Z Niemcami trzeba rozmawiać, aby przedstawiać im polski punkt widzenia - Konfederacja

Z Niemcami trzeba rozmawiać, aby przedstawiać im polski punkt widzenia

Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

Z Niemcami należy normalnie rozmawiać, niezależnie od partii. To elementarz polityki międzynarodowej. Powinniśmy też częściej zwykłych posłów niemieckich zapraszać do Polski.

Podczas ostatnich konferencji (Forum Ekonomiczne, Warsaw Security Forum) spotykałem się z posłami różnych niemieckich partii prawicowych i tłumaczyłem im nasze argumenty czy to w sprawie sporu o migrantów i granicę czy to ws. reparacji. I miałem wrażenie że byłem pierwszym Polakiem, który z nimi rozmawiał i przedstawiał im polski punkt widzenia.

Za dużo jest też emocjonalności z naszej strony. Róbmy swoje na spokojnie. Dmowski uczył, że w polityce międzynarodowej emocje bywają przeciwskuteczne. Nic w tej kwestii od 120 lat się nie zmieniło.

Skomentuj

Łódź się wyludnia, a co robi rządząca koalicja KO-Lewica?

Rozwiń wpis...
Klaudia Domagała, łódzka działaczka Konfederacji

Przykre, że to z czym Łódź kojarzy się w powszechnej świadomości, to wyludnianie się i tragiczna demografia. W tym czasie władza skupiona jest na dalszym utrudnianiu życia mieszkańcom i przedsiębiorcom, oraz na… nowej siedzibie dla siebie samej za setki milionów złotych, którą wynajmą od dewelopera.

Zamiast obniżać podatki lokalne czy wspierać przedsiębiorczość, koalicja KO-Lewica coraz bardziej utrudnia łodzianom życie. Nic dziwnego, że młodzi przeprowadzają się tam, gdzie nie tylko łatwiej dostać dobrze płatną pracę, ale także tam, gdzie wygodniej jest mieszkać i spokojnie zakładać rodzinę, np. do sąsiednich gmin. I niestety, jak się okazuje, nawet szumnie przeprowadzana rewitalizacja kolejnym częściom miasta raczej szkodzi, a nie powoduje ich dynamiczny rozwój. Nowe drzewa to niestety za mało (o ile w ogóle przetrwają dłużej niż kilka miesięcy, bo ich usychanie to już niemalże plaga)…

Łódź potrzebuje realnych inwestycji w infrastrukturę dla mieszkańców, lepszego skomunikowania z autostradami i drogami ekspresowymi, budowy tras takich jak Konstytucyjna czy Karskiego, rozsądnego gospodarowania majątkiem i budżetem, realnych konsultacji społecznych, realnego pozyskiwania nowych inwestorów, zajęcia się także obrzeżami miasta, aktywnego udziału w przygotowaniach i realizacji inwestycji ogólnopolskich… i wiele, wiele więcej.

To nie władza, deweloperzy i PR rządzących naszym miastem partii politycznych mają mieć lepiej, tylko zwykli łodzianie. Jeśli nikt “u steru” tego nie zrozumie, tym trend wyludniania będzie się pogłębiał.

Zwiń wpis

Skomentuj

System kaucyjny w wielu aspektach to zło. Dla środowiska i dla finansów

Rozwiń wpis...
Krzysztof Mulawa, poseł na Sejm

Polscy producenci wód i napojów wykorzystują najzdrowsze, najlepsze dla środowiska butelki zwrotne wielokrotnego użytku. Oni już dawno osiągnęli zwrotność na poziomie 90-98% dzięki doskonale rozwiniętym własnym systemom logistycznym.
W skrócie – producenci przywożą gotowe produkty w skrzynkach, odbierają puste butelki w skrzynkach. Business to Customer. Bez pośredników, bez niezasadnych kosztów, uproszczona i działająca logistyka. Tylko i aż tyle a na koniec imponujące 90%.

Od czasów PISu, do dzisiaj, do Platformy, polscy producenci mówią, że nie chcą tego systemu, że zwrotność spadnie do 50-70%, że i oni, i konsumenci poniosą bezzwrotne koszty, że zagraniczne koncerny, ich konkurenci, posiądą dane rynkowe. Czyli oprócz kosztów finansowych, będzie to miało negatywny koszt środowiskowy. Klasyczne wylanie dziecka z kąpielą.

TYMCZASEM na moje uwagi, zadowolona z siebie Minister Sowiska mówi, że to szansa dla tych producentów, że wielkodusznie daje im możliwość rozwoju.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Poparłem poprawki Klaudii Jachiry. Niestety nie przeszły

Rozwiń wpis...
Ryszard Wilk, poseł na Sejm

Klaudia Jachira została zawieszona w prawach członka klubu Platformy Obywatelskiej za złożenie poprawek do ustawy o pomocy Ukraińcom. Poprawki dotyczyły świadczenia „800 plus”.

Klaudia Jachira zaproponowała, aby to świadczenie przysługiwało tylko rodzinom, w których przynajmniej jeden z rodziców jest aktywny zawodowo, także w przypadku Polaków (a nie tylko cudzoziemców).

To ciekawe, ponieważ gdy Platforma była w opozycji, ostro krytykowała nadmierne wydatki państwa, szczególnie te socjalne. A teraz, gdy jeden z ich posłów składa rozsądne poprawki aby ograniczyć wydatki socjalne – to mu się obrywa. To jasno wskazuje, że Koalicja kontynuuje politykę socjalno-gospodarczą PiSu (turbo wydatki+turbo podatki).

Swoją drogą poprawka była dobra, jedno z rodziców powinno pracować aby nam w kraju nie rosła grupa społeczna “Szlachta nie pracuje” kosztem tych, którzy pracują. Skrajne przypadki powinny być rozpatrywane przez MOPSy/GOPSy.

Poparłem tę poprawkę, niestety ostatecznie nie przeszła.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Nie zagłosujemy za budżetem na rok 2026. On jest katastrofalny

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen w Radio Zet

– To jest najgorszy budżet w historii Polski. Mamy tam rekordowy poziom deficytu, rekordowy poziom długu, drugi najwyższy w całej Unii Europejskiej deficyt i chyba najwyższy w całej Unii Europejskiej przyrost długu. W związku z czym jest to budżet absolutnie katastrofalny. Nie zamierzamy go popierać.

To jest kłamstwo PiSu i teraz powielane przez Platformę [że to są głównie wydatki na zbrojenia]. Obie te partie okłamują Polaków co do stanu naszych finansów.

Pierwsza rzecz jest taka, że nie mówią oni jak one są katastrofalne. Według obecnych prognoz Ministerstwa Finansów w 2029 roku nasze zadłużenie dojdzie do 75% PKB. To jest bardzo wysoki poziom. I teraz jedni i drudzy twierdzą, że to przez wydatki na zbrojenia. To nie jest prawda. To jest przez to, że parę lat temu wszystkie wydatki im się wymknęły całkowicie spod kontroli.

