Karina Bosak

Karina Bosak z mównicy sejmowej, 11 lipca 2024 r.

– Nieczęsto na tej sali są debaty, w których decyduje się o życiu i śmierci. To jest jedna z nich. Nasz sprzeciw wobec tego projektu ma charakter moralny i ideowy.

Zabijanie dzieci nienarodzonych to zło w czystej postaci. Tworzenie warunków, w których kobiety można do tego zachęcać, popychać lub wręcz zmuszać to zło. Decydowanie o bezkarności winnych tej śmierci to zło. Życie to dar i odpowiedzialność. Należy je chronić. Dotyczy to zarówno życia matki, jak i życia dziecka.

“Kto za zgodą kobiety”, brzmią pierwsze słowa nowelizowanego przepisu karnego, “kto za zgodą kobiety przerywa jej ciąże”, ale jak ocenić, czy ta zgoda nie była wymuszona? Skoro jeśli uchwalicie tę ustawę, to większość aborcji będzie farmakologiczna. Skąd mieć pewność, że ta zgoda była w pełni świadoma konsekwencji, niezależna?

W ubiegłym roku w Stanach Zjednoczonych ponad połowa aborcji dokonywana jest farmakologicznie. Podobne statystyki widzimy w innych państwach zezwalających na aborcję. W Polsce jest silne lobby aborcyjne, które umożliwia kobietom zdobycie tabletek poronnych przez internet, bez wizyty u lekarza, bez badania USG, bez oceny prenatalnego wieku dziecka. Te organizacje również bardzo aktywnie uczestniczą w czasie prac komisji, by te groźne przepisy zostały przez Was uchwalone, bo one są i w ich interesie. Wejdźcie sobie na fora internetowe pod hasłem “żałuję swojej aborcji” i zobaczcie, jak wiele kobiet pisze o tym, że zostały przymuszone przez partnera i rodzinę, a teraz z wielkim żalem same w poczuciu winy i z myślami samobójczymi zostały same, bo wiedzą, że czasu nie da się cofnąć.

Przymus ma wiele postaci w tym i przymuszoną zgodę. Szantaż i rozgrywki emocjonalne są również mocnymi formami presji, szczególnie dla kobiety w ciąży. A obecne prawo w Polsce chroni te kobiety i Wy chcecie jej tej ochrony pozbawić. W realiach proponowanych przez ten projekt ta kodeksowa zgoda zostanie nie do zweryfikowania, bo wprowadza on bezkarność aborcji przed upływem 12 tygodnia prenatalnego życia dziecka. Bezkarność aborcji w pierwszym trymestrze ciąży.

Kolejna uwaga, bo autorzy projektu na tym nie kończą. Oni chcą także wyłączyć bezprawność aborcji eugenicznej przez całą ciążę aż do porodu. Jakby tego było mało, dodatkowo w tym projekcie wykreśla się dwa przestępstwa. Przestępstwo pomocnictwa w nielegalnej aborcji, za które już teraz grozi 3 lata więzienia oraz przestępstwo nakłaniania, za które również grozi 3 lata. A jeżeli dziecko jest w stanie samodzielnie żyć poza organizmem matki, to wymiar kary wynosi 8 lat.

Co takiego się zmieniło, że nagle mamy traktować te przestępstwa pobłażliwie? Co się zmieniło, że mielibyśmy udawać, że ich nie ma? Nie ulegajmy złudzeniom propagandy lobby aborcyjnego. To nie jest tak, że zdekriminalizowanie nakłaniania czy pomocnictwa w aborcji będzie dotyczyć zatroskanych osób najbliższych, którzy tylko wspierali. Ta ustawa to ma być parasol ochronny dla bezkarności organizacji aborcyjnych, które jeśli ją uchwalicie, będą wciągały kobiety w swoją śmiertelną sieć i nie będą miały już żadnych hamulców! Kogo chcecie tak naprawdę chronić? Biznes aborcyjny czy kobiety i dzieci?

