PiS wpędził nas w problemy na rynku rolnym, a PSL i rząd Tuska nie reagują - Konfederacja

Zdjęcie: X/Tomasz Buczek

PiS wpędził nas w problemy na rynku rolnym, a PSL i rząd Tuska nie reagują

Tomasz Buczek, poseł do Parlamentu Europejskiego

Tomasz Buczek: Ci dwaj rolnicy z Podkarpacia oddali na jesieni minionego roku do jednego z miejscowych skupów kukurydzę, a pieniędzy nie zobaczyli do dzisiaj! Razem jest to kwota ponad 400 tysięcy złotych. A to nie jedyni poszkodowani z Podkarpacia a pewnie i z Polski.

Gdzie jest Ministerstwo Rolnictwa? Czy o sytuacji wie minister Krajewski? Jak działają Izby Rolnicze, że rolnicy znowu szukają pomocy w Konfederacji, bo instytucje mające działać na rzecz rolników zawodzą kolejny raz także pod rządem „chłopskiego” ministerstwa rolnictwa!

Kto wpędził nas w spiralę problemów na rynku rolnym? Oczywiście PiS! Kto nie reaguje? Oczywiście PSL i rząd Tuska. Na jesieni będzie dramat a rolnicy wyjdą na ulice (idę o zakład) jeśli rząd i minister Krajewski nie zaczną szybko reagować na to co dzieje się na rynku zbożowym! Nadwyżki trzeba skupić z rynku i uruchomić eksport, bo inaczej jesienne zbiory soi i kukurydzy plus sprzedaż tego co zalega w magazynach rolników po sezonie zbożowym doprowadzą do gigantycznego kryzysu.

Już dzisiejsze ceny są poniżej kosztów produkcji. Dodatkowo większość zboża jest klasy paszowej a na rynku krajowym wcale tak dużego zapotrzebowania w dobie obfitych plonów po prostu na surowiec paszowy nie mamy.

To jest ten moment kiedy rolnicy będą mogli ocenić czy minister Krajewski ma na czym „czapkę nosić” i czy potrafi szybko działać w porozumieniu między resortami takimi jak Ministerstwo Aktywów Państwowych, któremu podlega Krajowa Grupa Spożywcza.

Co do rolników ze zdjęcia: jutro stosowne pismo zostanie wysłane do ministra rolnictwa oraz z miejscowymi samorządowcami spróbuję ustalić możliwie wszystkich poszkodowanych rolników. Liczę na reakcję, i kontakt przedstawiciela resortu rolnictwa, który zechce tym ludziom pomóc!

Skomentuj

To bankructwo polityki zarówno Tuska, jak i wcześniej Morawieckiego

Rozwiń wpis...
Michał Wawer, wiceprzewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Pomimo wszystkich poświęceń, jesteśmy przez Ukrainę traktowani jak państwo wrogie. Aż ciśnie się na usta powiedzenie, że polityka wobec Ukrainy była frajerska i dzisiaj to się objawia.

Brak Polski na spotkaniu w Białym Domu to porażka polskiej polityki międzynarodowej. Po tych wszystkich poświęceniach, które na rzecz Ukrainy Polska podejmowała i w sytuacji, kiedy jesteśmy głównym zapleczem logistycznym Ukrainy, nie jesteśmy dopuszczeni do decyzyjnego stolika. To bankructwo polityki zarówno Donalda Tuska, jak i wcześniej Mateusza Morawieckiego.

Oba rządy wychodziły z założenia, że trzeba Ukrainie dać wszystko i z wdzięczności za to Polska będzie miała prawo głosu i będzie brana pod uwagę. Nie. Polityka międzynarodowa nie działa w ten sposób. Jeżeli chcemy, żeby nasze interesy były reprezentowane, żebyśmy mieli prawo głosu we wszystkich sprawach regionu, to musimy o to konsekwentnie i efektywnie zabiegać od samego początku, a nie – jak mówił były rzecznik MSZ – być “sługami Ukrainy”.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (3)

Do 25 września możecie wypisać swoje dziecko z “Edukacji zdrowotnej”

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Uwaga rodzice! Do 25 września możecie wypisać swoje dziecko z przedmiotu “Edukacja zdrowotna”, wrzuconego do szkół przez minister Nowacką, który wprowadza lewicową indoktrynację i seksualizację dzieci. Oto gotowe pismo! Zachęcam do udostępniania, niech jak najwięcej rodziców to zobaczy i zareaguje na czas!

Tymczasem minister Nowacka chyba nie może znieść tego, że oddolne protesty wywarły na nią skuteczną presję, by zrezygnowała z obowiązkowego charakteru tego przedmiotu i postanowiła nazwać protestujących rodziców… “szurami” 🙂 Ach ta szanująca demokrację Koalicja Obywatelska, zawsze w obronie głosu obywateli 🙃

A może pani lewaczka Nowacka doda, że opinie wielu środowisk i ekspertów ws. przedmiotu były tak negatywne, że jej resort nawet nie opublikował raportu z przeprowadzonych konsultacji społecznych?

Jeśli chce obrażać rodziców, jej wybór, ale najważniejsze, żeby trzymała swoje łapy z dala od dzieci. Dlatego bardzo się cieszę, że mogłam brać udział w obywatelskich protestach, dzięki którym udało się wygrać z planowanym przymusem lewicowej indoktrynacji i teraz my, jako rodzice, możemy korzystać z dobrowolności i chronić nasze dzieci!