Pomiędzy 2022 r. (to jest pierwszy rok wojny) a 2025 r., czyli obecnym nasze wydatki publiczne wzrosły chyba o 527 mld zł. I w tym czasie wydatki na zbrojenia wzrosły o 119 mld zł. Co oznacza, że udział wzrostu wydatków na zbrojenia to jest 20% A udział wzrostu wydatków socjalnych to jest 40%. Co oznacza, że polskie władze po wybuchu wojny zwiększyły wydatki socjalne o dwa razy większą kwotę niż wydatki na zbrojenia. Czyli okazało się, że może być wojna i co zrobili polscy politycy? Podnieśmy wydatki socjalne! A potem się dziwią, że mamy tak katastrofalną sytuację budżetową.

Mamy teraz następującą sytuację. Nasze wydatki są obecnie względem PKB wyższe niż w Niemczech albo Szwecji – w państwach dobrobytu z bardzo rozwiniętym socjalem. Nie stać nas na tego rodzaju poziom wydatków.
Nasze wpływy są znacznie niższe. Mamy trwałą, olbrzymią nierównowagę budżetową, nie do utrzymania w długim terminie. (…)

W naszym budżecie są następujące duże pozycje. Pierwsza to jest obsługa długu czyli odsetki – w tym momencie prawie 100 mld zł rocznie i będzie rosło. Drugi to są emerytury, trzeci – wydatki na ochronę zdrowia, czwarty – wydatki na zbrojenia i piąty wydatki na socjal. To jest pięć dużych grup wydatków.

Zakładam, że nie rezygnujemy z ochrony zdrowia, nie rezygnujemy z wydatków na zbrojenia, nie ogłaszamy bankructwa, czyli nie rezygnujemy z odsetek i nie rezygnujemy z wypłat emerytur. To zakładam.
To został piąty element – wydatki socjalne.

Jeżeli nie zredukujemy i to mocno wydatków socjalnych to Polska zbankrutuje. Nie ma innej możliwości. Albo możemy zlikwidować naszą armię, ochronę zdrowia, emerytury, albo obniżyć wydatki socjalne. (…)

Aby zredukować wydatki socjalne trzeba mieć większość w Sejmie i zgodę Prezydenta. Innymi słowy potrzebujemy zgody większości polskiej klasy politycznej.

Obecnie prognoza zadłużenia do PKB na rok 2027, to jest, jeżeli dobrze pamiętam, 69% PKB. A jeszcze 2 lata temu prognoza Ministerstwa Finansów na rok 2027 to było 58% PKB, czyli 11 punktów procentowych mniej.

Cała rozmowa ze Sławomirem Mentzenem w Radio Zet
Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (6)

Nazywajmy rzeczy po imieniu, Benjamin Netanjahu jest zbrodniarzem wojennym

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Benjamin Netanjahu jest zbrodniarzem wojennym. W Strefie Gazy dochodzi do ludobójstwa. Kropka.

Sławomir Mentzen

Konfederacja złożyła projekt uchwały w sprawie potępienia ludobójstwa w Strefie Gazy.

Mam nadzieję, że polscy posłowie nie odwrócą wzroku od zbrodni, których dokonuje Izrael.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Krzysztof Bosak o relacjach z Ukrainą

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak w programie Trójkąt Polityczny w TVP Info:

– Jeżeli chodzi o perspektywę gospodarczą, uważam, że nie ma żadnej analogii pomiędzy relacjami Niemiec do Polski w momencie akcesji do Unii Europejskiej, i Polski do Ukrainy w horyzoncie ewentualnej integracji z Unią Europejską. Z wielu powodów.

Przede wszystkim z czysto gospodarczych powodów. Pomiędzy Niemcami a Polską była drastyczna różnica potencjałów. Polska weszła w rolę gospodarki zależnej od gospodarki niemieckiej – z korzyścią generalną dla siebie i pewnymi stratami towarzyszącymi tym korzyściom, natomiast dla Niemiec była jasna sytuacja, kto w tym tandemie rządzi, kto w tym tandemie dominuje, kto spija śmietankę, a my byliśmy w roli tych, którzy cieszyli się z każdej inwestycji, z każdego przepływu kapitału, z każdego transferu technologii, z każdego zamówienia, z każdej wystawionej faktury, z każdego nowego miejsca pracy.

Pomiędzy nami a Ukrainą nie będzie takich relacji. Uważam, że z perspektywy Ukraińców relacja jest wręcz odwrotna, i to jest rzecz, której Polacy, moim zdaniem, nie widzą z całą ostrością. Polska nie wykształciła tego rodzaju klasy oligarchicznego biznesu, jaki się wykształcił na Ukrainie i poza tym, że był politycznym obciążeniem Ukrainy, to był również gospodarczym potencjałem Ukrainy. Ten biznes oligarchiczny moim zdaniem ma wyższy poziom, kompetencje i zdolność działań strategicznych niż duży biznes polski ze względu na to, że został wychowany w bardziej brutalnych warunkach i ma bardziej skoncentrowany kapitał.

Jeżeli kapitał jest skoncentrowany i jest zdolność do brutalnego zarządzania, z użyciem siły włącznie, to to daje przewagę w stosunkach strategicznych. Uważam, że jesteśmy wobec tej przewagi i tego poczucia dominacji ze strony ukraińskich elit oligarchicznych, gospodarczych, na chwilę obecną dosyć bezbronni.

Jak do tego dodamy poparcie naszych niektórych sojuszników dla ukraińskich interesów i do tego dodamy możliwy zakres działania ukraińskich służb specjalnych także w Polsce, to sytuacja robi się dosyć ryzykowna. A dodajmy do tego napływ kapitału, właściwie kompletnie niekontrolowany w tej chwili, ukraińskiego do Polski.

Ja nie pamiętam, żebyśmy my podpisali jakiś traktat, że mamy wspólną strefę kapitałową z Ukrainą – a w tej chwili kapitał ukraiński, w mojej ocenie, napływa do Polski bez żadnej kontroli, przejmując przedsiębiorstwa, nieruchomości, po prostu wlewając się do Polski.

Wszelkie przepisy AML [przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy] zostały, jeżeli chodzi o Ukrainę, po prostu zawieszone na kołeczku. Uważam, że nie tylko sytuacja nie jest podobna do sytuacji niemiecko-polskiej; sytuacja jest wręcz potencjalnie odwrotna.

Integracja Ukrainy z Unią Europejską?

My obecnie jesteśmy przeciwko integrowaniu Ukrainy z Unią Europejską ze względu na to, że uważamy, że byłoby to w sprzeczności z naszymi interesami.

Oczywiście można sobie wyobrazić sytuację jakąś teoretycznie, że byłyby wynegocjowane takie warunki, żeby to się nam zaczęło opłacać, natomiast ja w ogóle nie widzę w tej chwili dyskusji na ten temat. Moim zdaniem branże, które mają tracić na otwieraniu rynku europejskiego, są ignorowane i przez polską administrację, i przez administrację unijną. To nie jest tylko wrażenie – to jest wiedza.