Tam, gdzie prawo ma chronić kobiety i bezbronne, nienarodzone dzieci, sprawcy jednej z największych krzywd, zgodnie z waszym projektem, mają uchodzić sprawiedliwości, a prawo karne, zamiast stać na straży ich bezpieczeństwa i dawać narzędzia do ich ochrony, będzie ślepe i głuche na ich krzywdę!

Prawda jest niestety taka, że wy nie tylko chcecie by, bezkarne było zabicie nienarodzonego dziecka. Wy także chcecie osłabić ochronę życia kobiet w ciąży i robicie to tym projektem. Trudno do prawdy zorientować się, czy to wynik głupoty niekompetencji, czy złej woli. Jedno jest gorsze od drugiego. Różnicujecie ochronę prawno-karną życia samej matki. Dlaczego przestępstwem w waszym projekcie nazywacie spowodowanie śmierci matki w wyniku nielegalnej aborcji po upływie 12 tygodnia ciąży? Dlaczego przestępstwem nie nazywacie doprowadzenie do śmierci kobiety w ciąży w okresie, który jest wcześniej, przed 12 tygodniem życia dziecka?

Ludzie mają prawo wiedzieć, że obecnie za spowodowanie śmierci kobiety kodeks karny przewiduje 10 lat, a wy chcecie tę ochronę wykreślić. Dlaczego chcecie, by do 12 tygodnia ciąży życie kobiety było słabiej chronione? Czy może dlatego, że aborcja farmakologiczna, czyli metoda stosowana w tym okresie nie jest tak bezpieczna, może zakończyć się śmiercią dziecka, ale również śmiercią kobiety? Według danych WHO śmiertelność okołoporodowa kobiet jest mniejsza w krajach, gdzie aborcja jest ograniczona, niż w krajach gdzie jest dostępna na życzenie.

Kolejny temat, w Polsce co roku około 40 tys. kobiet doświadcza samoistnego poronienia. Polski system prawny obecnie wspiera kobiety i rodziny w postaci prawa do pochówku, rejestracji dziecka w urzędzie stanu cywilnego, otrzymania zasiłku pogrzebowego czy dodatkowych dni urlopu macierzyńskiego. No to z jednej strony świetle prawa będziemy mieli martwo urodzone dziecko, a jeżeli w tym samym czasie, w analogicznym momencie dojdzie do aborcji, to ono już dzieckiem nie będzie? Oczywiście najprawdopodobniej, aby uniknąć tego absurdu, odbierzecie i te prawa kobietom, tak samo, jak zrobiły to siły proaborcyjne w innych krajach, gdzie aborcja jest legalna na żądanie. Tam poronione dzieci nie mają praw, a ich rodzice nie mogą liczyć na żadne wsparcie, choćby po to, aby godnie przeżyć żałobę po stracie dziecka.

Po trzecie, jak to w ogóle jest możliwe, że mając cztery projekty ustaw dotyczących aborcji, pracujecie w pierwszej kolejności nad nowelizacją kodeksu karnego, którego rolą jest stać na straży przestrzegania pozostałych ustaw? Kodeks karny odsyła do ustaw, które chcecie także nowelizować i których obecnie nie przyjęliście! To jest wprowadzanie chaosu i stawianie państwa prawa na głowie. Wspomniany już artykuł 152. brzmi: “Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę, poza przypadkami wskazanymi w ustawie,” względem której w kolejce prac czekają jeszcze trzy projekty, bo nie potraficie się zdecydować, jak mają brzmieć i które chcecie uchwalić. Totalny brak logiki!

W wyniku prac komisji w chaosie na prędce, na jednym posiedzeniu, bez właściwej debaty, przyjęliście poprawki rozszerzające i radykalizujące pierwotną wersję projektu. Wbrew całej Waszej narracji o praworządności, dla tego pisanego na kolanie projektu, nie zamówiliście żadnych nowych opinii prawnych. A na doradcę komisji wzięliście prawniczkę, która ma fundamentalny konflikt interesów, bo z jednej strony broni sprawców aborcyjnych przestępstw a z drugiej strony komisji zmierza do uchylenia przepisów, na podstawie których mają być skazani.

