Krzysztof Bosak krytycznie o narracji, że „o ETS było wiadomo od 2003 roku” - Konfederacja

Krzysztof Bosak krytycznie o narracji, że „o ETS było wiadomo od 2003 roku”

Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

Fundamentalnym błędem poniższej analizy jest założenie istnienia kolektywnego podmiotu o nazwie „polska elita polityczna”, mającego jakąś zbiorową świadomość w kwestii regulacji energetycznych. Coś takiego nie istnieje.

Demokratyczna polityka wytwarza zbiór niekompetentnych ws. gospodarczych, rywalizujących ze sobą demagogów, nie utrzymujących prawie żadnych kontaktów roboczych, nie mówiąc o uspójnianie wiedzy w tak szczegółowych sprawach.

W kwestii merytorycznej:
W latach dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych temat w ogóle nie istniał wśród polskich polityków. W trakcie negocjowania i ratyfikowania traktatu lizbońskiego nikt w ogóle o tym nie mówił, instytucje UE i dyplomacja nie przekazywały na ten temat żadnych informacji do parlamentu (do rządu być może tak, ale polska klasa polityczna generalnie nie ma dostępu do dokumentów rządowych).

W 2008 UE przyjęła Pakt Klimatyczno-Energetyczny (znany jako „3×20”), zakładający — jak wtedy się wydawało — ambitne, ale możliwe do wprowadzenia zmiany w energetyce.
Pamiętam że w latach 2010-2013 trzeba było często od podstaw tłumaczyć co to jest i dlaczego będzie kosztowne. Nikt tego nie rozumiał.

Realizacji obecnie narzucanego nam scenariusza nikt w Polsce w ogóle nawet nie rozważał teoretycznie. Podobnie nikt, nawet w instytucjach UE, nie brał pod uwagę tak gwałtownego wzrostu cen uprawnień certyfikatów ETS. Sprawy wymknęły się spod kontroli i taka jest prawda.

Narracja że „sami jesteśmy sobie winni” jest tylko częściowo prawdziwa. Winni są wybrani politycy, którzy robili ustępstwa, ukrywali ryzyka i koszty przed społeczeństwem i parlamentem i nie zablokowali tego wszystkiego na wczesnym etapie.

Skomentuj

System kaucyjny to przekręt stulecia!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Wprowadzenie systemu kaucyjnego w Polsce przedstawia się opinii publicznej jako proekologiczny krok, który ma ograniczyć ilość śmieci i poprawić recykling. Przeciwnicy często podnoszą problemy praktyczne związane z dodatkowymi trudami codziennego życia. Jednak przy bliższej analizie widać, że w tle mamy do czynienia z gigantycznym interesem finansowym wartym kilkanaście miliardów złotych rocznie, którego kosztami obciążeni zostaną przede wszystkim zwykli obywatele i małe sklepy, a zyski trafią do wąskiej grupy operatorów – często powiązanych z zagranicznymi koncernami.

Według szacunków, w Polsce co roku sprzedaje się około 10 miliardów opakowań napojowych. Mówimy więc o kaucji wartej miliardy złotych rocznie. Jednak nie wszystkie kaucje wrócą do klientów. Nawet gdyby poziom zwrotu opakowań wyniósł oszałamiające 80–90% to oznaczać będzie wciąz, że 10–20% opakowań nie wróci do systemu. Mówimy więc o kwocie rzędu miliarda złotych rocznie. To pieniądze obywateli, które nie wracając do systemu, ale zasilają operatorów systemu.

Do tego dochodzą zyski ze sprzedaży surowców wtórnych: Wartość butelek PET oraz aluminium to to kolejny duży pieniądz. Plastik PET kosztuje dziś od 2000 do 3000 zł za tonę. Aby uzyskać tonę plastiku potrzeba około 30 tysięcy butelek. Aluminium jest jeszcze droższe. Puszki osiągają ceny 6000–7000 zł za tonę. Te pieniądze oczywiście istniały w systemie już wcześniej, ale obracały nimi przedsiębiorstwa zajmujące się gospodarką komunalną. Gminy dzięki temu miał pewien dochód, który wpływał na ceny wywozu śmieci. System kaucyjny przenosi te zyski z samorządów do prywatnych firm.

Operatorzy systemu wypłacają tzw. opłatę manipulacyjną za przyjmowanie butelek w sklepach. Standard to 4 grosze za opakowanie. Na tym korzystają głównie duże sieci handlowe, które same kontrolują operatorów systemu i w praktyce rozliczają się same ze sobą. Dla małych sklepów jest to dodatkowe obciążenie – konieczność zapewnienia miejsca na butelkomaty, obsługi klientów i rozliczeń, przy minimalnym wynagrodzeniu.

Warto pamiętać, że pieniądze z kaucji przez wiele tygodni leżą w systemie, zanim klient je odzyska. Przy skali całego kraju oznacza to, że stale w obiegu znajduje się kilka miliardów złotych. Nawet krótkoterminowe lokowanie tych środków przyniesie operatorom dziesiątki, a nawet setki milionów złotych w skali roku. Zjawisko to nazywa się floatem.