Rozmawiałem z ludźmi z branż, z którymi konsekwentnie nie spotyka się nikt z polskiej administracji, z rządu – niezależnie, czy rządzi PiS, czy Platforma. Oni nie są w stanie się dobić, zostać wysłuchani, co jest moim zdaniem wyrazem skrajnego braku profesjonalizmu polskich polityków. I jednocześnie administracja unijna działa profesjonalniej, tzn. z taką branżą porozmawia ktoś z Komisji Europejskiej i wprost im mówi lub daje im do zrozumienia, że po prostu ich interesy są zignorowane, bo tu są większe sprawy na poziomie europejskim.

Jeżeli jakieś porozumienia międzynarodowe, tak jak w tej chwili traktaty unijne czy ewentualne otwieranie rynku dla Ukrainy, destabilizują naszą gospodarkę i podcinają stabilność życia Polaków i finansowanie naszych sił zbrojnych, czy finansowanie naszego sektora bezpieczeństwa cywilnego, to my nie możemy tego bezpieczeństwa poświęcać w imię jakichś wizji międzynarodowych.

Więc po prostu wchodzimy w sposób definiowania bezpieczeństwa. Ja uważam, że Unia Europejska w tej chwili nasze bezpieczeństwo podmywa, narusza właśnie między innymi poprzez politykę klimatyczną i poprzez destabilizowanie rynku europejskiego. Zostały scedowane przez państwo polskie kompetencje w zakresie polityki handlowej na Unię Europejską, Unia Europejska miała stabilizować ten rynek i robi rzecz przeciwną, czyli go destabilizuje. To jest wbrew naszemu bezpieczeństwu.

Druga sprawa, na ile szczere są dążenia ukraińskie. Też uważam, że są nieszczere. To znaczy moim zdaniem to, co interesuje stronę ukraińską, to jest dostęp do europejskiego rynku, a nie uczestnictwo w całym systemie instytucjonalno-prawnym Unii Europejskiej. Oni dostęp już dostali. I to, co jest w tej chwili ich interesem, to jest ten dostęp zachować.

Dlaczego mogą nie być zainteresowani pełnym członkostwem? Ponieważ z pewnością – nawet część z nich sobie jeszcze tego nie uświadamia, ale część już to na pewno rozumie – nie są w pełni zainteresowani wdrożeniem prawa europejskiego, wszystkich regulacji, ponieważ ich konkurencyjność przemysłu opiera się na tym, że właśnie tego nie mają.

I to jest polityka szerszej grupy państw, które są sąsiedztwem Unii Europejskiej – o tym się w Polsce w ogóle nie dyskutuje! – że w sąsiedztwie Unii Europejskiej mamy szerszą grupę państw, które mają dostęp do rynku europejskiego, nie muszą spełniać tych samych standardów w polityce na przykład przemysłowej i energetycznej, i jednocześnie mogą korzystać z popytu europejskiego rynku. Uważam, że jest to sprawa, która wymaga przemyślenia. Więc uważam, że sytuacja pomiędzy Unią Europejską a Ukrainą jest mega niejednoznaczna.

Odbudowa Ukrainy, wpływ i bycie graczem

Po pierwsze ta gra to nie jest kwestia przyszłości, ona już się toczy. Odbudowa Ukrainy trwa równolegle z wojną. Ukraina reperuje różne elementy swojej infrastruktury, ogromne pieniądze przez ostatnie lata płyną na Ukrainę – także ogromne wypływają, czego świadectwem jest też ten zwrotny strumień kapitału do Polski, kupowanie spółek, kupowanie nieruchomości, to też część tego kapitału.

Natomiast oczywiście część tego kapitału jest realizowana poprzez zamówienia, które trwają na Ukrainie. Są to również zamówienia infrastrukturalne, np. na remonty mostów, jakichś innych elementów infrastruktury, nieustanne remontowanie energetyki, nieustannie niszczonej przez rosyjskie naloty.

Pewnym zwiastunem tego, jak będzie wyglądała pozycja Polski w procesie odbudowy Ukrainy jest to, jak wygląda pozycja polskich przedsiębiorstw w obecnie prowadzonych pracach inżynieryjnych na Ukrainie. Wedle mojej wiedzy jest po prostu słaba, bardzo niewielka, prawie jej nie ma.

My w Polsce nie mamy świadomości, w jakim stopniu, z perspektywy narodów zachodnich, wojna jest nie tylko wojną, ale także biznesem. Jest cały sektor doradców i przedsiębiorstw, które są przygotowane na tego rodzaju warunki i wiedzą, co się robi, żeby robić biznes w regionach, które są zdestabilizowane, pogrążone w konfliktach, z ryzykami czy wręcz państwa zaangażowane w wojnę.

Wojna nie toczy się na całym obszarze Ukrainy, w jednych miejscach toczy się wojna, w innych robi się biznes. Robienie biznesu w państwach ogarniętych wojną nie polega na tym, że prezes firmy tam jedzie z całą załogą, tylko polega na tym, że dany dostawca dostarcza jakąś technologię, dostarcza jakiś know-how, i następnie kontraktuje się pracowników, kontraktuje się urządzenia, kontraktuje się często weteranów do ochrony wszystkiego i realizuje konkretne zamówienia.

Cały program Trójkąt Polityczny
Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

O pakcie senackim mogę rozmawiać z Nawrockim, ale nie z Kaczyńskim

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen w Radio Zet

– Jarosław Kaczyński bez przerwy powtarza, że nie chce z nami rozmawiać, że nie będzie żadnej koalicji z nami. Obraża nas, kłamie na nasz temat, więc nie wydaje mi się, żebym chciał rozmawiać na temat paktu senackiego z Jarosławem Kaczyńskim.

Natomiast mógłbym porozmawiać z prezydentem Karolem Nawrockim. Gdyby Karol Nawrocki byłby takim gospodarzem paktu senackiego, szerokich sił prawicowych, to byłoby to ciekawe rozwiązanie.

Z Kaczyńskim dogadywać się nie zamierzam, bo nie jest to człowiek, który dotrzymuje umów, z którym warto rozmawiać. Natomiast Karol Nawrocki wydaje się bardzo dobrym patronem takiej szerokiej listy.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

To jest dywersja, sabotaż i atak na polską naukę!

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Teraz to się zdenerwowałem. Od przyszłego roku ma przestać działać największy radioteleskop w Europie Środkowej, mający 32 metry średnicy, znajdujący się w Obserwatorium Astronomicznym UMK w Piwnicach pod Toruniem.

Wielokrotnie zwiedzałem Obserwatorium jako dziecko, przyjeżdżałem tam w ramach koła astronomicznego w liceum, a także w ramach studiów na Wydziale Fizyki i Astronomii UMK. Mam do tego radioteleskopu sentyment. Jest on dumą mojego wydziału i całego uniwersytetu.

