Poseł do Parlamentu Europejskiego Anna Bryłka.
Politico przygotowało zestawienie: o co Unia Europejska będzie się kłócić w nadchodzącej kadencji Komisji. Polecam, bo to będą również tematy naszej krajowej debaty:
–deportacje vs. prawa człowieka
Przed Komisją stoi poważne wyzwanie opracowania „dyrektywy o powrotach imigrantów”. Do tej pory wydalenie nielegalnego imigranta jest procesem nieskutecznym i obarczonym problemami organizacyjno-prawnymi. Na stole jest też pomysł stworzenia centrów imigranckich poza obszarem UE, w których imigranci czekaliby na decyzję wjazdową.
–rozszerzenie vs. ryzyko wewnętrznego podziału
Marzenia eurokratów o imperialnej Unii zderzają się ze smutną rzeczywistością. Po ataku Rosji na Ukrainę, UE otworzyła ramiona — symbolicznie — na wnioski o członkostwo Ukrainy i Mołdawii, rozpoczynając proces, którego ukończenie prawdopodobnie potrwa lata. Pośród szerokich oświadczeń o poparciu dla rozszerzenia ze strony stolic UE, pojawiają się obawy, że wpuszczenie gęsto zaludnionych krajów, takich jak Ukraina, zaleje rynek wewnętrzny UE tanią siłą roboczą i produktami, stawiając innych członków — szczególnie sąsiadów, takich jak Polska — w niekorzystnej sytuacji.
– rolnictwo
Tu problemy kumulują się lawinowo a stawką jest ponad 1/3 europejskiego budżetu. Ursula von der Leyen miota się między utopijnym Zielonym Ładem, który likwiduje europejskie rolnictwo a pokusą by jednak mieć jakieś źródło dochodów na czas kryzysu. Nowy komisarz ds. rolnictwa Christophe Hansen będzie miał dużo trudności z zachowaniem kruchego konsensusu w sprawie reform rolniczych, która miałaby uspokoić rozgniewanych rolników poprzez złagodzenie obciążeń środowiskowych i zwiększenie ich dochodów. I to będzie tylko preludium przed o wiele trudniejszymi negocjacjami w sprawie WPR przed kolejną wieloletnią perspektywą finansową rozpoczynającą się w 2028 r.
– konkurencyjność
W obliczu stagnacji gospodarki UE nic nie wydaje tak ważne, jak przywrócenie unijnej konkurencyjności. Niezależnie od tego, czy chodzi o dominację Ameryki w dziedzinie sztucznej inteligencji, czy o niedawny wybuch chińskiego eksportu pojazdów elektrycznych, europejskie firmy są zjadane przez swoich zagranicznych rywali. Tu znowu widzimy rozdarcie w umysłach komisarzy. Z jednej strony żywe jest pragnienie zamienienia Europy w technologiczny skansen, rezerwat przyrody bez przemysłu, co więcej cały czas dominuje pragnienie, aby całą Europę pokryła warstwa certyfikatów, regulacji i dyrektyw (Clean Industrial Deal), a z drugiej strony jednak trochę zazdrość bierze, że inni (USA i Chiny) się rozwijają i bogacą. Pomysły na zmianę tej sytuacji: żadnych!
– cenzura vs. bezpieczeństwo w sieci
Podczas pierwszej kadencji von der Leyen, UE opracowała jedne z najbardziej dalekosiężnych na świecie przepisów dotyczących świata cyfrowego, a mianowicie ustawę o AI obejmującą sztuczną inteligencję oraz ustawę o usługach cyfrowych (DSA), która obejmuje platformy internetowe. Komisja Europejska trochę się brzydzi, ale jednak wolność słowa ma swoje granice, a internet nie jest po to, by krytykować to, co oświeceni komisarze UE uznali za słuszne. Nie podobają ci się „naukowe konsensusy”, „polityczne priorytety”, „prawa człowieka”? Przemyślisz to jeszcze raz w zaciszu więziennej celi…
– bezpieczeństwo vs. wydatki
Jeśli UE ma wziąć na siebie większą odpowiedzialność za własne bezpieczeństwo, będzie to wymagało ogromnych inwestycji w krajach, które nie są przyzwyczajone do wydawania dużych sum na obronę. Von der Leyen zidentyfikowała 500 miliardów euro inwestycji potrzebnych do wzmocnienia aparatu militarno-przemysłowego. Jedyny problem: gdzie je znaleźć?
– zielone cele vs. portfele
Clean Industrial Deal zapowiada się jako jeden z najważniejszych wysiłków legislacyjnych kolejnej Komisji, celem jest zwiększenie inwestycji w czyste technologie i energochłonne sektory, aby utrzymać gospodarkę Europy w ruchu, nie tracąc z oczu zielonych celów bloku. Jednak „jak” pozostaje tajemnicą, biorąc pod uwagę niechęć krajów UE do wyłożenia pieniędzy na stół. Clean Industrial Deal będzie miał kilku ojców. Najważniejsi to Teresa Ribera i Stéphane Séjourné, którzy będą nadzorować realizację planu generalnego, ale jeden z jego kluczowych elementów, tzw. Industrial Decarbonization Accelerator Act (ustawa mająca w zasadzie na celu pomoc w oczyszczeniu sektorów najbardziej emitujących dwutlenek węgla) znajdzie się w gestii europejskiego komisarza ds. klimatu Wopkego Hoekstry, który będzie również zajęty próbami sfinalizowania rozmów na temat reformy dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, która ureguluje stawki podatkowe dla różnych form energii.
– interesy narodowe vs. priorytety UE
Jednym z najbardziej wrażliwych politycznie tematów w Brukseli jest budżet w wysokości 1,2 biliona euro, który reguluje wydatki na wszystko. Jastrzębie kraje Europy Wschodniej i kraje nordyckie, w tym Polska i Szwecja, chcą zwiększyć wydatki UE na obronę, podczas gdy kraje południowe, takie jak Włochy i Grecja, chciałyby więcej gotówki na “zarządzanie migracją”. Komisja chciałaby, aby stolice wdrożyły kluczowe reformy gospodarcze w zamian za dostęp do ich części pieniędzy UE. Jednak kraje otrzymujące większość funduszy — głównie w Europie Wschodniej — nie są fanami tego podejścia. W 2025 r. kraje UE powinny wyznaczyć swoje czerwone linie dla negocjacji budżetowych.
RozwińZwiń komentarze (4)