W systemie kaucyjnym beneficjentami będą przede wszystkim kilka dużych koncernów handlowych. Portal Bithub.pl wyliczył, że wartość systemu kaucyjnego z uwzględnieniem szkła:
Butelki PET – ok. 3,0 mld szt.
Puszki alu – ok. 1,1 mld szt.
Butelki szklane (≤1,5 l) – ok. 2,0 mld szt.
Razem: 6,1 mld opakowań rocznie.

Kaucja: 0,50 zł (PET, puszki), 1,00 zł (szkło).
Średnia wartość kaucji „w systemie”: ~ 4 mld zł.
•Nieodebrane zwroty: założenie 15% (czyli ~600–700 mln zł rocznie).

Ceny surowców (orientacyjne):
• PET: 2 000 zł/t, średnia waga 30 g/butelkę → 60 tys. t = 120 mln zł.
• Aluminium: 6 000 zł/t, średnia waga 15 g/puszkę → 16,5 tys. t = 100 mln zł.
•Szkło: 400 zł/t, średnia waga 300 g/butelkę → 600 tys. t = 240 mln zł.
Razem z recyklingu: ~ 460 mln zł.

Float: zakładamy 4% rocznie od średniego depozytu (4 mld zł) → 160 mln zł.

Wiemy, kto zarobi. A kto straci?
Małe sklepy oraz zwykli konsumenci, którzy za wszystko zapłacą w cenach napojów. Konsument zapłaci nawet potrójnie:
1. Wyższą cenę napoju (kaucja + koszty administracyjne).
2. Utratę części kaucji, jeśli nie zwróci opakowania.
3. Prawdopodobnie wyższe koszty wywozu odpadów.

System kaucyjny w Polsce to nie tylko kwestia ekologii, ale przede wszystkim gigantyczny transfer pieniędzy od konsumentów i drobnych przedsiębiorców do kieszeni kilku operatorów i dużych sieci handlowych. Rocznie w grę wchodzi 13–15 mld zł, z czego nawet kilka miliardów to zyski ukryte – z nieodebranych kaucji, sprzedaży surowców i odsetek od „floatu”.

System, który miał być ekologiczny i sprawiedliwy, staje się narzędziem cichego opodatkowania obywateli.

Zwiń wpis

Skomentuj

A wiecie kto jest prawdziwym beneficjentem systemu kaucyjnego?

Rozwiń wpis...
Bronisław Foltyn, poseł na Sejm

Nie środowisko, nie klient noszący plastiki do sklepu … zwycięzcą w całym tym łańcuchu kaucyjnym jest siedem spółek, tzw. operatorzy!

Wiecie co się stanie z Waszą kaucją wpłaconą w sklepie przy zakupie butelki, jeśli jej nie odbierzecie?

Trafi do jednej z tych firm:
– Kaucja.pll
– Krajowy System Kaucyjny S.A.
– Polski System Kaucyjny S.A.
– OK Operator Kaucyjny S.A.
– PolKa (Polska Kaucja) Operator Systemu Kaucyjnego not for profit S.A.
– ZWROTKA S.A.
– EKO-OPERATOR S.A.
– Reselekt S.A.

Szacuje się, że w Polsce sprzedaje się dziennie ok. 30 mln opakowań objętych systemem kaucyjnym.

Rynek wart jest wiec jakieś 10 mld zł. A wiele z tych miliardów, to będą właśnie Wasze nieodebrane kaucje. I o to tu chodzi!

Zwiń wpis

Skomentuj

Czy implementując system kaucyjny trzeba manipulować opinią publiczną?

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Dlaczego, wdrażając w Polsce założenia Zielonego Ładu i implementując system kaucyjny, nie możemy zwyczajnie nie manipulować opinią publiczną i powiedzieć, że:
➡️ w Brukseli od lat działa potężne lobby dwóch największych europejskich producentów systemów/urządzeń kaucyjnych, któremu właśnie ulegamy;

➡️ to nie Warszawa, ale Bruksela narzuca nam cel dot. zbiórki butelek plastikowych po napojach, który Polska musi spełnić. Cel jest określony – 90% zbiórki (dla butelek do 3 litrów) do 2029 r. i system kaucyjny jest tylko narzędziem do realizacji tego celu. Koszt utrzymania systemu kaucyjnego w ciągu 10 lat wyniesie w Polsce ok. 24 mld zł (!);

➡️ między bajki można włożyć słowa Pani minister, że ceny napojów nie wzrosną. Oczywiście, że wzrosną. Wdrożenie systemu kaucyjnego to nie tylko dodatkowa kaucja dla klientów, ale niemal pewny wzrost ceny samego napoju. Producenci w ten sposób rekompensują swoje inwestycje wynikające z wymogu realizacji kolejnego unijnego celu klimatycznego (90% zbiórki). Tak było chociażby w Niemczech, Holandii, Rumunii czy na Węgrzech;

➡️ jeśli Polska nie osiągnie do 2029 r. celu, tj. 90% zbiórki butelek, Komisja Europejska może wszcząć postępowanie naruszeniowe, które ostatecznie może zakończyć się karami finansowymi dla Polski.

Polska nie robi niczego, bo tego chce, tylko… wykonuje polecenia Brukseli. I tak! Chcemy dbać o środowisko, ale nie oznacza to, że nie mamy jednocześnie Polakom mówić prawdy o całym systemie kaucyjnym. Polacy nie powinni być manipulowani i znać fakty, niezależnie od tego, jakie one są.