I właśnie przeczytałem, że rząd Tuska wstrzymał mu finansowanie. Nie ma 600 tysięcy złotych na dalsze funkcjonowanie radioteleskopu!

Mają kasę na jachty, na kluby dla swingersów, na największe możliwe głupoty. Znaleźli nawet 60k zł dla Jasia Kapeli na pisanie wierszy o aborcji, a nie ma 600k na radiotelskop?!

To jest dywersja, sabotaż i atak na polską naukę!

Na cholerę nam astronomia, badania, największy w Europie Środkowej radioteleskop. Lepiej otworzyć kierunek Płeć i seksualność.

Na działanie radioteleskopu zabrakło 600 tysięcy złotych. Ile kosztował kierunek Płeć i seksualność na Uniwersytecie Warszawskim?

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Polacy w rządzie Litwy: Między symbolem a realną zmianą

Rozwiń wpis...
Krystian Kamiński, b. poseł na Sejm

25 września zaprzysiężono oficjalnie nowy rząd Litwy. W rządzie tym znalazło się dwóch etnicznych Polaków. Mimo rekonfiguracji koalicji rządzącej i samego gabinetu ministrem spraw wewnętrznych pozostał Władysław Kondratowicz, delegowany przez główne stronnictwo rządzące – Litewską Partię Socjaldemokratyczną (LSDP). Natomiast ministrem sprawiedliwości została Rita Tamašunienė z Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związku Chrześcijańskich Rodzin (AWPL-ZChR).

Rząd został zaprzysiężony dwa miesiące po dymisji poprzedniego premiera Gintatutasa Paluckasa i miesiąc po nominowaniu na jego następczynię Ingi Ruginienė. Paluckas złożył dymisję sam pod wpływem afery jaka wybuchła wokół biznesów jego rodziny. Firma „Dankora”, należąca do bratowej Paluckasa miała otrzymać blisko 173 tys. euro unijnej dotacji na rozwój infrastruktury ładowania pojazdów elektrycznych i planowała zakup systemów bateryjnych od firmy „Garnis”, której udziałowcem (49 proc. udziałów) jest sam Paluckas. To wystarczyło, by po trzech tygodniach wahań złożył dymisję. Czy w Polsce też doczekalibyśmy się takich konsekwencji w takim tempie?

Socjaldemokraci postanowili zatrzeć złe wrażenie po swoim szefie, który zrezygnował także z kierowania partią, dokonując rekonfiguracji swojego parlamentarnego zaplecza. LSDP zdecydowała się na usunięcie z niej Związku Demokratów „W imię Litwy” (DSVL) na skutek czego jego przewodniczący, były premier Saulius Skvernelis stracił stanowisko przewodniczącego Seimasu. Nie jest to zaskoczeniem – Skvernelis rozpychał się w koalicji łokciami i asekurował narracyjnie, ostro krytykując Paluckasa na pierwsze informacje o aferze, od razu domagając się ustąpienia premiera. Dlatego podtrzymując koalicję ze „Świtem nad Niemnem” (NA) socjaldemokraci zaprosili do koalicji Litewski Związek Chłopów i Zielonych (LVŽS) – ). To główna partia rządząca Litwą w latach 2016-2020. Połowę kadencji w koalicji Akcją Wyborczą Polaków na Litwie-Związkiem Chrześcijańskich Rodzin.

Akcja Wyborcza Polaków na Litwie – Związek Chrześcijańskich Rodzin (AWPL-ZChR) w wyborach parlamentarnych jesienią 2024 r. nie przekroczyła pięcioprocentowego progu wyborczego, wprowadzając do Seimasu jedynie trzech posłów z jednomandatowych okręgów wyborczych (na Litwie obowiązuje ordynacja mieszana). AWPL-ZChR to jedyne ugrupowanie reprezentujące autochtoniczną mniejszość polską w litewskim systemie partyjnym. Obecna w życiu publicznym od początku lat 90., partia łączy wątki tożsamościowe i konserwatywne, a jej elektorat koncentruje się głównie w rejonach wileńskim i solecznickim, gdzie Polacy stanowią większość mieszkańców.

Od 1999 roku formacją kieruje Waldemar Tomaszewski, nieprzerwanie stojący na jej czele także po przekształceniu w AWPL-ZChR w 2016 r. Wynik wyborów z 2024 r. mimo wszystko należy uznać za sukces – litewskie władze dokonały bowiem takiego przerysowania granic jednomandatowych okręgów wyborczych, by osłabić przełożenie polskiego elektoratu na mandaty. W nowej kadencji AWPL-ZChR utworzyła wspólny klub parlamentarny z Litewskim Związkiem Chłopów i Zielonych (LVŽS). Wraz z nim partia Polaków przystąpiła do nowej koalicji rządzącej – co należy uznać za polityczny sukces, ponieważ większość parlamentarną można było uzyskać także bez jej trzech głosów, a mimo to zaproszono ją do współrządzenia.

Tworzenie i zatwierdzanie nowego rządu trwało długo głównie ze względu na stronnictwo „Świt na Niemnem”. Założycielem i liderem tej partii jest Remigijus Žemaitaitis, od ponad dwóch lat będący celem pokazowego oburzenia litewskiego mainstreamu. We wpisie na Facebooku z 2023 r. Žemaitaitis zasugerował, że „Żydzi i Rosjanie” uciskali etnicznych Litwinów podczas drugiej wojny światowej i byli odpowiedzialni za masakrę we wsi Pirciupie w 1944 r. W rzeczywistości mordu w Pirciupiach dokonał oddział niemieckiego SS. Najpewniej, w swojej ignorancji, polityk pomylił niemiecki pogrom Pirciupi, z pogromem wsi Koniuchy przez bandę żydowsko-komunistyczną w styczniu 1944 r., z tą różnicą, że ofiarami tamtej zbrodni byli Polacy, a nie Litwini. Innym dowodem antysemityzmu Žemaitaitisa miała być jego krytyka działań Izraela wobec Palestyńczyków i przytomna uwaga, że wzbudzają one nienawiść do tego państwa i jego mieszkańców na całym świecie.

Sąd Konstytucyjny Litwy uznał w kwietniu 2024 r., że wypowiedzi posła były “sprzeczne z konstytucją. Tymi działaniami Remigijus Žemaitaitis złamał przysięgę urzędową i rażąco naruszył konstytucję”. Byłaby to podstawa dla wygaszenia jego ówczesnego mandatu parlamentarnego, co wiązałoby się z zakazem kandydowania w wyborach parlamentarnych i prezydenckich przez 10 lat. Polityk dokonał ucieczki do przodu i sam złożył mandat… po czym uzyskał go ponownie kilka miesięcy później w wyborach, które przyniosły jego partii silne trzecie miejsce.