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Już w czwartek rusza Piwo z Mentzenem. Pierwszy gość: Władysław Kosiniak-Kamysz

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Już w ten czwartek rozpoczynam trasę Piwa z Mentzenem! W tym roku będzie wyglądała nieco inaczej niż poprzednie 🙂

Moim pierwszym gościem będzie Władysław Kosiniak-Kamysz. Mam nadzieję na naprawdę ciekawą rozmowę! 🙂

Do zobaczenia w czwartek w Starej Zajezdni w Krakowie o 18.00.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

To co wyprawia prof. Ruchniewicz jest obrzydliwe

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, Przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Obrzydliwe! Zbierzmy ten absurd w chronologiczną całość:

1️⃣ Prezes „Instytutu Pileckiego” Pan prof. Krzysztof Ruchniewicz proponuje i „oczekuje przygotowania” seminarium poświęconego ZWROTOM dóbr kultury przez Polskę na rzecz Niemiec.

2️⃣ Szefowa oddziału Instytutu Pileckiego w Berlinie, Pani Hanna Radziejowska, nagłaśnia sprawę i wysyła pismo do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z zastrzeżeniami dot. planowanego seminarium.

3️⃣ Wybucha afera.

4️⃣ Pani Hanna Radziejowska zostaje… odwołana ze stanowiska. Nową szefową w sierpniu b.r. zostaje Pani Joanna Kiliszek – radna podberlińskiej gminy Schönwalde-Glien z ramienia lewicowej partii Zielonych.

5️⃣ Pan prof. Krzysztof Ruchniewicz (szef państwowej instytucji kultury nadzorowanej przez ministerstwo) nie ponosi żadnej odpowiedzialności. Ukarana za to zostaje „sygnalistka” z Berlina.

6️⃣ Patologiczny „układ zamknięty” trwa. Hipokryzja powala. Pilecki przewraca się w grobie. I czego Polaku nie rozumiesz?

Zwiń wpis

Skomentuj

PO-PiS i tak będą popierać Ukrainę. Wojsko też by wysłali

Rozwiń wpis...
Stanisław Tyszka – europoseł, współprzewodniczący frakcji Europa Suwerennych Narodów w PE

Przerzucanie się odpowiedzialnością za nieobecność przedstawiciela Polski w Waszyngtonie jest skrajnie żenujące i kompromitujące. To drugorzędne, czy pojechałby tam Nawrocki czy Tusk. Ważne było, żeby ktoś był.

PO-PiS został rozegrany czy sam się rozegrał. I jeszcze brną.

Ale wiecie, że politycy PO i PiS będą nadal popierać nieograniczoną pomoc dla Ukrainy z kieszeni polskich podatników?

I do głowy im nie przyjdzie żądać korzyści dla Polski za choćby pomoc logistyczną. Będą wszystko dawać za darmo.

Żołnierzy też by wysłali gdyby nie Konfederacja.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Co ustalono za plecami Polski?

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Co wczoraj ustalono za plecami Polski? Amerykańskie gwarancje bezpieczeństwa dla Ukrainy zasponsorować mają… państwa UE.

Prezydent Zełenski podczas briefingu w Waszyngtonie po spotkaniu z prezydentem Trumpem i europejskimi przywódcami oświadczył, że “gwarancje bezpieczeństwa dla Ukrainy obejmują pakiet amerykańskiej broni o wartości 90 miliardów dolarów”, zaś brytyjski dziennik “Financial Times” dodaje, że “Ukraina zaoferowała zakup amerykańskiej broni ze środków europejskich.” 🙃

I teraz pytanie dla nas kluczowe – czy Ukraina i przedstawiciele unijnych państw, którzy spotkali się wczoraj w Białym Domu, właśnie dobili targu ponad głową Polski, dla której zabrakło miejsca przy stole i niebawem dorzucimy się do gwarancji dla Ukrainy jak zwykle nie otrzymując nic w zamian? Nie wiem, ale się domyślam.

I jeszcze lekcja na przyszłość dla naszych rządzących – prezydent Trump, zapytany wczoraj o dalszą pomoc wojskową USA dla Ukrainy, odpowiedział: „My nic nie dajemy. My sprzedajemy broń”.
Widzicie różnicę? Polska o wielokrotnie mniejszym potencjale, rozdała wszystko nie stawiając żadnych warunków, a mocarstwo światowe niczego nie daje za darmo, tylko prowadzi twardą, asertywną i transakcyjną politykę opartą na własnym interesie narodowym. Teraz już łatwo zrozumieć dlaczego nie jesteśmy poważani na arenie międzynarodowej – bo tak się traktuje frajerów.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Nasze dzieci nie wyjeżdżając z własnego miasta znajdą się w obcym kraju, z obyczajami z trzeciego świata

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, lider Konfederacji na Lubelszczyźnie

Pomijam że happeningi jak ten ze zdjęcia robią ludzie którzy organicznie nienawidzą ładu społecznego na jakim zbudowana jest nasza cywilizacja. Z tego powodu zaakceptują każdy prąd polityczny jaki naturalny porządek rzeczy będzie dekomponował.

To rodzaj samobójstwa rozszerzonego, świat spalą bo świat ich dziwactw nie akceptuje (co jest normalną reakcją każdej wspólnoty, każda grupa dąży do ujednolicenia) w przepaść wszystkich nas pociągną.

Abstrahując od piątej kolumny opłacanej grantami, to mamy jeszcze ludzi którzy winni posiadać instynkt samozachowawczy, zdolność wyciągania wniosków, a przykładów do czego doprowadzili ludzie jak ze zdjęcia w państwach zachodu mamy nadmiar.

Kneblowanie ust „rasizmem” to tani chwyt, mechanizm ma prowadzić do wbicia oponenta w defensywę, gdzie udowadnia się że nie jest się wielbłądem. Uleganie szantażom dziś, doprowadzi do tego że nasze dzieci nie wyjeżdżając z własnego miasta znajdą się w obcym kraju, z obyczajami z trzeciego świata, i jedyne o czym będą myśleć to uciec z tego miejsca…

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Jeżeli Ministerstwo Rolnictwa nie zacznie działać to branżę rolną czeka zapaść

Rozwiń wpis...
Tomasz Buczek, poseł do Parlamentu Europejskiego

Na skutek wysokich zbiorów zbóż w Polsce nasi rolnicy mają problem ze sprzedażą płodów rolnych ze swoich pól. Nadwyżki których nie mogą pomieścić w swoich magazynach nie znajdują miejsca w skupach które także są już przepełnione. Oczywiście wpływa to na ceny które notują rekordowo niskie poziomy.