Zwiń wpis

Skomentuj

Granica zamknięta na pokaz. Co naprawdę przyniosła blokada z Białorusią?

Rozwiń wpis...
Krystian Kamiński, b. poseł na Sejm

25 września Polska otworzyła granicę z Białorusią. Ogłaszając tę decyzję Donald Tusk uzasadnił ją faktem zakończenia białorusko-rosyjskich ćwiczeń wojskowych „Zapad-2025”. Związek ten wydaje się wątpliwy – ćwiczenia „Zapad” zakończyły się na Białorusi jeszcze 16 września. Zresztą sam rząd przyznał, że nie o ćwiczenia wojskowe tu chodzi. Wszak 17 września ogłaszał, że granica będzie nadal zamknięta, przy czym z przekazu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wynikało, że zamknięcie jest bezterminowe i nie należy się spodziewać rychłego otwarcia, aż do momentu „kiedy granica będzie w pełni bezpieczna, gdy potwierdzą to informacje przekazane przez służby” – jak to wyraziła rzeczniczka MSWiA.

Poza tym trzeba zwrócić uwagę, że bez względu na dużą rozpiętość informacji oficjalnych zaangażowanych stron, ale też szacunków nieoficjalnych, w niedawnych ćwiczeniach na Białorusi wzięło udział dużo mniej żołnierzy niż w poprzedniej edycji „Zapadu”. Nie objęły też terenów przy granicy Polski, jak to się czasem zdarzało wcześniej, lecz odbywały się w centralnej i wschodniej części kraju.

Manewry miały zróżnicowany charakter, obejmowały komponent morski, ale nacisk położono na dowodzenie operacjami dronowymi, a także symulację ataku bronią atomową. To ostatnie stanowi implementację nowej strategii jądrowej, zatwierdzonej przez Władimira Putina w listopadzie zeszłego roku, zakładającej objęcie Białorusi rosyjskim parasolem atomowym, to jest zakładającej użycie tego rodzaju broni masowego rażenia w przypadku „krytycznego” zagrożenia dla suwerenności bądź integralności terytorialnej Republiki Białoruś, nawet wynikającego tylko z użycia przez wroga sił konwencjonalnych.

Ewentualne zagrożenie, jakie sygnalizowały ćwiczenia „Zapad” nie miało więc przede wszystkim charakteru tradycyjnego, fizycznego, bezpośredniego zagrożenia dla linii granicznej. W czasie trwania tych manewrów nie odnotowano też zwiększonej presji nielegalnej migracji na nasze terytorium.

Jaki więc był cel zamknięcia granicy? Myślę, że trojaki. W pierwszym rzędzie władze Polski zamierzały „ukarać” Rosję za naruszenie naszej przestrzeni powietrznej przez kilkanaście dronów, jakie nastąpiło 10 września, a także Białorusi, z której terytorium te drony, według oficjalnych informacji wleciały. Po drugie: zamanifestowania twardości, determinacji kierownictwa państwowego w konfrontacji z sąsiadami. Po trzecie: zastosowania lewara chińskiego na jednych i drugich, jako że blokada polsko-białoruskiej granicy szkodzi przepływowi chińskich towarów do Europy.

Czy więc ukaraliśmy Rosję i Białoruś? Myślę, że proporcjonalnie znaczenie miało to tylko dla tej drugiej, dla której korzyści z tranzytowej roli obejmujące, poza przepływem towarów, pozyskiwanie chińskich inwestycji i transfer technologii na Białoruś, odgrywa ważną rolę dla jej gospodarki i finansów publicznych. W ten sposób jednak karaliśmy również sami siebie. Oczywiście w skali państwa proporcjonalnie znacznie mniej. Nie sposób tego powiedzieć o polskich firmach transportowych, których pojazdy i kierowcy zostali uwięzieni na terytorium Białorusi. Wraz z towarem.

Jaskrawo ujawniło to bądź amatorszczyznę kierownictwa naszego państwa i jego struktur niezdolnych do takiego koordynowania różnych agend państwowych, by ograniczyć straty czy wręcz niebezpieczeństwo dla obywateli, albo po prostu zlekceważenie takiego zagrożenia dla licznej grupy przedsiębiorców, ich pracowników, kooperantów i klientów. W taki sposób obecne władze chcą wzbudzić zaufanie i gotowość do wspierania polityki rządu w sferze bezpieczeństwa i obrony?

W tle mamy międzynarodowy kontekst, Polska jednostronnie eskalowała napięcia w sytuacji trwającego od miesięcy, ale właśnie we wrześniu posuniętego krok dalej ocieplenia amerykańsko-białoruskiego. Warto też pamiętać, że to Białoruś informowała nas o wtargnięciu dronów. Czy był to manewr polityczny Aleksandra Łukaszenki, próbującego zyskać jakąś przestrzeń politycznego manewru? Nie mam dostępu do takiej wiedzy, wiem natomiast, że Polska zdecydowała się jednostronnie eskalować konfrontacje w sposób, na jaki nie był gotowy żaden z jej partnerów, łącznie z równie antyrosyjskimi i antybiałoruskimi jak Polska Litwą i Łotwą. Mało tego, jak powiedział właśnie 17 września wiceminister obrony Litwy, Karolis Aleksa „jest gorąca linia [między Wilnem a Mińskiem] i w razie potrzeby korzystamy z tego kanału”.