Już przy konstruowaniu rządu Paluckasa pod koniec zeszłego roku Žemaitaitis stał się przyczynkiem do wzbudzania paniki moralnej w społeczeństwie litewskim i sygnalizowania anty-antysemickiej „cnoty” przez odsunięty od władzy Związek Ojczyzny-Litewskich Chrześcijańskich Demokratów (TS-LKD) i różnej maści liberałów. Podobnie jest teraz na tle tego, że polityk NA został nominowany w gabinecie Ruginienė na stanowisko ministra kultury.

W rzeczywistości nacjonalistyczne odruchy Žemaitaitisa nie różnią się od tych, które prezentują politycy litewskiego mainstreamu, z reprezentatywnym dla niego TS-LKD, w istocie jego język jest bardziej radykalny niż jego postulaty i najłatwiej określić go po prostu populistą, próbującym reprezentować Litwę prowincjonalną wobec wileńsko-kowieńskiej elity.

Nowa premier to 44-latka bez większego doświadczenia politycznego (po raz pierwszy wybrana do Seimasu w zeszłorocznych wyborach), natomiast ma doświadczenie działalności związkowej, w 2018 r. został wybrana prezesem konfederacji litewskich związków zawodowych. Skłania to do wniosku, że pole do popisu uzyskają liderzy partii tworzących koalicję, w tym nowy lider socjaldemokratów, choć na razie mają tylko pełniącego obowiązki przewodniczącego.

Pole do popisu uzyskuje także AWPL-ZChR. Kierując Ministerstwem Sprawiedliwości, partia może przystąpić do poprawy uchwalonej rok temu ustawy o mniejszościach narodowych. Co prawda zdefiniowała ona pojęcie takiej mniejszości, co uniemożliwi litewskim władzom i politykom kwestionowanie samego istnienia mniejszości na Litwie, co wcześniej czynili niektórzy litewscy politycy, ale poza tym jest pusta, nie gwarantując między innymi Polakom Wileńszczyzny żadnych konkretnych praw.

Poprawki wymagają również przepisy regulujące oficjalną pisownię imion i nazwisk. Ustawa z 2022 r. pozwoliła co prawda w końcu na użycie niewystępującej w litewskim alfabecie litery „w” i dwuznaków takich jak „sz”, ale polskie znaki diakrytyczne, jak „ż” czy „ń”, nadal są nielegalne.

Na rozwiązanie oczekuje też kwestia tępienia przez miejscową swoistą policję językową – Państwową Inspekcję Językową, umieszczania w przestrzeni publicznej tablic czy innych instalacji, na których obok litewskiego pojawia się napis po polsku. Podkreślę, że piszę o tablicach umieszczanych na terenach zamieszkanych autochtonicznie przez Polaków. Inspekcja nadal kwestionuje umieszczanie takich napisów, ostatnio w zeszłym miesiącu w przypadku nazwy miejscowości Mariampol w rejonie wileńskim.

Z szerszych problemów, wkraczających już w kompetencje innych resortów pozostaje sytuacja szkół z polskim językiem nauczania, od których wymaga się identycznego ukompletowania w uczniów jak od litewskojęzycznych, ale które w przypadku niedoboru uczniów zawsze zamyka się zamiast litewskich, nawet tam gdzie większość mieszkańców stanowią Polacy. Nadal nie rozstrzygnięto kwestii niedrukowania na Litwie podręczników szkolnych w języku polskim i zakazywania używania tych drukowanych w Polsce (poza podręcznikami do polszczyzny). Pozostaje kwestia niedofinansowania inicjatyw organizacyjnych i kulturalnych przez państwo litewskie, chętnie pobierające pieniądze miejscowych Polaków w podatkach, ale przerzucające obowiązek wsparcia ich mediów czy życia kulturalnego niemal całkowicie na barki Polski.

Nierozwiązana pozostaje kwestia zwrotu własności lub zapewnienia godnych rekompensat dla tych wszystkich Polskich rodzin, które, na skutek radzieckiego upaństwowienia, straciły nieruchomości w Wilnie i okolicach i nie odzyskały ich w Republice Litewskiej, bo uwłaszczyły się na ich dawnych sadybach instytucje, inwestorzy czy prywatni Litwini.

Jest i kwestia siatki jednomandatowych okręgów wyborczych rozszczepiających etnicznie polski elektorat. Jest kwestia systemu administracyjnego Litwy, który przyznaje samorządom tak kruche podstawy kompetencyjne i finansowe, że prowincjonalna Wileńszczyzna od trzech dekad ma problemy z przyciąganiem inwestycji i rozwojem ekonomicznym.

Po 35 latach istnienia niepodległej Litwy i 31 lat od podpisania dwustronnego traktatu o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy, państwo to nadal instytucjonalnie dyskryminuje autochtoniczną ludność Wileńszczyzny na kilku płaszczyznach. Życzę AWPL-ZChR i minister Tamašunienė powodzenia w rozmontowaniu tego systemu dyskryminacji.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

Warto przypomnieć, że energia z węgla brunatnego jest najtańsza

Rozwiń wpis...
Ryszard Wilk, poseł na Sejm

Poniedziałek to dobry dzień aby przypomnieć, że energia z węgla brunatnego jest najtańsza,a ta z kamiennego, nadal bardzo konkurencyjna względem OZE, gdybyśmy tylko nie musieli płacić za emisję CO2.

Najwięksi emitenci ( Chiny, USA, Rosja czy Indie ) jakoś niespecjalnie się tymi emisjami przejmują, więc mam spore wątpliwości, czy Europa, która produkuje zaledwie 7% globalnego CO2 cokolwiek sama zmieni. A stawka jest wysoka : rażące zubożenie społeczeństwa oraz poważne obniżenie konkurencyjności gospodarki.

Obecna narracja rządu mówi mniej więcej o tym, że jeśli szybko nie przesiądziemy się na wiatraki, to po nas. Albo przynajmniej po naszych portfelach. Zaglądając jednak do liczb dotyczących projektów w ktore się pakujemy, można mieć pewne wątpliwości:

Maksymalne ceny na aukcjach morskich farm wiatrowych na Bałtyku wynoszą od 485,71 do 512,32 zł za MWh netto, w zależności od lokalizacji projektu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Klimatu i Środowiska z 2025 roku. Ceny są zróżnicowane dla różnych obszarów morskich, na przykład 485,71 zł/MWh dla bliżej położonych obszarów Ławicy Odrzanej i 512,32 zł/MWh dla obszarów położonych dalej na Ławicy Środkowej. To wychodzi 2 ( słownie: dwa) razy drożej niż obecna produkcja np. w Bełchatowie…
Nie wspominam już o stabilności sieci czy tzw. “dunkelflaute”.