Po czwarte, w legislacji jest zasada, że jeśli jakiś projekt ustawy dotyczy zmian w kodeksach, to potrzebna jest opinia komisji kodyfikacyjnej. To elementarz transparentnego i profesjonalnego tworzenia dobrego prawa. I oczywiście jest to kolejny standard, którego przez swój pośpiech i niekompetencje nie dotrzymaliście. Komisja kodyfikacyjna nie wypowiedziała się w sprawie tego projektu, bo tak naprawdę nikt z Was nie chciał jej słuchać. Zmieniacie kodeks karny, a komisja kodyfikacyjna nawet tego nie zbadała. I Wy to chcecie uchwalić? Wiecie, dlaczego komisja kodyfikacyjna odmówiła opinii? Bo ten projekt zawierał błędy legislacyjne i wymagał zmian merytorycznych, nim będzie nadawał się do rozpatrzenia. To powinno być oczywistą rekomendacją. Rekomendacją, by odrzucić go w całości.

Wasz projekt jest zły, niespójny, nieodpowiedzialny, niekonstytucyjny, niskiej jakości, procedowany w pośpiechu, w chaosie i bez właściwych konsultacji. A dotyczy on spraw fundamentalnych, spraw życia i śmierci. Dlatego należy go odrzucić w całości, o co wnosimy.

Poseł @KarinaBosak ws. projektu o częściowej depenalizacji i dekryminalizacji aborcji 👇🏻

Zabijanie dzieci nienarodzonych to zło w czystej postaci.

❌Tworzenie warunków, w których kobiety można tego zachęcać, popychać lub wręcz zmuszać to zło. ❌Decydowanie o bezkarności… pic.twitter.com/7vPfBFFtmR

— Konfederacja (@KONFEDERACJA_) July 11, 2024

Poseł Karina Bosak z mównicy sejmowej, 11 kwietnia 2024 r.

– Pani Marszałek, Wysoka Izbo. Moje ciało, mój wybór. To hasło w całej debacie aborcyjnej od lat powtarzane jest jak mantra. Ale hasło “moje ciało, mój wybór” nie tylko ukrywa tę prawdę, która została już naukowo udowodniona, że dziecko zaczyna swoje życie i rozwój w chwili poczęcia. To hasło kryje bardziej perfidny przekaz: Twoje ciało, twój problem. To jest prawdziwym przesłaniem dla kobiety, która znalazła się w niespodziewanej ciąży albo która dowiaduje się, że jej dziecko może być ciężko chore. Nie twoje ciało twój wybór, ale twoje ciało twój problem.

My, to znaczy ojciec, dziecka, przyjaciele, rodzina, a także my, wybrani przedstawiciele społeczeństwa, wygodnie umywamy ręce od całej sprawy. W imię wolności, z łagodnym uśmiechem, mówimy jej Twoje ciało, twój wybór. Ale ona słyszy tylko jedno. Twoja ciąża, twój problem. Załatw go sama. Czy wiecie, jaka jest najczęstsza odpowiedź kobiet, które miały aborcję, na pytanie, dlaczego się na to zdecydowały? Mówią, bo czułam, że nie miałam innego wyboru. Co za paradoks. Wszyscy dookoła, którzy mieli jej przyjść z pomocą w trudnej i niespodziewanej sytuacji, odwrócili się od niej. Miała być wolna, a w rzeczywistości nie miała wyboru.

W całej tej debacie kobiety traktowane są przedmiotowo, są wykorzystywane instrumentalnie. A przez kogo? Przez aborcjonistów. Gdy ci ludzie, kobiety i mężczyźni mówią: kobiety wybrały, kobiety nie mogą czekać, kobiety tego chcą, kobiety zdecydowały, traktują je instrumentalnie i pomijają wszystkie te kobiety, które wcale tego nie chcą, które wcale tego nie wybrały i które wcale o tym nie zdecydowały. Aborcjoniści nie mówią w imieniu wszystkich kobiet.