Jeśli Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi i minister Stefan Krajewski szybko nie zaczną działać w celu upłynnienia nadwyżek to krajową branżę rolną czeka ponowna zapaść. Skutkiem będą kolejne restrukturyzacje rolniczych zakredytowanych gospodarstw, które wcale nie poprawiają ich stanu a są tylko odwlekanym w czasie bankructwem.

Ministerstwo rolnictwa czeka niespokojna jesień i zima. Rolnicy znowu wyjdą na ulice w protestach okazywać swoje niezadowolenie z polityki rządu Donald Tusk względem Kijowa i Brukseli oraz krajów Mercosur których ekspansję rolną na Europę zaplanowała Ursula von der Leyen przy cichej akceptacji polityków koalicji 15 października.

Sytuacja już jest dramatyczna a za chwilę we wrześniu i październiku ruszą zbiory soji i wyjątkowo urodzajnej w tym roku kukurydzy. Bez szybkiego opróżnienia magazynów w punktach skupu oraz poprawy ceny oferowanej za zboże naszym rolnikom, krajową produkcję czeka gigantyczny problem.

Na zdjęciu informacja z punktu skupu ELEWARR w Rzeszowie.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (7)

Jeden obrazek, który mówi wszystko o naszej pozycji międzynarodowej

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

6,7% PKB – tyle według danych Kilońskiego Instytutu Gospodarki Światowej Polska przeznaczyła na pomoc Ukrainie, ale niestety nie wystarczyło to, żeby być dziś w Białym Domu, gdy rozstrzygane są kwestie bezpieczeństwa Europy. A znalazła się tam nawet Finlandia… Tak bardzo nikt się z nami nie liczy. Co za wstyd.

A poziom naszych pseudoelit, których nikt poważa, a które od lat wciskają nam kit jak silną pozycję mamy w Europie, najlepiej reprezentują dzisiejsze wypowiedzi wiceszefa MSZ, Władysława Bartoszewskiego. Słyszymy, że nie ma nas na spotkaniu ws. Ukrainy, bo “Polska jest średniej wielkości krajem”, a prezydent małej Finlandii co prawda będzie przy stole, ale to dlatego, że zakumplował się z prezydentem USA i grał z nim w golfa…

To może też trzeba było nawiązać jakąś nić porozumienia z Trumpem, zamiast wyzywać go od faszystów i agentów Putina, jak robili to Tusk z Sikorskim i jego żoną, panią Applebaum?

Również kolejny raz odczuwamy jak w praktyce wygląda wdzięczność Ukrainy, która bez pomocy Polski już dawno by upadła – prezydent Zełenski nawet słowem nie upomniał się o naszą obecność, tylko wziął pod rękę Ursulę von der Leyen i tyle go widzieliśmy. Przez 3 lata mogliśmy prowadzić asertywną politykę wobec Ukrainy opartą na pomocy w zamian za coś, ale zamiast tego nasi rządzący robili za frajerów, żeby tylko na salonach klepali ich po plecach. A efekty bezinteresownej pomocy i oddania wszystkiego za nic widzimy na obrazku.

Jeśli nie szanujemy samych siebie, to inni też nas nie będą szanować. Właśnie dlatego polskiej polityce niezbędne jest nowe pokolenie, które pozbawione będzie kompleksów niższości i romantycznych westchnień, tylko ponad wszystko dbać będzie o polskie interesy.

.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (8)

Rozmowy w Waszyngtonie bez Polski – efekt frajerskich rządów PO-PiSu

Rozwiń wpis...
Stanisław Tyszka, poseł do Parlamentu Europejskiego

Gdyby nie Polska Ukraina by już dawno przegrała. Polska jest państwem, które przeznaczyło najwyższy odsetek swojego PKB na pomoc Ukrainie.

Mimo to dziś w Waszyngtonie nie będzie żadnego przedstawiciela Polski.

To jest właśnie efekt frajerskich rządów PO-PiSu.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

W rozmowach o Ukrainie dla USA liczymy się mniej niż Finlandia

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Na spotkaniu w Białym Domu będą przywódcy UE, NATO, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch a nawet Finlandii.

Nie będzie Tuska. Widocznie ani USA ani Ukrainą, nie widziały żadnego powodu, żeby z nami rozmawiać.

Pomimo olbrzymiej naszej pomocy, pomimo naszego położenia geograficznego, liczymy się mniej niż Finlandia.

To jest po prostu smutne.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (6)

Gospodarka hamuje…

Rozwiń wpis...
Tomasz Buczek, poseł do Parlamentu Europejskiego

Wielu rolników zbiera plony, wiedząc, że nie otrzyma uczciwych pieniędzy za swoją pracę. Jednocześnie ceny w sklepach są ciągle wysokie.

W tym samym czasie ktoś inny tygodniami rozsyła CV bez odpowiedzi, a mały przedsiębiorca planuje zamknięcie firmy.

Gospodarka hamuje. Unia Europejska zapowiada kolejne podatki, a nad Wisłą widzimy przewalanie publicznych pieniędzy z KPO.

Odpowiedzialni za obecną sytuację, w końcu dostaną czerwoną kartkę od zwykłych ludzi.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Kolejny podatek w drodze!

Rozwiń wpis...
Marek Tucholski

Pod pretekstem dbania o środowisko Ministerstwo Klimatu i Środowiska chce wprowadzić opłatę opakowaniową. Producenci zapłacą za każdy kilogram opakowania wprowadzonego na rynek. Finalnie oczywiście zapłacą konsumenci, czyli my wszyscy. Resort szacuje wpływy na ponad 5 mld zł w 2028 roku.