Dlaczego rządy tak się kurczowo trzymają tego ETSu i raz po raz, zamiast spróbować go wywalić, tworzą iluzję taniej energii poprzez zamrażanie? Może dlatego, że część tych pieniędzy wraca do budżetu i zasila to bizancjum administracyjne oraz absurdalnie już rozbudowane programy socjalne ? A może dlatego, że na całej tej transformacji mocno skorzystają firmy które dostarczają potrzebne do tego turbiny ? Nie wiem, ale wygląda to źle. Tym bardziej, że nawet USA powracają do koncepcji “drill baby, drill”.

Swoją drogą, ciekaw jestem, ilu inwestorów zaryzykowałoby w farmy wiatrowe na morzu, jeśliby rząd nie dopłacał do produkowanej na nich energii. Na zachodzie los farm wiatrowych na morzu, bez subsydiowania publicznym pieniądzem kończy się likwidacją.

Może zamiast co kilka miesięcy zamrażać ceny prądu elektrycznego, powinniśmy się zastanawiać czy nie lepiej jest spróbować zawiesić/odrzucić ETS oraz czy planowane wyłączenie Bełchatowa, który produkuje 20% krajowego zapotrzebowania na prąd elektryczny to na pewno dobry pomysł…

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (11)

Minister Żurek chce wybierać skład sądu?

Rozwiń wpis...
Marek Szewczyk, członek Rady Liderów Konfederacji

Minister Sprawiedliwości zmienił rozporządzenie i teraz to Przewodniczący Wydziału, w składach wieloosobowych będzie “wyznaczał” sędziów (zamiast losowania), losowany będzie jedynie sędzia referent. W składach trzyosobowych daje to oczywiście możliwość przegłosowania referenta.

Więc w takich sytuacjach skład sądu będzie wyznaczał Przewodniczący Wydziału.

Przewodniczącego Wydziału wybiera Prezes Sądu.

Prezesa Sądu wybiera Minister Sprawiedliwości.

Proste, prawda?

Dodajmy jeszcze, że w dość szerokim katalogu spraw z uwagi np. na “wagę” sprawy Prezes Sądu może zarządzić aby rozstrzygnięcie zamiast składu jednoosobowego wydawał skład trzyosobowy… przykład? Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Ukraiński portal przekonuje: Ukraińcy w polskim Sejmie już w 2027 roku

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Ukraiński portal Europejska Prawda przekonuje, że imigranci z Ukrainy powinni zacząć odgrywać rolę polityczną w naszym kraju. Według danych przytoczonych przez serwis nawet 80 procent obywateli Ukrainy posiadających długoterminowe zezwolenia na pobyt planuje ubiegać się o polskie obywatelstwo. W opinii autorki artykułu otwiera to drogę do powstania pierwszej reprezentacji ukraińskiej w polskim Sejmie już po wyborach w 2027 roku. W artykule bardzo krytycznie oceniono projekt ustawy autorstwa Prezydenta Karola Nawrockiego, który przewiduje wzmocnienie polskiego obywatelstwa i nierozdawanie go każdemu imigrantowi.

W analizie Europejska Prawda zarzuca Polsce narastanie ksenofobii. Czym ta ksenofobia ma się objawiać? Portal wskazuje na przykłady deportacji obywateli Ukrainy po wydarzeniach związanych z koncertem Maksa Korża, kiedy tłum dewastował Stadion Narodowy, a na samym koncercie widać było banderowską symbolikę. W tekście czytamy też, że ksenofobiczne ma być „żądanie polskich władz: Ukraińcy muszą pracować, płacić podatki i składki emerytalne, utrzymać pracę (bo bez niej stracą świadczenia rodzinne) i, nie daj Boże, nie narobić bałaganu”. To chyba dość oczywiste oczekiwania wobec gości, prawda?

Redakcja podkreśla, że ukraińska społeczność w Polsce nie powinna pozostawać bierna wobec sytuacji wewnętrznej w Polsce. Według autorki tekstu, by nie „stać się zakładnikiem polskiego konfliktu międzypartyjnego”, Ukraińcy powinni rozpocząć proces organizowania się politycznie lub znaleźć sojuszników wśród polskich partii gotowych uwzględnić ich głos. Zdaniem Europejskiej Prawdy, naturalnym zjawiskiem jest, że imigranci chcą mieć wpływ na decyzje kraju, w którym mieszkają. Nie, nie jest to naturalne zjawisko. W Polsce to Polak jest gospodarzem, a jakikolwiek imigrant musi się dopasować do otaczającej go rzeczywistości. Jest u nas czasowo i korzysta z przywileju mieszkania wśród nas.

Europejska Prawda prognozuje, że w nadchodzących latach liczba Ukraińców spełniających warunki ubiegania się o obywatelstwo znacząco wzrośnie. Dotychczas dominowali wśród nich posiadacze Kart Polaka, dziś jednak coraz większą część stanowią migranci zarobkowi, którzy przyjechali po 2014 roku. Jeśli nawet 70–80 procent z nich zdecyduje się na naturalizację, to – jak ocenia portal – w perspektywie kilku lat może powstać elektorat zdolny do wpływania na wyniki wyborów w niektórych regionach. Nie da się ukryć, że w tym aspekcie serwis mówi prawdę. Grozi nam poważne niebezpieczeństwo ingerencji w polską politykę wewnętrzną przez obce ośrodki. Nie wykluczone, że jakaś partia stanie się wręcz zakładnikiem ukraińskich wyborców, którzy skupią się wokół konkretnego ruchu politycznego, tak jak miało to miejsce w II RP.

Ukraiński serwis odniósł się także do projektu prezydenta Karola Nawrockiego, który zakłada wydłużenie wymaganego okresu stałego pobytu w Polsce z trzech do dziesięciu lat. Według autorki to krok wymierzony w ograniczenie procesu naturalizacji Ukraińców. Wskazano, że już dziś procedury uzyskania obywatelstwa są wyjątkowo długie. Wielu cudzoziemców – podkreśla portal – uzyskuje polski paszport dopiero po 10–12 latach pobytu. Tylko jaki interes mają Polacy w tym, aby nadawać obywatelstwo imigrantom?

Obywatelstwo to przywilej. Polacy otrzymują je z urodzenia przez całe pokolenia Polaków, którzy na naszej ziemi pracowali i ginęli w jej obronie. Nasz obecny dobrobyt nie był manną z nieba, był ciężko wypracowany przez dziesiątki pokoleń. Nie ma najmniejszego powodu, dla którego mielibyśmy się tym dobrobytem dzielić z innymi nacjami, a przynajmniej nie bezinteresownie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (6)

Oczekuję natychmiastowej reakcji MSZ na skandaliczne słowa Angeli Merkel!

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Była niemiecka kanclerz Pani Angela Merkel, o czym pisze Bild, obwiniła w publicznym wywiadzie Polskę za zerwanie stosunków dyplomatycznych między Rosją a UE, a tym samym pośrednio również za rosyjską agresję na Ukrainę!

Zamiast obwiniać państwo, które jako jedno z pierwszych ostrzegało przed imperializmem Moskwy i wspierało Kijów od pierwszego dnia wojny, Pani Merkel powinna publicznie rozliczyć się ze swojej polityki współpracy z Putinem i wytłumaczyć niewygodny fakt, że Niemcy do dziś wydają miliardy na gaz ziemny z Rosji.

