainy „są zabezpieczone zamrożonymi aktywami rosyjskimi”. Wyjaśnijmy sobie zatem parę rzeczy.

1. Problem zgody nie dotyczy tylko Belgii, dotyczy wielu państw bo te aktywa są rozproszone.

2. W świetle obecnego prawa „przekazanie” tych aktywów Ukrainie byłoby nacjonalizacją. Żeby to zrobić potrzeba ustanowić specjalne przepisy, na które nie ma i zdaniem wszystkich zorientowanych nie będzie zgody w skali UE.

3. Jedyne na co jest zgoda to na „zamrożenie” (czasowe ograniczenie możliwości zarządzania) tych aktywów oraz na przekazywanie Ukrainie bieżących zysków z tego kapitału.

4. Najbogatsze państwa UE nie chcą tych pieniędzy zabrać Rosji, ponieważ to podważyłoby wiarygodność całego unijnego systemu finansowego dla różnych pozaeuropejskich rządów i inwestorów i spowodowało odpływ kapitału, mogący mieć daleko idące negatywne konsekwencje, których nikt nie chce ponosić. Swoją drogą byłoby ciekawie wiedzieć jaki odsetek kapitału w bankach UE to pieniądze związane z różnymi reżimami i podejrzanymi pozaunijnymi funduszami inwestycyjnymi.

5. Zarówno przez USA jak i silne państwa UE możliwość odmrożenia tych funduszy jest traktowana jako karta przetargowa wobec Rosji. Ostateczna nacjonalizacja tych środków to skasowanie tej karty przetargowej. Elementem planu pokojowego może być właśnie odmrożenie tych funduszy i zdejmowanie sankcji z Rosji. To są rzeczy o których z Rosją rozmawiają Amerykanie. O czym w Polsce w ogóle się nie myśli, nie mówi i nie przygotowuje na to.

6. Należy również pamiętać że USA i różne europejskie państwa dysponują różnego rodzaju inwestycjami w Rosji i liczą na powrót do handlu z Rosją i nie zamierzają narażać się na odwet gospodarczy Rosji.

7. Ostatni argument przeciwko zaborowi/nacjonalizacji rosyjskich aktywów to ryzyka prawne. Nikt nie chce brać na siebie kosztów procesów sądowych w tych sprawach i odszkodowań, które sądy mogłyby przyznawać. A rzecz miałaby miejsce w wielu jurysdykcjach i zaangażowanych w nią byłoby wielu sędziów, a wynik byłby nieprzewidywalny.

Podsumowując: nie spotkałem ani jednego eksperta czy dyplomaty, który uważałby taki scenariusz za prawdopodobny w realizacji. Uważam że ta wiedza należy się Polakom.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.