Oczywiście problem z opakowaniami można rozwiązać mądrzej. Na przykład inwestując w instalacje termicznego przekształcania odpadów, z której można pozyskać dodatkowo energię. W Danii takie “spalarnie” pokrywają 20% zapotrzebowania na ciepło w kraju. U nas urzędnicy wolą iść po najmniejszej linii oporu i przywalić podatkiem, choć problemu to nie rozwiąże, a jedynie uderzy w nasze portfele.

Zwiń wpis

Skomentuj

„Równoległy budżet” państwa to 150 MILIARDÓW złotych! Sejm nie ma nad nim ŻADNEJ kontroli

Rozwiń wpis...
Grzegorz Płaczek, Przewodniczący Klubu Poselskiego Konfederacji

Doczekałem się odpowiedzi na moją interwencję poselską od Ministra Finansów (sygn. BP2.054.1.2025). Ten system jest chory! W Polsce w 2025 roku nadal funkcjonują 43 pozabudżetowe fundusze oraz 19 funduszy powierzonych Bankowi Gospodarstwa Krajowego. Żyjemy w państwie, w którym ani Sejm, ani opinia publiczna nie mają bieżącej kontroli nad tym „równoległym budżetem”, którego wartość wydatków w 2025 roku wynosi 150 MILIARDÓW złotych!

Tak, tak – mamy w naszym kraju dwa równoległe budżety i czas z tym skończyć! Dzięki funduszom pozabudżetowym polski rząd nie tylko obchodzić konstytucyjny limit oficjalnego długu publicznego (60% PKB), ale również… finansuje sam Bank Gospodarstwa Krajowego. Tylko w przypadku 3 funduszy powierzonych Bankowi Gospodarstwa Krajowego (tj. Przeciwdziałania Covid-19, Krajowego Funduszu Drogowego oraz Funduszu Kolejowego), wydatki z tytułu „wynagrodzenia prowizyjnego za obsługę tych funduszy” wyniosły (na rzecz BGK) w samym tylko 2025 roku niemal 18 MILIONÓW złotych! A to dopiero wierzchołek góry lodowej.

Ktoś w tym kraju oszalał?! Co to znaczy, że fundusze są pozabudżetowe?! Przecież za wszystko płacą polscy podatnicy!

Politycznie – pomysł tworzenia funduszy pozabudżetowych (czyli drugiego równoległego budżetu) wyszedł od rządu w latach 90., ale… rozwinęły go wszystkie kolejne ekipy. Najbardziej system tych funduszy rozbudował rząd PiS (w latach 2015–2023), jednak obecny rząd nie jest lepszy.

Czas wrócić do normalności, nie chować wydatków w funduszach pozabudżetowych i nie oszukiwać dalej Polaków jakimiś fikcyjnymi liczbami dot. deficytu czy długu publicznego – liczbami wynikającymi z oficjalnego budżetu państwa. Bowiem budżety obecnie… mamy dwa.

Panie premierze – tak nie zarządza się pieniędzmi własnych obywateli! Bo to jest głęboko nieuczciwe, poza kontrolą i korupcjogenne – no chyba, że taki jest zamysł.

PS. Projekt Ustaw Konfederacji likwidujący „Fundusz Przeciwdziałania Covid-19” czeka od miesięcy na procedowanie. Może już czas zrobić pierwszy krok ku normalności?

Zwiń wpis

Skomentuj

W sprawach bezpieczeństwa musimy mówić jednym głosem!

Rozwiń wpis...
Marcin Możdżonek w programie Śniadanie Rymanowskiego w Polsat News

Zamiast obrażać Donalda Trumpa jak to robili Tusk, Sikorski czy jego żona, trzeba przyjąć pozycję partnerską – bez niego konfliktu na Ukrainie nie zakończymy.

👉 Skoro prezydent Nawrocki może być łącznikiem z Trumpem, to wykorzystajmy to, a Donald Tusk ze swoją świtą niech zrobi krok do tyłu. W sprawach bezpieczeństwa musimy mówić jednym głosem!

👉 Dyplomacja rządu Tuska? Ambasador Schnepf nawet nie złożył kwiatów pod Monte Cassino, a Bogdan Klich nigdy nie powinien być polskim ambasadorem w USA.

Zwiń wpis

Skomentuj

Ten rząd jest na niby1

Rozwiń wpis...
Ewa Zajączkowska-Hernik, poseł do Parlamentu Europejskiego

Kibice Maccabi Hajfa na meczu z Rakowem Częstochowa zachowują się jak bydło i wywieszają haniebny, antypolski transparent, którym nazywają nas “Mordercami od 1939 r.”, czym ostentacyjnie plują na Polskę, zakłamują prawdę historyczną i próbują fałszywie obarczać nas odpowiedzialnością za zbrodnie II wojny światowej. Reakcja ich ambasady w Polsce? Żadnych przeprosin, brak stanowczego odcięcia się od skandalicznego transparentu. Reakcja ministra Sikorskiego? Podziękował ambasadzie za… reakcję i stanowisko! Masz Ty człowieku honor?

Mało tego. Wyobraźcie sobie, że rządzący zamiast wywalić na zbity pysk antypolskiego prof. Ruchniewicza z funkcji dyrektora Instytutu Pileckiego, po tym jak chciał dyskutować o “zwrotach dóbr kultury przez Polskę na rzecz Niemiec”, twardo trzymają go na stanowisku i pozwalają mu… odwołać dyrektorkę, która o tych haniebnych pomysłach informowała resort kultury! To się w głowie nie mieści.

W tej chorej uległości wobec innych państw chronimy i wyciszamy antypolskie postawy godzące w interes naszej Ojczyzny, a do tego karzemy tych, którzy zachowali się godnie. To plucie na własną politykę historyczną i tożsamość narodową. Nie szanujemy samych siebie, więc efekt jest taki, że i nas nikt nie szanuje.