W końcu kontekstem są interesy Chin i ich polityka, i to po trzecie. Blokada granicy, a tym samym głównej kolejowej nitki „Pasa i szlaku” faktycznie wywołała ich reakcję. 15 września przybył do Polski minister spraw zagranicznych i szef Komisji Spraw Zagranicznych Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin Wang Yi. Spotkał się z ministrem spraw zagranicznych Radosławem Sikorskim, a potem z prezydentem Karolem Nawrockim. Po spotkaniu z Sikorskim nie wydano wspólnego oświadczenia, ani nie przeprowadzono wspólnej konferencji prasowej. Natomiast strony wydały swoje odrębne oświadczenia. Sygnalizuje to brak poważnego zbliżenia stanowisk w kluczowych sprawach wśród których, jak zakomunikował rząd, były działania Rosji i Białorusi wobec Polski oraz kwestia zamknięcia granicy białorusko-polskiej. Według nieoficjalnych informacji medialnych Sikorski miał przygotować wobec Chin stanowisko, iż „wspieranie Rosji ma swoją cenę”.

22 września przedstawiciel ChRL przybył do Mińska. Z Łukaszenką spotkał się członek Stałego Komitetu Biura Politycznego KC Komunistycznej Partii Chin Li Xi. To członek najściślejszej, najwyższej siedmioosobowej grupy rządzącej Chinami. To polityk wyższej rangi niż ten, który odwiedził Warszawę.

Trzy dni później Polska otworzyła granicę. Politycy, wielu komentatorów odtrąbiło sukces manifestacji siły. Na czym polega ten sukces? Czy zmieniliśmy zasadniczo postępowanie Białorusi lub Rosji? Co od nich uzyskaliśmy? Brakuje wiarygodnych informacji publicznych. Być może uzyskano coś, co na razie nie jest przed nami ujawnione. Problem polega na tym, że skoro jednym z głównych celów – jak przyznawali sami rządzący – było komunikowanie strategiczne, to również sukces powinien być publicznie zakomunikowany. Przebieg wydarzeń skłania mnie do wniosku, że sukcesu nie ma. W rzeczywistości bowiem to nie Białoruś czy Rosja ugięły się pod presją, lecz Polska – pod naciskiem Chin, być może także pod wpływem Zachodu, który, jeśli nawet nie naciskał, to z pewnością nie wsparł. Zostaliśmy sami, eskalując konfrontację, której nikt poza nami nie chciał. I choć przez 13 dni demonstrowaliśmy siłę, to rezultat tej demonstracji jest tyleż symboliczny, co pusty. Polska rozegrała partię, której finał rozstrzygnął się nie w Warszawie, lecz w Mińsku i Pekinie.

Zwiń wpis

Skomentuj

Rząd tnie planowane i publicznie deklarowane wydatki na zbrojenia!

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

W szumie frazesów o wojnie i zbrojeniach rząd tnie planowane i publicznie deklarowane wydatki na zbrojenia.

Poprzedni rząd zresztą chaotycznie, pospiesznie i pod koniec kadencji zapowiadał je lub kontraktował ze środków, których nigdy nie miał (dług miał być dopiero zaciągany).

Siły Zbrojne nie dysponują funduszami i instrumentami umożliwiającymi normalne, prawidłowe zarządzanie. Są zwasalizowane finansowo i legislacyjnie przez niekompetentnych polityków i urzędników.

Wszyscy boją się tego co już w drugiej kadencji rządu PiS wydawało się nieuchronne (słyszałem to od wysokich urzędników) — urealniania wziętych czasem z powietrza liczb bardzo drogich elementów uzbrojenia z zagranicy, po to żeby było na bardziej przyziemne rzeczy, jak zaopatrzenie, serwis, szkolenia, personel, budynki, wyposażenie etc. Sformowano jednostki które od lat nie są wyposażane. Zarządzono ćwiczenia na które nie zaplanowano wydatków ani wyposażenia czy obiektów.

Do tego momentu nikt tych decyzji nie podjął, nie ma żadnego całościowego planu wydatkowo-inwestycyjnego, trwa całkowita chaotyczna improwizacja i wszyscy jak ognia boją się tematu.

Bardzo nieciekawie to wszystko wygląda.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Jestem w Azerbejdżanie. Przyjechałem tu z konkretnymi ofertami polskich firm

Rozwiń wpis...
Ryszard Wilk, poseł na Sejm

Azerbejdżan, niby obca ziemia, a człowiek czuje się tu jak wśród przyjaciół. I nic dziwnego – polscy architekci jak Gosławski, Skórewicz czy Płoszko zostawili w Baku ślady, które do dziś robią wrażenie.

Oprócz wspólnej historii, warto też zaznaczyć współpracę na polu gospodarczym. W 2024 roku Polska sprzedała do Azerbejdżanu towary za ok. 138 mln dolarów, a sprowadziła stąd dobra warte ponad 68 mln. Mając na uwadze zasoby naturalne naszych obu krajów, potencjał ludności, pracowitość obywateli i innowacyjność firm – pole do wspólnych działań jest naprawdę ogromne i trzeba nad nim pracować.

