Zarządzenie prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego jest bezprawne!

Wicemarszałek Krzysztof Bosak bardzo dokładnie wyjaśnia dlaczego rozporządzenie prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego, dotyczące zdejmowania krzyży, jest bezprawne.

Szczegółowe argumenty prawne na rzecz tezy, że zarządzenie prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego o zdejmowaniu krzyży jest bezprawne:

1. Preambuła Konstytucji RP, wskazująca kierunki interpretacji jej szczegółowych przepisów, jasno wskazuje na dopuszczalność symboli chrześcijańskich w miejscach publicznych, sama je zawierając w swojej treści: dwukrotnie odwołuje się do Boga („wierzący w Boga”, „w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem”) i docenia chrześcijańską kulturę („wdzięczni naszym przodkom za (…) za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu”).
2. Zarządzenie prezydenta Warszawy łamie zasadę bezstronności władz oraz prawo do swobodnego wyrażania przekonań religijnych w życiu publicznym, zawarte w art. 25 ust. 2 Konstytucji RP: „Władze publiczne w Rzeczypospolitej Polskiej zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym.”
3. Zarządzenie prezydenta Warszawy jest głęboko sprzeczne z art. 53 Konstytucji RP, zapewniającym każdemu „wolność sumienia i religii”, w tym wolność „uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii”. Co więcej „wolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie w drodze ustawy” i tylko w szczególnych przypadkach ochrony innych konstytucyjnie chronionych dóbr i praw.
4. Sformułowania cytowane przez prezydenta Warszawy o „świeckości” państwa („Rzeczpospolita Polska jest państwem świeckim, neutralnym w sprawach religii i przekonań”) mają rangę wyłącznie ustawową; a w Konstytucji słowo „świeckość” nie pada. Ustawa ta (Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania) była przyjęta w sytuacji upadku PRL, jeszcze przed ustanowieniem obecnej Konstytucji RP, podnoszącej na wyższy poziom gwarancje wolności religijnej.
5. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 20 września 2013 r. (sygn. akt II CSK 1/13) orzekł, że „osoba, która deklaruje się jako niewierząca, nie może oczekiwać, że nie będzie miała kontaktu z osobami wierzącymi, ich praktykami i symbolami religijnymi, bo w życiu społecznym byłoby to równoznaczne z ograniczeniem swobody sumienia osób wierzących”.
6. Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 15 lipca 2010 r. (sygn. akt III SW 124/10) orzekł także, że „obecność krzyża w lokalu wyborczym, na który pomieszczenie udostępniła szkoła podstawowa, nie może być odczytywana jako dyskryminacja innych wyznań”.
7. Także Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 6 września 1990 r., (sygn. akt I PRN 38/90), orzekł, że symbolika krzyża jest „powszechnie zrozumiała, pozytywna dla kultury nie tylko chrześcijańskiej, lecz wręcz ogólnoludzkiej”, w związku z czym pracownik, który odmawia wykonania polecenia pracodawcy w postaci nakazu zdjęcia krzyża wiszącego w zakładzie pracy nie narusza żadnego obowiązku pracowniczego.
8. Warto także podkreślić, że w czasie pierwszych rządów PO (lata 2007-2011) Sejm i Senat wystosowywał uchwały podkreślające rolę symbolu krzyża w polskim życiu publicznym. Uchwałą z dnia 3 grudnia 2009 r. Sejm RP stwierdził, że „znak krzyża jest nie tylko symbolem religijnym i znakiem miłości Boga do ludzi, ale w sferze publicznej przypomina o gotowości do poświęcenia dla drugiego człowieka, wyraża wartości budujące szacunek dla godności każdego człowieka i jego praw”, a „zarówno jednostka jak i wspólnoty mają prawo do wyrażania własnej tożsamości religijnej i kulturowej, która nie ogranicza się do sfery prywatnej”. Uchwała ta była inicjatywą wspólną posłów PO, PiS i PSL i głosowało za nią 177 posłów PO.
9. Z kolei uchwałą z dnia 4 lutego 2010 r. Senat RP stwierdził, że: „Krzyż, będący znakiem chrześcijaństwa, na trwałe stał się dla wszystkich Polaków, bez względu na wyznanie, symbolem powszechnie akceptowanych wartości uniwersalnych, a także dążenia do prawdy, sprawiedliwości i wolności naszej Ojczyzny”, w związku z czym „wszelkie próby zakazania umieszczania Krzyża w szkołach, szpitalach, urzędach i przestrzeni publicznej w Polsce muszą być poczytane za godzące w naszą tradycję, pamięć i dumę narodową”. Propozycję uchwały przedłożyli dwaj senatorowie PO (Łukasz Abgarowicz oraz prof. Marek Rocki). Za uchwałą głosowało 54 senatorów z PO (wszyscy oprócz jednego).