Jednym z najpilniejszych celów, po rządach zdradzieckich pseudoelit, będzie przywrócenie godności własnemu Narodowi.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Rzadki moment kiedy PiS-owski minister przyznaje rację Konfederacie

Rozwiń wpis...
Rafał Mekler, lider Konfederacji na Lubelszczyźnie

Rafał Mekler w Telewizji Republika wskazał na to co dzieje się obecnie w Holandii:
– W Holandii wpadli na pomysł, że będą płacić ciężkie miliony euro – jest mowa o 1,5 miliarda euro – na likwidację hodowli bydła. “Ekolodzy” stwierdzili, że krowy, niestety, wydalają azot. Przypomnę, że azot to jest praktycznie siedemdziesiąt parę procent naszej atmosfery.
Rzecz cała polega na tym, żeby zrobić miejsce dla mięsa z Mercosur.

Poseł PiS i b. minister rolnictwa w rządzie Morawieckiego Robert Telus potwierdził opinię Rafała Meklera:
– Tak, potwierdzam. Już od jakiegoś czasu w Europie jest prowadzona taka polityka, żeby zwijać albo zabijać europejskie rolnictwo, co za tym idzie polskie rolnictwo. Po to tylko i wyłącznie, żeby podpisać umowę z Mercosur i zrobić miejsce – bardzo ładnie kolega to powiedział – zrobić miejsce na towary z krajów Mercosur, a do tych krajów, w tamtym kierunku…
– …pojadą niemieckie samochody – dokończył zdanie Rafał Mekler.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Unia Europejska staje się motoryzacyjną Kubą jeśli chodzi o auta rodzinne

Rozwiń wpis...
Krzysztof Bosak, wicemarszałek Sejmu

UE staje się motoryzacyjną Kubą jeśli chodzi o auta rodzinne. Albo jeździsz starociem albo musisz importować z USA lub Azji. Przemysł wymierającego kontytentu ignoruje istnienie rodzin, które mogłyby odbudować jego demografię.

Klaudia Domagała, prezes Fundacji Kobiety Wolności i Niepodległości

Samochód dla dużej rodziny, mój mini-poradnik na 2025 rok.

Kto ma czworo dzieci lub więcej, ten wie: życie codzienne to logistyka, kompromisy i nieustanne decyzje „co się zmieści, a co nie”. Dotyczy to nie tylko lodówki czy mieszkań, ale także… samochodu. Dziś trochę osobisty wpis, ale jednocześnie bardzo praktyczny. Bo czy wiedzieliście, że w 2025 roku w Unii Europejskiej praktycznie nie da się kupić nowego samochodu dla dużej rodziny w racjonalnej cenie?

Cenowo chcieliśmy zachować rozsądek – zależało nam na aucie z salonu (używane, poleasingowe, ewentualnie nowe), praktycznym i trwałym. Po pewnym czasie poszukiwań z bólem przyjęliśmy do wiadomości, że suma musi przekroczyć 6 cyfr, a i tak wybór jest bardzo ograniczony. To bariera, którą wiele rodzin wielodzietnych w Polsce w ogóle nie jest w stanie przekroczyć – dlatego tak wiele osób jeździ dziś 15–20-letnimi vanami z epoki, gdy Europa jeszcze produkowała normalne samochody dla rodzin.

Mam tu na myśli takie klasyki jak: Ford S-Max, VW Sharan, Renault Espace, Opel Zafira, Toyota Previa – auta z prawdziwymi 7 miejscami i normalnym zawieszeniem. Niestety: producenci tną gamy modelowe, zostawiając w ofercie SUV-y „na pokaz”, a nie samochody do życia.

Co ciekawe, duże auta rodzinne wciąż są produkowane – tylko nie w Europie.

W USA możesz dziś kupić: Kia Carnival, Honda Odyssey, Toyota Sienna, Chrysler Pacifica, Ford Expedition – wszystkie zbudowane dla rodzin.

W Azji też nie ma problemu: Maxus G90, Nissan Serena, Toyota Alphard, Buick GL8 – ale w Europie te auta praktycznie nie istnieją. Brak homologacji, brak importu, brak zainteresowania ze strony marek, które dziś wolą zarabiać na SUV-ach i crossoverach.

Nasze rozwiązanie: Forthing U-Tour.
Po długich poszukiwaniach zdecydowaliśmy się na chińskiego vana marki Dongfeng. Zaskoczeni? My też na początku byliśmy, ale dziś możemy śmiało powiedzieć, że był to dobry wybór i dostępny w Europie dla rodziny 2+4.

Auto kosztowało 149 990 zł brutto, ale dzięki promocji rocznika 2024 dostaliśmy lakier za 1 zł, ubezpieczenie OC/AC na rok za 1 zł oraz instalację LPG także za 1 zł. Lekką ręką ok. 15 tys. zł oszczędności. W tej cenie dostaje się więc naprawdę dużo.

 Co konkretnie?
– Silnik 1.5, 177 KM – jednostka Mitsubishi, sprawdzona i dynamiczna
– Automatyczna skrzynia biegów – wygodna w mieście i trasie
– Rejestrator jazdy w standardzie
– Tempomat, kamera cofania, pełna elektryka (fotele, szyby, lusterka)
– Fotele przednie oraz w 2. rzędzie wentylowane i podgrzewane – sprawdzają się latem i zimą, choć przy fotelikach z oczywistych przyczyn nie mają zastosowania.
– Panoramiczny dach z otwieranym szyberdachem – dzieci go uwielbiają 
– Automatyczna klimatyzacja – co prawda jednostrefowa, ale dobrze rozprowadzona po całej kabinie, w przeciwieństwie do np. Toyoty Proace Verso, gdzie klimatyzacja w drugim i trzecim rzędzie to już tylko sterowanie manualne.

I najważniejsze: układ 2+2+3. Środkowy rząd to dwa oddzielne, komfortowe fotele kapitańskie. Pomiędzy nimi jest przejście, więc mogę bez wysiadania z auta przejść do dzieci siedzących z tyłu – co jest naprawdę wygodne, np. na postoju czy przy potrzebie pomocy.