Oczekuję natychmiastowej reakcji polskiego MSZ – w formie oficjalnego stanowiska i wezwania ambasadora Niemiec do złożenia wyjaśnień. Polska nie może milczeć, gdy były lider największego państwa UE próbuje przerzucać na Polskę winę za wojnę na Ukrainie. Skandaliczne i haniebne!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (6)

Koszt odbioru odpadów komunalnych może wzrosnąć od 10 do 30%?

Rozwiń wpis...
Ryszard Wilk, poseł do Sejmu

Astrologowie ogłaszają miesiąc systemu kaucyjnego. Populacja litrażu 3,001 l zwiększa się.

Wydaje mi się, że Ustronianka na tym całym zamieszaniu zdecydowanie wyszła z tarczą. Podejrzewam, że obroty nieźle wzrosną pomimo tego, że niemiecka sieć marketów Kaufland wycofała ze sprzedaży Ustroniankę 3,001 l po tym, jak zrobiło się wokół niej zamieszanie.

U mnie Ustronianka zaplusowała. Za dystans, za niewycofanie się z pomysłu, no i wiadomo, 100% polska firma.

PS. Dlaczego zwolennicy systemu kaucyjnego jakoś niespecjalnie mówią, że po jego wejściu w życie, koszt odbioru odpadów komunalnych wzrośnie od 10 do 30 %? Paradoksalnie za mniej śmieci, będziemy płacić więcej, a czy to faktycznie tak pomoże środowisku? Zobaczymy. Wiemy na pewno, że tanio nie będzie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Ostrzegałem, że tak się może skończyć zamknięcie granicy z Białorusią

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, lubelski lider Konfederacji

Donosiłem o tym kilka tygodni temu gdy rząd zamknął granicę z Białorusią. Wariant awaryjny przez Petersburg okazuje się planem A, potem Hamburg, i cło, akcyza i VAT zostaje w Niemczech, plus zarabia Rosja na transporcie i przeładunku. Tyle wygrać.

„Jak podają media, Chiny wykonały strategiczny zwrot w swojej polityce transportowej, omijając dotychczasowy główny szlak kolejowy do Europy, prowadzący przez Białoruś i Polskę. Nowa trasa – z Xi’an przez Kazachstan i Rosję do Petersburga, a następnie drogą morską do Hamburga – to plan B, który Pekin uruchomił, aby uniezależnić się od napięć na granicy polsko-białoruskiej”

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Pani von der Leyen, czas już odejść!

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Wszyscy pamiętają skandal związany z kasowaniem przez Panią Ursulę von der Leyen wiadomości dotyczących negocjowania cen szczepionek dla Europy z szefem Pfizer’a. Do dzisiaj szczegóły tych negocjacji objęte są mgłą tajemnicy, a finansowe skutki negocjacji do dziś ponoszą Polacy. Nikt nie poniósł odpowiedzialności. Szefowa komisji również.

Minęły lata i mamy… powtórkę patologii. Okazało się bowiem, że całkiem niedawno z telefonu komórkowego Pani von der Leyen została usunięta wiadomość otrzymana od prezydenta Francji, w której wzywał On szefową Komisji Europejskiej do zablokowania umowy handlowej UE-Mercosur! Zdaniem Komisji Europejskiej, klęczącej przed swoją szefową, do skasowania wiadomości doszło „tylko ze względu na brak miejsca” w telefonie Pani von der Leyen. Jakby tej farsy było mało – niektórzy europosłowie ogłosili publiczną zbiórkę na nowy telefon dla szefowej Komisji Europejskiej. Brzmi, jak kiepski żart, ale niestety nim nie jest.

Pani von der Leyen, czas już odejść, bo to już jest żenada. Traktuje Pani Europejczyków – w tym Polaków, jak idiotów. Niestety przy poklasku polskiego rządu. Panią trzeba NATYCHMIAST odwołać!

Mrs von der Leyen – it’s time for you to go; this is utterly embarrassing. You treat Europeans – including Poles – like idiots. Sadly, you do so with the applause of the Polish government. You must be REMOVED IMMEDIATELY!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (5)

Szwajcaria przygotowuje opodatkowanie samochodów… elektrycznych

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

26 września rząd szwajcarski rozpoczął otwarte konsultacje w sprawie wprowadzenia nowych podatków dla posiadaczy aut elektrycznych. Powodem jest rosnąca liczba elektryków, które – ze względu na swoją większą masę – przyczyniają się do szybszego niszczenia infrastruktury drogowej, zwłaszcza autostrad i nawierzchni miejskich.

Do tej pory samochody elektryczne korzystały z pełnego zwolnienia z podatków eksploatacyjnych, podczas gdy paliwa kopalne obłożone są specjalnymi opłatami. Te trafiają m.in. do Narodowego Funduszu Dróg i Ruchu Miejskiego (FORTA).

Rząd przygotował dwa alternatywne warianty ustaw, które mają zapewnić równowagę wpływów. Pierwszy zakłada opłatę za przejechane kilometry – podatek byłby naliczany od liczby kilometrów pokonywanych po drogach Szwajcarii, a stawka zależna od masy pojazdu. Średnia wysokość opłaty to 5,4 centa szwajcarskiego za kilometr. Kierowcy mieliby obowiązek corocznego raportowania stanu licznika poprzez zdjęcie i przesłanie go do federalnej bazy danych. Problemem pozostaje zwolnienie z opłat dla samochodów przebywających poza granicami kraju.

Drugi projekt opiera się na podatku od energii pobranej przy ładowaniu. Każda kilowatogodzina miałaby być obciążona stawką około 22 centów szwajcarskich, niezależnie od tego, czy ładowanie odbywa się na publicznej stacji, czy w domu, nawet przy wykorzystaniu własnych paneli fotowoltaicznych. Pobór podatku ma być w pełni zautomatyzowany, a rozwiązanie obejmie także samochody z zagranicy, które korzystają z ładowania na terenie Szwajcarii.

Konsultacje w tej sprawie potrwają do marca 2026 roku, a nowe przepisy mają wejść w życie najpóźniej do 2030 roku. Zmiany mogą wymagać poprawek w konstytucji, ale istnieje możliwość wcześniejszego ich wdrożenia przez kantony. Ostatecznie oba projekty zostaną poddane pod głosowanie w referendum ogólnokrajowym.

Zwolennicy zmian podkreślają, że samochody elektryczne nie powinny być dalej uprzywilejowane, skoro również generują koszty utrzymania infrastruktury. Zmiany w Szwajcarii pokazują, że eldorado dla elektryków w Europie się kończy.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

ZUS pobiera w składkach DWA RAZY WIĘCEJ niż 7 lat temu

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

W ciągu ostatnich siedmiu lat obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne niemal się podwoiły – wynika z wyliczeń serwisu zus.pox.pl. Od stycznia 2026 roku przedsiębiorcy zapłacą 1926,76 zł miesięcznie, podczas gdy w 2019 roku wysokość składek wynosiła 974,65 zł. To wzrost aż o 97,7%, który szczególnie mocno uderza w mikroprzedsiębiorców.