Dlatego, prócz samych spotkań i rozmów bilateralnych, przyjechałem tutaj z kilkoma konkretnymi ofertami polskich firm, szczególnie w kontekście odbudowy Karabachu. Działanie pod biało-czerwoną banderą to nie slogan, tylko zobowiązanie – żeby promować polski biznes, również zagranicą, szczególnie, gdy obie strony mogą czerpać z tego korzyści. Czy coś z tego wyjdzie to ja nie wiem, ale na początek dobrze jest, aby strony potencjalnego interesu, wiedziały o swoim istnieniu. Jeśliby się okazało, że w przyszłości mógłbym dzięki temu, zobaczyć w Azerbejdżanie więcej polskich śladów, warto było.

Pamiętajmy również, że Azerbejdżan to znaczący producent ropy naftowej i gazu ziemnego. Kto wie, w jakim kierunku pójdzie Unia Europejska i jak długo będziemy jeszcze godzić się na kolejne odsłony „zielonych ładów”, które uderzają w gospodarkę. Dlatego tym bardziej warto – krok po kroku – rozszerzać naszą współpracę z Baku, bo przyszłość może okazać się dużo bardziej nieprzewidywalna, niż dziś się wydaje.

Wielkie podziękowania dla członków oraz całego zespołu polsko-azerbejdżańskiej grupy bilateralej za solidne przygotowanie spotkań. Pana Ambasadora, za opiekę na miejscu. Oraz przede wszystkim, dla strony Azerskiej – za zaproszenie, gościnę, rozmowy oraz otwartość na współpracę.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Nasze finanse wyglądają tragicznie i nikogo to nie interesuje

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Rząd Tuska opublikował swoją prognozę, zgodnie z którą nasze zadłużenie w 2028 roku wyniesie 72,7% PKB a w 2029 aż 75% PKB.

Jeszcze rok temu prognozowali, że w 2028 będzie to 61,3% PKB. Ile prognozować będą za rok?

Nasze finanse publiczne wyglądają tragicznie, nikogo to nie interesuje, a politycy prześcigają się w wymyślaniu, co jeszcze powinno być za darmo.

Nie ma darmowych obiadów. Podnosicie wydatki i dziwicie się, że rośnie od tego dług. Trzeba wreszcie zacząć oszczędzać!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Od dzisiaj obowiązuje system kaucyjny. Na czym on polega?

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Już dziś wszedł system kaucyjny! W imię „ekologii” zapłacisz więcej za wodę, ale i za odbiór odpadów.

Na czym polega cały mechanizm? Kupujesz napój w butelce czy puszce, płacisz więcej. Oddajesz opakowanie – odzyskujesz kaucję. Brzmi rozsądnie, dopóki nie policzymy, ile to kosztuje i jakie problemy rodzi. Kaucja wynosi 0,50 zł za butelkę PET lub puszkę i 1 zł za butelkę szklaną wielokrotnego użytku. Sześciopak wody zdrożeje o 3 zł. W teorii pieniądze wracają, w praktyce – nie każdy będzie biegał z każdą puszką do sklepu czy automatu. Butelki kaucyjne nie mogą być bowiem zgniatane. To będzie wymuszać na konsumentach wygospodarowanie nowej dużej przestrzeni na butelki i puszki do recyklingu. Nie każdy może sobie na to pozwolić. Dla wielu konsumentów system oznacza realne podwyżki.

Do tego dochodzą koszty ukryte – milionowe inwestycje producentów w nowe linie, etykiety, raportowanie, a także gigantyczne wydatki sklepów na butelkomaty i magazynowanie zwracanych opakowań. Każdy dodatkowy wydatek zostanie przerzucony na klientów. Efekt? Inflacja w cenach napojów i dodatkowe obciążenie dla polskich rodzin.

Ekologia? To jedynie hasło przykrywające fiskalny charakter systemu. Polska już dziś ma obowiązek selektywnej zbiórki odpadów – pięć pojemników w każdym gospodarstwie. Puszki i butelki trafiają do żółtego worka i są odbierane przez gminy. Po co więc tworzyć drugi, równoległy system? To chaos organizacyjny, który zdezorientuje konsumentów i wygeneruje kolejne koszty.

Obecnie plastikowe butelki podlegają recyklingowi, a sprzedaż plastiku zdatnego to istotny dochód, który ogranicza koszty wywozu śmieci. Zmiana miejsca utylizacji plastikowych butelek może doprowadzić do sytuacji, w której gospodarka odpadami będzie jeszcze droższa. Czekają nas wyższe opłaty za odbiór odpadów komunalnych, ponieważ gminy stracą dochód ze sprzedaży butelek i puszek, który był istotnym elementem systemu gospodarki komunalnej!

Dla obywateli to kolejny podatek pod płaszczykiem ekologii. Nie chodzi o czyste środowisko, tylko o nowe źródło dochodu i kolejną kontrolę nad codziennym życiem obywateli. System kaucyjny to mechanizm drenowania kieszeni Polaków.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

To już nawet nie zdrada. Tylko zwykła obrzydliwość

Rozwiń wpis...
Konrad Berkowicz, poseł na Sejm

Polska nie otrzymała zgody na ekshumację ofiar Rzezi Wołyńskiej. Za to Ukraińcy mają pełną swobodę tutaj w ekshumacji banderowskich zbrodniarzy.