Jak z przestrzenią?
To nie jest pojazd dostawczy, więc bagażnik przy pełnym składzie jest niewielki: wchodzi duży wózek typu gondola + mały bagaż, albo większe zakupy z supermarketu. Ale na dłuższy wyjazd w 7 osób raczej konieczny będzie bagażnik dachowy.

Plusem jest to, że mimo długości, auto mieści się na normalnych miejscach parkingowych – czasem lekko wystaje, ale generalnie da się nim spokojnie funkcjonować w mieście. Zaskakująco dobrze się nim manewruje.

 Z rzeczy, które są nieoczywiste, a istotne dla rodziny:
– Wygodne i DUŻE uchwyty na kubki w 1. rzędzie, jednocześnie z mechanizmem trzymającym pewnie także mniejsze kubki. W poprzednim aucie nie mieściły nam się np. termosy, tu problemu nie ma. W drzwiach są specjalne miejsca na większe butelki.
– Stoliczki w 2. rzędzie są bardzo solidne, pozwalają np. rysować czy bawić się na nich. Jednocześnie tam uchwyt na kubek mógłby być nieco głębszy. Uchwyty są też w 3. rzędzie.
– Każdy rząd ma wejścia USB do ładowania.
– Rozmowy między 1., a 3. rządem nie są łatwe. Jest dosyć daleko, a muzykę trzeba wyciszać żeby dobrze słyszeć.
– Muzyka/dźwięk. Sterowanie głośnością tylko z poziomu kierownicy lub… dotykowego tabletu. Zdecydowanie wolałabym pokrętło lub przycisk MUTE na środkowym panelu – właśnie chociażby po to, aby szybko móc porozmawiać z dziećmi.
– W 3. rzędzie nie ma dodatkowego oświetlenia. W aucie jest panoramiczny dach i duże okna, ale myślę, że jakaś lampka np. do czytania lub poszukania czegoś co spadło by się przydała. Jednocześnie jeżdżące tam dzieci nie narzekały na tą kwestię, więc to raczej moje własne przemyślenia 
– Dzieci uwielbiają przestrzeń w aucie, podświetlenia na drzwiach których kolor można zmieniać, szyberdach itd. Czują się w samochodzie wygodnie i lubią nim jeździć.
– 3. rząd nie ma ISOFIX. Nie da się też wyłączyć poduszki powietrznej pasażera w 1. rzędzie do montażu fotelika tyłem (lub jeszcze nie znaleźliśmy na to sposobu).
– Dużo wygodnych schowków, paczka wyciąganych chusteczek mieści się na dolnej półce w środkowym panelu 

 Jest pod ręką, a jej nie widać.

 Z perspektywy kierowcy, uwagi praktyczne:
– Spalanie ok. 10l/100 km, bak 55l. Zasięg bez instalacji LPG nie jest więc wysoki. Jednocześnie otrzymujemy bardzo dynamiczne auto, szczególnie w trybie SPORT.
– Składanie lusterek z poziomu dotykowego tabletu. Potrzebujemy je składać żeby wjechać w bramę kamienicy. Można się przyzwyczaić, ale dlaczego nie ma po prostu fizycznego przycisku? – Miękkie zawieszenie, ale bez wrażenia “bujania”. Raczej dobrze wyłapujące nierówności. Układ kierowniczy dostosowany także pod manewrowanie po mieście jednym palcem. Jednocześnie można go dostosować z poziomu ustawień samochodu.
– Auto dostajemy na oponach chińskich, letnich, przeciętnej jakości. Przed zimą, nawet w salonie, zasugerowano wymianę na dobre zimowe lub wielosezonowe.

Pewnie jeszcze jest wiele aspektów, które są dla Was ważne. W razie czego, pytajcie w komentarzach i wiadomości prywatnej.

 A co z alternatywami?

Chrysler Pacifica – świetne auto, bardzo rodzinne, ale dostępne tylko z importu. Sprowadzenie trwa kilka miesięcy, a i tak to samochód używany. Części? Z USA. Gwarancja? Brak.

Toyota Proace Verso (i analogiczne modele Peugota oraz Opla, które różnią się głównie znaczkiem na masce) – testowaliśmy. Auto duże, ale to dostawczak z szybami, nie rodzinny van. O części wad pisałam już wyżej. Zawieszenie „autokarowe”: mój mąż miał po krótkiej jeździe jako kierowca objawy choroby lokomocyjnej. To w naszym przypadku było najbardziej dyskwalifikujące. No i ceny: używane to okolice 150-200 tys. zł za wersje z pełnym wyposażeniem.

Hyundai Staria – auto dostępne w Europie i wygląda naprawdę nowocześnie, ale rozsądnie wyposażona wersja to wydatek ok. 250 tys. zł, czyli sporo więcej niż Forthing.

Mercedes Klasa V – praktyczny i prestiżowy, ale poza naszym zasięgiem finansowym. Używane egzemplarze poleasingowe, które nam wyceniono w łódzkim salonie, to okolice 300 tys. zł. Nowe kosztują jeszcze więcej. Jeśli Was stać, pewnie byłyby to świetny wybór!

Dacia Jogger – budżetowo wygląda zachęcająco, ale znajomy nam odradził. Głównie dlatego, że trzeci rząd to raczej miejsce awaryjne jak wpadnie teściowa i trzeba ją odwieźć, a nie do jazdy 1200 km w pełnym składzie i z bagażem.

Renault Kangoo Grand – ktoś ostatnio podrzucił, że też ma wersję 7 os. i. układ 2+3+2, ale nie testowaliśmy, więc nie oceniamy.

Ciekawostka na koniec
Forthing już zapowiedział nowy model V-Tour, który będzie dłuższy o kilkadziesiąt centymetrów, z większym bagażnikiem. Cena? Około 220 tys. zł, nadal mniej niż niejedna Toyota czy Mercedes… a to przecież auto fabrycznie nowe.