Tempo podwyżek wyraźnie przyspiesza. O ile w 2021 roku składki wzrosły symbolicznie o 0,6%, o tyle w kolejnych latach przedsiębiorcy musieli mierzyć się z rekordowymi podwyżkami: 17,1% w 2023 roku, 13% w 2024, 11% w 2025 i kolejnymi 9% od stycznia 2026. Eksperci ostrzegają, że jeśli ta dynamika się utrzyma, do końca kolejnej kadencji Sejmu przedsiębiorcy mogą płacić nawet 4000 zł miesięcznie.

Na tym jednak nie koniec. Wspomniana kwota 1926,76 zł nie uwzględnia składki zdrowotnej, która od 2022 roku jest obliczana w inny sposób i rośnie w tempie dwucyfrowym – odpowiednio 12%, 11,5% i 10,1% w kolejnych latach. Choć stawki na 2026 rok nie zostały jeszcze ogłoszone, prognozy wskazują, że i tutaj należy spodziewać się kolejnego wzrostu na poziomie około 10%.

Najbardziej niesprawiedliwe w systemie tych danin jest to, że przedsiębiorca musi je przekazać państwu nawet wtedy, gdy nie wygeneruje żadnego dochodu. Łączne obciążenia z tytułu składek ZUS i zdrowotnej są dziś jednym z największych wyzwań dla prowadzących działalność gospodarczą. Dlatego Konfederacja chcąc wyjść przedsiębiorcom naprzeciw postuluje dobrowolność składek ZUS, aby mikroprzedsiębiorcy uzyskali większą elastyczność swoich finansów.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (10)

Najwyższy czas zakończyć rządy von der Leyen i przywrócić normalność!

Rozwiń wpis...
Anna Bryłka, poseł do Parlamentu Europejskiego

Na najbliższym posiedzeniu Parlamentu Europejskiego debata i głosowanie naszego (grupa Patrioci dla Europy) wniosku nad wotum nieufności wobec Komisji Europejskiej. Najwyższy czas zakończyć rządy von der Leyen i przywrócić normalność!

Główne zarzuty sformułowane we wniosku:
– błędna polityka klimatyczna Komisji Europejskiej prowadząca do utraty konkurencyjności i biedy wśród Europejczyków;

– skandale finansowe: Komisja Europejska wielokrotnie naruszała wymóg przejrzystości w swoich procesach decyzyjnych i przekraczała swoje kompetencje, podważając suwerenność narodową i zaufanie obywateli do Unii Europejskiej;

– otwarcie granic na nielegalną imigrację, co doprowadziło do utraty bezpieczeństwa obywateli w Europie Zachodniej, a następnie Pakt o Migracji i Azylu, który zrzuca odpowiedzialność na państwa, które są dziś jeszcze relatywnie bezpieczne;

– zagrożenie dla wolności słowa, próba zorganizowania politycznej cenzury, co podważa wartości i zasady demokratyczne;

– jednostronne przystąpienie do podpisania umowy z państwami Mercosur w grudniu 2024 r., ignorując silny i powtarzający się sprzeciw kilku parlamentów narodowych; ostateczna próba zniszczenia europejskiego rolnictwa i działanie przeciwko bezpieczeństwu żywnościowemu;

– ratyfikacja umowy z krajami Mercosur, przez podział umowy na dwa odrębne instrumenty prawne w celu obejścia parlamentów narodowych, wyprzedzając uzasadnione obawy państw członkowskich;

– zawarcie porozumienia handlowego ze Stanami Zjednoczonymi bez otrzymania formalnego mandatu od Rady, z rażącym naruszeniem równowagi instytucjonalnej zapisanej w Traktatach; brak przejrzystości przy negocjacjach, a zobowiązania podjęte przez Komisję pozostają niejasne i niejednoznaczne;

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (7)

System kaucyjny zwiększa produkcję gazów cieplarnianych!

Rozwiń wpis...
Paweł Usiądek, członek Rady Liderów Konfederacji

Zwolennicy systemu kaucyjnego przedstawiają go jako panaceum na problemy z odpadami opakowaniowymi i sposób na ratowanie środowiska. Tymczasem najnowsze badania pokazują, że efekt może być dokładnie odwrotny – wprowadzenie systemu nie zmniejszy, ale znacząco zwiększy ślad węglowy butelki PET stającej się odpadem.

Badanie przeprowadzone przez dr inż. Beatę Waszczyłko-Miłkowską i dr inż. Jolantę Kamińską-Borak z firmy BioVeradi wykazało, że w dotychczasowym gminnym systemie zbiórki emisja wynosiła około 4 g CO₂e na jedną butelkę PET. W systemie kaucyjnym rośnie ona do około 11 g CO₂e, czyli niemal trzykrotnie. Wyniki te nie są przypadkowe – to rezultat analizy 109 scenariuszy i dziesiątek testów wrażliwości, obejmujących różne typy gmin: miejskie, miejsko-wiejskie i wiejskie.

Źródłem różnic jest przede wszystkim logistyka. W systemie gminnym pojemniki do selektywnej zbiórki stoją obok domu czy bloku – nie ma potrzeby dodatkowych dojazdów. Tymczasem system kaucyjny wymusza transport: w wielu gminach mieszkańcy muszą pokonać kilka kilometrów samochodem, by oddać butelki. Każdy taki kurs generuje emisje. Ale to dopiero początek – z punktów zbiórki lekki, ale bardzo objętościowy strumień opakowań trafia do węzłów konsolidacji, a stamtąd do sortowni i zakładów recyklingu. Przykładowo, na naczepę ciężarówki mieści się około 750 kg niezgniecionych butelek PET. Oznacza to konieczność ogromnej liczby przejazdów, a więc emisji.

Dodatkowe koszty klimatyczne generuje także proces sortowania i przygotowania odpadów: oddzielanie puszek od butelek, rozdział kolorów czy segregacja metali. Każdy etap wymaga energii i ruchu materiału. Do tego dochodzi jeszcze pobór mocy przez automaty do zwrotu opakowań, ich serwis i konieczność opróżniania. To wszystko oznacza kolejne kilogramy CO₂.

Analiza pokazała jasno, że w skali milionów butelek różnice w emisjach stają się dramatyczne. Jak komentuje dr inż. Beata Waszczyłko-Miłkowska, to emisje, „których nie da się obronić przed klimatem ani przed rachunkiem sumienia branży”. Innymi słowy, zamiast realnie poprawiać bilans środowiskowy, system kaucyjny może stać się obciążeniem dla klimatu – szczególnie w porównaniu z dobrze funkcjonującym systemem gminnym.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.