Słuchając też ich wypowiedzi na temat kobiet i losu dzieci nienarodzonych, można by uznać, że powstają one w ogóle bez udziału mężczyzn i należy ich pominąć. Jakie to wygodne! Tu należy zadać pytanie – ale dla kogo? Radykalny feminizm, próbując wyrwać kobiety z rąk mężczyzn, oddaje im niebywałą przysługę. Popieranie aborcji przez mężczyzn to dla nich doskonałe rozwiązanie, pozbawione wad, bo pozwala zdjąć z nich 100% obowiązku i 100% odpowiedzialności.

Drogie kobiety, to nie oni będą chodzić do kliniki aborcyjnej. To nie oni będą żyć w poczuciu winy i z wyrzutami sumienia. To nie oni będą czuć ból i krwawić, ponosząc wszelkie ryzyka medyczne związane z procedurą aborcyjną. Ich fałszywy heroizm i wygodnictwo nie byłoby jednak możliwe, gdyby nie wsparcie ruchu aborcyjnego, który rośnie w siłę od dekad.

Okoliczności zajścia w ciążę są naprawdę bardzo różne. Jest wiele kobiet, które gdy widzą dwie kreski na teście ciążowym, myślą o sobie jakiś rodzaj niepokoju. Czy ja sobie poradzę? Jestem za młoda na dziecko? Jestem za stara? Nie mam jeszcze dzieci albo mam ich za dużo? Miałam iść na studia, miałam iść do pracy. Dlaczego ja? Dlaczego teraz? Co dalej? Taka kobieta potrzebuje usłyszeć jedno. Nie bój się, nie jesteś sama, pomogę Ci. Zamiast “Twoje ciało, Twój wybór”, zasługuje usłyszeć nasze dziecko, nasza odpowiedzialność.

Tak, nasza. Nasza, bo jej ciało nie jest inkubatorem, jak też czasem czytamy na transparentach, a jej dziecko nie jest pasożytem, jak mieliśmy okazję ostatnio usłyszeć. Matka i dziecko są osobami, które wymagają miłości i wsparcia i opieki w pierwszej kolejności. To wsparcie powinno przyjść od męża, od ojca dziecka, rodziny najbliższych. Ale właśnie często tego brakuje, więc potrzebują wsparcia naszego, społeczeństwa i państwa. Jesteśmy po to, żeby usuwać jej lęk, a nie jej dziecko.

My, kobiety i mężczyźni broniący prawa do życia, chcemy poważnego traktowania kobiet, ich potrzeb, kiedy zachodzą w ciąże, kiedy stają się matkami, lepszej jakości i dostępności opieki zdrowotnej, wsparcia psychologicznego oraz pomocy w zakresie opieki nad dzieckiem, szczególnie gdy okaże się, że może być niepełnosprawne lub poważnie chore.

Potrzebna jest pomocna dłoń również lekarzy i personelu medycznego. W dyskusji aborcyjnej następuje przemilczanie całych obszarów medycznych, gdzie np. dział medycyny prenatalnej rozwija się bardzo szybko i powinien mieć po co rozwijać się dalej. Przez cały okres ciąży matka i dziecko nienarodzone są przecież pacjentami. Oboje. Nienarodzone dziecko jest także podmiotem praw pacjenta. Pacjentem, którego zamiast leczyć lekarze będą mogli bądź będą zmuszani w świetle proponowanego prawa zabijać, bo jest niechciane, albo tylko dlatego, że żyje.

Stoję dzisiaj przed Wami, bo cała dyskusja, cała debata jest mi niezwykle bliska. Jako matka trójki małych dzieci, jako kobieta, która weszła do Sejmu parę dni przed porodem i która w tej Izbie przy Was karmiła noworodka, wiem, jakie to jest poświęcenie być matką i jak często może wydawać się to nie do pogodzenia z innymi planami życiowymi. Stoję przed wami z marzeniem dla mojej córki. Marzę, by wyrastała w takiej Polsce, gdzie w trudnej sytuacji doświadczy wsparcia i pomocy. Marzę, by wyrastała w takim kraju, gdzie każde dziecko, obojętnie w jakich warunkach się poczęło, będzie postrzegane jako wielki dar i wielka radość, bo w przezwyciężaniu wszelkich przeszkód i trudności kobieta nie będzie sama. Bardzo dziękuję.