Europa musi wrócić do normalności
Rodzina 2+4 to nie egzotyka. To nie „patologia”. To normalność. A przynajmniej powinna być.

Tymczasem europejski rynek samochodowy, podobnie jak mieszkaniowy, wypycha takie rodziny poza margines. Jeśli masz więcej dzieci, nie znajdziesz samochodu, mieszkania ani wakacyjnej oferty. Masz się zmieścić w standardzie, który dla Ciebie nie istnieje.

Nie zgadzam się z tym. Normalne rodziny mają prawo do normalnego życia. Do samochodu z siedmioma pełnoprawnymi miejscami. Do przestrzeni. Do decyzji, które nie są podyktowane modą ani biurokracją, ale realnymi potrzebami.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (1)

Szczyt Trump-Putin

Rozwiń wpis...
Krystian Kamiński

Bez względu jaki będzie wynik dzisiejszego szczytu na Alasce przejdzie on do historii. Tak jak przechodziły do historii, utrwalając się w datach zapamiętanych z podręczników szkolnych, te wszystkie zjazdy i konferencje cesarzy, królów i książąt przeszłych wieków. Przejdą do historii, bo bez względu na to jakie decyzje zapadną (lub nie zapadną) historia wraca w swoje utarte tory. Alaskańskie spotkanie Donalda Trumpa i Władimira Putina pokazuje, manifestuje powrót klasycznych form stosunków międzynarodowych i sposobów uprawiania polityki zagranicznej.

Po pierwsze – unilateralizm. Donalda Trumpa nie interesuje ONZ, NATO, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Nie tylko jako organy i biurokracje. Nie interesują go także za bardzo państwa będące sojusznikami i partnerami Stanów Zjednoczonych w ramach statutów i procedur tych organizacji. Interesują go USA i ich mocarstwowe interesy – zgodnie ze swoją interpretacją.

Po drugie – koncert mocarstw. Donald Trump dlatego będzie negocjować los Ukrainy z Władimirem Putinem, a nie Ursulą von der Leyen, Friedrichem Merzem, Emmanuelem Macronem czy Karolem Nawrockim, ponieważ w polityce liczy się on wyłącznie ze sprawczością. Politycy europejscy zostaną jedynie poinformowani o głównych ustaleniach, będą w różnym zakresie brać udział w opracowaniu politycznych form wdrożenia i przystosowania się do decyzji strategicznych, o ile takie zostaną osiągnięte. Z punktu widzenia strategii i polityki Rosja, dokonując inwazji na Ukrainę i utrzymując zdolność do jej prowadzenia, zamanifestowała realną sprawczość. Stało się to mimo pośredniego zaangażowania Stanów Zjednoczonych oraz całego ich bloku sojuszniczego. Moskwa zakwestionowała porządek obowiązujący w Europie od 1991 roku, a właściwie zasady amerykańskiej hegemonii globalnej, które stanowiły, iż tylko USA mają prawo bezpardonowo, środkami militarnymi obalać władze i systemy państwowe (Irak) lub zmieniać granice państw (Kosowo). Zatem…

…po trzecie – koniec globalnego prymatu USA. Sam fakt, że Rosja zdecydowała się rozpocząć konwencjonalną, regularną wojnę w Europie i, prowadząc ją już czwarty rok, nie została pokonana czy zdyscyplinowana przez USA i ich sojuszników potwierdza, że hegemonia Waszyngtonu, której krótka epoka narodziła się w latach 1989-1991, jest skończona. Fakt, którego nie może przyjąć do wiadomość spora część polskich polityków, analityków, publicystów, jest w pełni uświadomiony przez imperatora Imperium Americanum. Trump dostrzegł, że USA nie mają sił i zasobów utrzymywać globalne panowania. Równowaga sił, z wielu względów, zmieniła się na ich niekorzyść, trzeba więc grać starym, znanym przez wieki sposobem – równoważeniem, przeplataniem walki (także wojennej) i negocjacji, uznając innych aktorów międzynarodowych za rywali, ale zarazem podmioty o równym statusie ontologicznym…

… co jednocześnie, po czwarte, oznacza kres legitymizacji polityki zagranicznej USA i ładu międzynarodowego formułą ideologii liberalnej ukierunkowanej ku utopii „globalnej demokracji”, która miała podporządkować egoizm i suwerenność państw „ładowi opartemu na zasadach”. Utopia stara jak same Stany Zjednoczone – państwo-projekt oświeceniowej ideologii, była po prostu próbą projekcji na cały świat ideologii i systemu, według których zostały skonstruowane same USA. W praktyce ta kosmopolityczna utopia nie mogła być zrealizowana przez żadne organizacje międzynarodowe czy ponadnarodowe, które nie stały się podmiotem globalnej władz mocą równie globalnej zgody „wolnych z wolnymi, równych z równymi” (my, Polacy bardzo lubimy takie utopie, prawda?). W praktyce idea globalnej demokracji mogła być wcielana właśnie tylko przez maszynerię państwową USA, która dążyła nie tylko do przewagi politycznej i eksploatacji ekonomicznej, ale też do uformowania całego świata na swój obraz i podobieństwo – od systemu politycznego po kulturę.

W efekcie logika funkcjonowania elit i struktur amerykańskich nie była logiką zwykłego państwa narodowego, ale logiką metropolitalnego regionu budowanego Imperium Mundi, tak jak teoretyzowali na jego temat Antonio Negri, a w Polsce Tomasz Gabiś. Najważniejszym mechanizmem wzrostu tego „światowego imperium” miał być proklamowany w czasach Ronalda Reagana turbokapitalizm ujęty w formule „konsensusu waszyngtońskiego”. W istocie globalizacja dokonywała się najszybciej i najsilniej właśnie na poziomie gospodarczym.