Władza w Warszawie milczy i uniża się przed Kijowem, zamiast upominać się o pamięć.

To już nawet nie zdrada. Tylko zwykła obrzydliwość.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

Ukraińcy nadal będą dostawać 800+ niezależnie czy pracują w Polsce czy nie

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

agłówki gazet od kilku dni informują Polaków, że w Polsce został wprowadzony wymóg podjęcia pracy przez tych Ukraińców, którzy chcą na swoje dzieci otrzymywać świadczenie 800+. I jeśli ktoś w związku z tym żyje w przekonaniu, że nowelizacja specustawy przedłużająca do 4 marca 2026 r. [Art. 10] pomoc obywatelom Ukrainy (w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa) rzeczywiście ustanawia, że świadczenie 800+ będzie wypłacane w tym okresie tylko tym Ukraińcom, którzy pracują w Polsce [Art. 9] – uległ manipulacji. Rzeczywistość jest zupełnie inna!

Obywatele Ukrainy w Polsce (w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa) nadal mogą i będą pobierać świadczenie 800+ niezależnie od tego, czy pracują w Polsce, czy nie! I stan będzie trwał… do końca stycznia 2026 r. [Art. 23]. A że specustawa obowiązuje do 4 marca 2026 r. to obowiązek pracy będzie obowiązywał wyłącznie: w lutym 2026 r. oraz… przez cztery dni marca. Absurd!

Rodzi się zatem pytanie, czy ogromne koszty, które poniesie polski budżet w związku z przygotowaniem rozwiązań informatycznych mają sens, bo oczywiście mają głównie jeśli… rząd planuje ponownie przedłużyć od 5 marca 2026 r. pomoc dla Ukraińców.

Rządzący są okrutni w swojej propagandzie. Posłowie Konfederacji głosowali: PRZECIW. Ustawa dziś wchodzi w życie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (8)

W Płocku 70% uczniów zostało wypisanych z tzw. edukacji zdrowotnej!

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski, płocki lider Konfederacji

W Płocku 70% uczniów zostało wypisanych z tzw. edukacji zdrowotnej z czego w szkołach ponadpodstawowych ponad 90% – wynika z ustaleń PortalPlock.pl.

Cieszę się że jako Konfederacja Płock pomogliśmy wielu rodzicom podjąć decyzję o wypisaniu dzieci z tych zajęć. Rzetelna edukacja nie musi uciekać się do podstępu w postaci mylącej nazwy przedmiotu i ukrywania w nim szkodliwych treści.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Od dzisiaj obowiązuje system kaucyjny. Podziękujcie za to Morawieckiemu

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Od 1 października zaczyna obowiązywać system kaucyjny.

Za każdym razem, kiedy będziecie narzekać, że musicie iść do sklepu z pustymi butelkami, podziękujcie za to Mateuszowi Morawieckiemu wspieranemu przez PiS, PO, PSL i Lewicę!

Cały program Mentzen grilluje: System kaucyjny
Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Polska potrzebuje poważnej debaty o reformie strukturalnej samorządów terytorialnych

Rozwiń wpis...
Przemysław Wipler, poseł na Sejm

. No bo po co nam dziś takie gminy obwarzankowe? Prowadzą one jedynie do sytuacji, w której mamy dwóch wójtów lub burmistrzów, dwa budżety, dwa zestawy urzędów i często dwie odmienne grupy interesów.

Dochodzą jeszcze do tego powiaty, które – o ile w czasach sprzed rozwoju cyfryzacji miały sens, bo ludzie musieli osobiście załatwiać sprawy w urzędach – to dziś powinno się przenieść ich kompetencje na inne szczeble.

Zamiast redukować koszty i upraszczać obsługę obywatela, mamy rozrośniętą administrację, rekordową liczbę ministrów i wiceministrów oraz rosnące wydatki publiczne. To się musi źle skończyć!

Zwiń wpis

Skomentuj

Ostatnie czego potrzebujemy to zostać polem bitwy i statystami w wojnie mocarstw

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, lubelski lider Konfederacji

Cywilizację Zachodu zabili lewaccy liberałowie, rękami polityków takich jak przyjaciółka Tuska – Angela. Zdemolowali Europę sprowadzając stan społeczny do epoki walk plemiennych, które toczą się na ulicach miast.

Cywilizację Zachodu udusiła garota ekologizmu jaką nałożyli i zaciskają coraz mocniej liberalni politycy. Tą samą cywilizację, a w zasadzie jej ducha, który napędzał rozwój od setek lat zniszczyli politycy ulegając presji progresywistów, bo kto będzie traktować poważnie państwo w którym oficer przebrany za kobietę robi odprawę na tęczowym jednorożcu (tak było w Niemczech).

W samej cywilizacji zachodniej są silne wewnętrzne prądy które sami politycy wygenerowali, jakie skutkują tym, że wielu wartości tego na czym zbudowano cywilizację Zachodu nie docenia i nie widzi potrzeby jej zachowania.

Mamy do czynienia z przygotowywaniem gruntu pod wejście do wojny, stąd narracja “to nasza wojna”. Polska nic z tej wojny mieć nie będzie oprócz kosztów których i tak mamy dotychczas masę.