Rychło dały o sobie znać wewnętrzne sprzeczności takiej formuły Imperium Mundi. Wolny przepływ kapitału i towarów wyprzedził formy panowania politycznego, pierwszą wśród których miała być tzw. soft power. Głównym piachem w trybach procesu okazała się Chińska Republika Ludową – okazała się ona niepodatna na ideologię i presję polityczną hegemona, zachowując kontrolę nad własnym otwarciem na globalizację gospodarczą i cenzurując wpływ kulturowy na własne społeczeństwo. Swoje zrobił efekt skali Chin a także ich skonsolidowany system polityczny. Zdołały one akumulować i kapitał, i know-how. Komitet Centralny KPCh mógł tym łatwiej określić korzystne dla siebie warunki inwestycji, że miał do czynienia z Amerykanami wychowanymi w wybitnie indywidualistycznej kulturze, która dostała ideologiczno-polityczną sankcję w postaci neoliberalnej polityki kolejnych administracji w Białym Domu. Dla inwestorów liczył się tylko tegoroczny bilans spółki, a nie długofalowy interes gospodarki narodowej.

Gospodarcza globalizacja zadziałała więc przeciw politycznej. Zresztą amerykańskie elity nie były do końca gotowe także na tę ostatnią. Wszak USA nie uznały jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego. Donald Trump jasno pokazuje jak bardzo wierzy w kantowskie marzenie o światowej republice – zapraszając Władimira Putina, na którego Międzynarodowy Trybunał Karny wydał wszak nakaz aresztowania. Pozostaje przy tym niezachwianym sojusznikiem innego figuranta takiego nakazu – Benjamina Netanjahu.

Spotkanie z Putinem nie jest więc kaprysem, wyrazem skrajnej niekompetencji, czy wariactwa amerykańskiego prezydenta, jak to często słyszę i czytam w Polsce. Jest robieniem polityki zagranicznej w sposób, w jaki była robiona przez większość historii.

Zmienność retoryki i gestów to naturalna cecha tej formy uprawiania polityki. W Polsce przyjmowano niedawno z podnieceniem pewne utwardzenie języka Trumpa wobec Moskwy, gdy mówił o tym, że zawiódł się na Putinie, gdy zapowiadał skrócenie okresu, w którym Rosjanie mają zaprzestać działań zbrojnych (ten termin już minął!) i gdy jego urzędnicy grozili sankcjami pośrednimi wobec podmiotów skupujących rosyjską ropę naftową czy gaz ziemny.

Rozochocony pokorą, z jaką jego handlowy dyktat został przyjęty zachodnioeuropejscy wasale z UE, Trump przedsięwziął podobną jak wobec nich, taktykę zastraszania Indii. Podniósł 6 sierpnia cła na indyjskie towary do 50 proc., wprost wskazując na Indie palcem jako jednego z głównych nabywców rosyjskiej ropy, czyli jako na potencjalną ofiarę zapowiadanych antyrosyjskich sankcji wtórnych.

Rzecznik indyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych odpowiedział na to uwagą, by Waszyngton nie wtrącał się w kształt relacji między jego państwem a Moskwą. Indie zasygnalizowały również, że nie kupią amerykańskich samolotów F-35. Tego samego 6 sierpnia zapowiedziano, że premier Indii Narendra Modi uda się do Chin po raz pierwszy od siedmiu lat, na szczyt Szanghajskiej Organizacji Współpracy, który rozpocznie się 31 sierpnia. Dwa dni później Modi odbył rozmowę telefoniczną z Władimirem Putinem, podczas której zaprosił prezydenta Rosji do swojego kraju na 23 szczyt dwustronny. Pojawiły się informacje, iż Hindusi mogą kupić najnowocześniejszy rosyjski samolot myśliwski Su-57 ponieważ Rosjanie poszli w swojej ofercie tak daleko, że zaoferowali kody źródłowe.

Biorąc pod uwagę, że Trump poważnie nadwyrężył relacje także z pozostałą częścią BRICS – Republiką Południową Afryki i Brazylią (wobec tej ostatniej żądał umorzenia procesu sądowego jej byłego prezydenta i swojego zwolennika Jaira Bolsonaro), USA znalazły się w niebezpiecznej izolacji w gronie mocarstw… a nie są już hegemonem. To dlatego Donald Trump zaprosił Władimira Putina, czym ostatecznie pogrzebał marzenia o izolacji rosyjskiego przywódcy.

Czy wyciągniemy z tego jakiekolwiek wnioski w Polsce? Rosja nie będzie izolowana. Rosja nie zostanie wykluczona z Europy. Rolę tę będzie podtrzymywał usilnie ten sam polityk, którego Europa, a szczególnie Polska uważa za swojego protektora. Polityk ten bezlitośnie będzie rozgrywał wobec nas rosyjski straszak, w sytuacji, gdy sami Europejczycy nie mają relacji z Moskwą.

W chwili, gdy tak właśnie układają się relacje międzynarodowe czołowa partia opozycyjna, szykując się do przejęcia władzy w naszym kraju napisała w swojej, werbalnie uzurpatorsko określonej, „deklaracji polskiej” – „Należy bezwzględnie postawić na ścisły niezachwiany, strategiczny sojusz militarny gospodarczy ze Stanami Zjednoczonymi Armia Polska musi zostać rozbudowana we współpracy z USA”. Osoby te zdają się nie rozumieć rzeczywistości geopolitycznej, która ich otacza.

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (4)

Trump rozmawia z Putinem – oburzenie. Trump rozmawia z Netanjahu – brak oburzenia

Rozwiń wpis...
Sławomir Mentzen

Widzę wielkie oburzenie, że Trump normalnie traktuje Putina, chcąc doprowadzić do pokoju na Ukrainie.

Ciekawe, że takich reakcji nie było, gdy Trump spotykał się z Netanjahu

Zwiń wpis

RozwińZwiń komentarze (2)

Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy Overview

This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.