Iluzoryczne osłabienie Rosji które miało nastąpić wywołało odwrotny efekt. Rosja z państwa które pokazało na defiladzie jedną armatę – udając, że jest silna, gdzie w odpowiedzi świat udawał że się boi -stanęła w wyniku konfliktu na drodze jednokierunkowej, która zmusiła ich do rozwoju, aktualizacji potencjałów, szukania możliwości sojuszy czy transferów technologii.

Wątpię czy Tusk zadał sobie pytanie co w momencie gdy sytuacja wyeskaluje na tyle, że wywoła globalny konflikt? Co w momencie gdy Rosja przyciśnięta do ściany użyje taktycznego atomu?

Polska od 1945 roku jest w tej grze polem bitwy dla Zachodu i Wschodu. To, że oni to akceptują rozumiem, problem jednak jest taki, że obszar zamknięty między Bałtykiem i Karpatami, Bugiem i Odrą to nasz dom i ostatnie czego ci umęczeni latami gospodarczej eksploatacji mieszkańcy potrzebują to zostać polem bitwy i statystami w wojnie mocarstw.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

Rzeź wołyńska to ludobójstwo, nie statystyka!

Rozwiń wpis...
Barłomiej Pejo, poseł na Sejm

Coraz częściej słyszymy głosy ze strony ukraińskiej, że Polska „zawyża liczbę ofiar” rzezi wołyńskiej. To skandaliczne oskarżenia, które uderzają w pamięć tysięcy naszych rodaków bestialsko zamordowanych przez UPA.

Polskie szacunki liczby ofiar nie są przypadkowe ani przesadzone. Opierają się na badaniach historyków, relacjach ocalałych, dokumentach i wieloletniej pracy naukowej. Liczby te są potwierdzane przez różne źródła i niezależne analizy. Próba ich podważania jest niczym innym jak próbą wybielania sprawców i relatywizowania zbrodni.

Nie można sprowadzać ludobójstwa do suchej statystyki i twierdzić, że skoro w jednym miejscu odnaleziono mniej szczątków niż się spodziewano, to cała polska historiografia jest „fałszywa”. To obraża pamięć ofiar i ich rodzin.

Dlatego Polska musi mówić jednym, stanowczym głosem: rzeź wołyńska była ludobójstwem, a liczba jej ofiar jest dobrze udokumentowana i nie ma zgody na próby jej zaniżania. Pamięć o pomordowanych Polakach jest naszym obowiązkiem narodowym i moralnym.

Wołyń to rana, która nigdy się nie zabliźni – ale tym bardziej nie pozwolimy, by ktoś próbował ją zakłamywać.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Ukraińska armia stoi w obliczu narastającego kryzysu mobilizacyjnego

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Film z końca 2024 roku: Ukraina ma tak gigantyczny problem z dezercją w obliczu wojny, że musiała wprowadzić “drugą szansę” i pozwolić wrócić Ukraińcom bez kary, by w ogóle “mieć kim walczyć” na wojnie! Czy od tego czasu coś się zmieniło? Niedawno dowiedzieliśmy się, że aż 1,5 mln Ukraińców uchyla się od służby wojskowej!

Ukraińska armia stoi dziś w obliczu narastającego kryzysu mobilizacyjnego. Według danych przytaczanych przez RBK-Ukraina i „El País”, około 1,5 miliona mężczyzn w wieku poborowym uchyla się od obowiązkowej służby wojskowej. To liczba, która wprost przekłada się na kondycję sił zbrojnych – eksperci podkreślają, że do utrzymania podstawowej zdolności bojowej potrzeba co najmniej 300 tys. nowych żołnierzy.

Przyczyny unikania mobilizacji są różne: strach przed śmiercią na froncie, zmęczenie trwającą już ponad dwa i pół roku wojną, a także brak wiary w sprawiedliwość systemu rekrutacyjnego. Do opinii publicznej dotarły liczne sygnały o korupcji w komisjach poborowych i o handlu zaświadczeniami lekarskimi, które pozwalały uniknąć służby. Nic dziwnego, że coraz więcej Ukraińców szuka sposobów, by zostać w domach lub wyjechać z kraju.

Historie zwykłych ludzi pokazują skalę problemu. Taras, 30-letni inwestor giełdowy, zamiast iść na front – wspiera armię finansowo, zgodnie z wolą rodziny. Sasza, programista w tym samym wieku, nie otrzymał zwolnienia ze względu na problemy ze wzrokiem, a doniesienia o tragicznych stratach skutecznie odstraszają go od poboru. Mykoła, 28-letni fryzjer, przyznaje wprost, że gdyby mógł, uciekłby za granicę, choć zapewnia o swoim patriotyzmie. Takich historii są dziesiątki tysięcy.

Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że Ukraina rozważa zwracanie się do państw zachodnich o ekstradycję mężczyzn, którzy opuścili kraj nielegalnie, posługując się fałszywymi zaświadczeniami. To zapowiedział już w 2023 roku Dawid Arachamia, lider frakcji rządzącej partii Sługa Narodu. W praktyce oznaczałoby to bezprecedensową presję także na kraje przyjmujące imigrantów z Ukrainy.

Problem unikania mobilizacji to temat, który rezonuje również w Polsce. Według sondażu Opinia24 dla Radia Zet z lutego 2025 r., aż 74% Polaków uważa, że mężczyźni z Ukrainy powinni wrócić do swojego kraju i walczyć, choć jednocześnie niemal połowa ankietowanych sprzeciwia się zamykaniu granic przed uchodźcami. Ten rozdźwięk pokazuje, jak bardzo wojna na Ukrainie wpływa na nastroje społeczne w naszym kraju.

Zwiń wpis

Skomentuj

Kaczyński straszy cenzurą w Internecie. Ale ma jeden problem…

Rozwiń wpis...
Anna Bryłka, poseł do Parlamentu Europejskiego

Panie Prezesie Kaczyński, jest tylko jeden problem – to Wasz rząd poparł rozwiązania dotyczące cenzury w internecie podczas głosowania na Radzie Unii Europejskiej w 2022 roku – https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CONSIL:ST_13164_2022_INIT

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Brytyjczycy nie mogą we własnym kraju machać ojczystą flagą

Rozwiń wpis...
Tomasz Grabarczyk, łódzki lider Konfederacji

Upadek państwa. Brytyjczycy nie mogą we własnym kraju machać ojczystą flagą. Takich nagrań w sieci jest mnóstwo. Ludzie są aresztowani za mówienie prawdy.

Jesteśmy świadkami prawdziwej wojny cywilizacji pomiędzy tymi, którzy chcą żyć w normalnym, bezpiecznym kraju, a obłąkanym lewactwem u władzy.

Na Wyspach coś się zaczyna dziać. Ludzie powoli się budzą. Musieli stanąć na skraju przepaści, żeby zrozumieć, że trzeba się ratować. Pytanie, czy to nie jest za późno…

Zwiń wpis

Skomentuj

Tego się platformersi nie spodziewali!

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Jak donosi portal Niezależna, Rafał Trzaskowski wypisał swojego syna z tzw. edukacji zdrowotnej, a z zajęć zrezygnowała cała jego klasa!

Nawet wiceszef KO rezygnuje z jednego ze sztandarowych projektów swojego ugrupowania – to najlepsze podsumowanie “sukcesu” minister Nowackiej. Program okazał się ogólnopolską klęską i już wiemy, że w wielu szkołach zrezygnowało z niego nawet 80-90% uczniów.

Porażkę zanotowała też reforma znosząca prace domowe w szkołach i według ostatniego sondażu Opinii24 dla RMF już ponad 66% rodziców chce powrotu do poprzedniego stanu. Dwa projekty – dwie klapy. Już wystarczy.

Pani Barbara Nowacka, najwyższy czas skończyć tę farsę i podać się do dymisji! Kto się zgadza, podaje dalej!



Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Jedno dziecko będzie mieć 3 tatusiów? Zgroza z Kanady!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

W kanadyjskim Quebecu doszło do precedensu: sąd dopuścił pierwszą adopcję dziecka przez trzech mężczyzn żyjących w poliamorycznym związku. To wydarzenie efektem orzeczenia Sądu Najwyższego prowincji, który uznał, że dotychczasowe przepisy ograniczające liczbę rodziców do dwojga są niezgodne z konstytucją.

Decyzja ta oznacza redefinicję podstawowej instytucji, jaką jest rodzina. Dotychczas prawo w Quebecu – podobnie jak w większości systemów prawnych świata – wychodziło z założenia, że dziecko ma matkę i ojca, a więc dwoje rodziców. Po zniszczeniu rodziny jako związku kobiety i mężczyzny przychodzą kolejne konsekwencje. Skoro „rodzinę” może tworzyć dwóch facetów, to czemu nie trzech? Tak w Kanadzie otwiera się furtka do wielorodzicielstwa, gdzie prawo zaczyna legitymizować modele związków patologicznych.

Podobne rozwiązania wcześniej przyjęto już w Ontario, Kolumbii Brytyjskiej i Saskatchewan. Widać więc wyraźnie, że mamy do czynienia z trendem ogólnokanadyjskim, którego celem jest poszerzenie definicji rodziny w kierunku związków poliamorycznych i innych konstrukcji społecznych.

Prawnicy reprezentujący trójkę mężczyzn uznali wcześniejszą odmowę adopcji za „dyskryminację ze względu na status rodzinny”. Tym samym argumentacja koncentruje się nie wokół dobra dziecka, lecz wokół praw dorosłych do realizacji własnych oczekiwań i stylu życia. Nawet eksperci prawa rodzinnego w Kanadzie zwracają uwagę, że kluczowym pytaniem powinno być, czy tego rodzaju eksperymenty nie stawiają interesu dziecka niżej niż interes ideologiczny dorosłych.

Konsekwencje tego orzeczenia mogą być daleko idące. Jeśli państwo uznaje możliwość posiadania więcej niż dwojga rodziców, kolejnym krokiem stanie się prawne usankcjonowanie coraz bardziej złożonych modeli związków – nie tylko poliamorycznych, ale potencjalnie także innych, które jeszcze dziś wydają się skrajne.

Jeśli ktoś się zastanawiał, dlaczego prawica z taką zaciętością broni małżeństwa i rodziny w Polsce to właśnie dlatego, abyśmy nie doszli do tak absurdalnych i groźnych dla dzieci sytuacji jak w Kanadzie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.